Моніка Левінскі

Моніка Левінскі
англ.: Monica Lewinsky
Род дзейнасці	мадэльер, сацыяльны псіхолаг, бізнесмен, псіхолаг, прадпрымальнік
Дата нараджэння	23 ліпеня 1973(1973-07-23) (51 год)
Месца нараджэння	Сан-Францыска, Каліфорнія, ЗША
Грамадзянства	ЗША  Вялікабрытанія
Бацька	Bernard Lewinsky[d]
Альма-матар	Лонданская школа эканомікі і палітычных навук Lewis & Clark College[d] John Thomas Dye School[d] Школа Беверлі Хілз[d] Каледж Санта Монікі[d] Pacific Hills School[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Моніка Сэміл Левінскі (англ.: Monica Samille Lewinsky; нар. 23 ліпеня 1973(1973-07-23), Сан-Францыска, Каліфорнія) — амерыканская актывістка, мадэльер, сацыяльны псіхолаг і прадпрымальніца, асноўная ўдзельніца грамадскага і палітычнага скандалу, які ўзнік з нагоды яе сексуальнай сувязі з прэзідэнтам Злучаных Штатаў Білам Клінтанам, з якім яна пазнаёмілася падчас яе працы ў Белым доме стажоркай. Паказанні, дадзеныя Клінтанам пад прысягай адносна характару яго знаёмства з Левінскі, сталі прычынай для абвінавачвання прэзідэнта ў ілжэсведчанні і пачатку працэдуры імпічменту Клінтана.

Біяграфія

Моніка Левінскі нарадзілася ў Сан-Францыска у заможнай сям’і і расла ў розных гарадах Каліфорніі. Яе бацька, урач-анколаг Бернард Саламон Левінскі, нарадзіўся ў сям’і нямецкіх яўрэяў, уцекачоў з Германіі ў 1920-я гады ў Сальвадор. Маці Монікі, Марша Кэй Віленскі, паходзіла з сям’і літоўскага яўрэя Самуэля Віленскі і яго жонкі Браніславы Паляшчук, якая нарадзілася ў Цяньцзіне у сям’і расійскіх яўрэяў.

Па дадзеных, апублікаваных у расійскіх СМІ, сваякі Монікі пражывалі ў Віцебская вобласці Беларусі, і ў 1987 годзе яна прыязджала ў Беларускую ССР.

Раман з Клінтанам

Біл Клінтан і Моніка Левінскі.

Біл Клінтан і Моніка Левінскі — 28 лютага 1997 года.

У 1996 годзе была на стажыроўцы ў Вашынгтоне. Да гэтага часу і датычацца яе адносіны з Клінтанам.

У ходзе расследавання ўсе іх сустрэчы выяўлены і выкладзены грамадскасці ў вычарпальных падрабязнасцях. Вядома, у прыватнасці, наступнае:

• пакуль Моніка працавала ўласна ў Белым доме, сувязі ў іх не было; яна пачалася толькі пасля яе пераходу на службу ў Пентагон, аднак сустрэчы палюбоўнікаў па-ранейшаму праходзілі ў Белым доме (прычым некаторыя сустрэчы адбываліся нават у Авальным кабінеце — галоўным офісе прэзідэнта ЗША);
• Клінтан і Левінскі рабілі адзін аднаму невялікія падарункі.

Расследаванне

Левінскі абмяркоўвала свае адносіны з прэзідэнтам у прыватных размовах са сваёй блізкай знаёмай Ліндай Трып.

Тэлефонныя размовы з Левінскі Лінда Трып запісала на магнітафон і перадала іх незалежнаму пракурору Кенэту Стару, а таксама іншай сваёй сяброўцы, палітычна ангажаванаму літаратурнаму агенту. Трып датычная таксама да шэрагу іншых палітычных скандалаў; прычыны яе асабістай зацікаўленасці ў расследаванні гэтых спраў да гэтага часу не цалкам ясныя.

Пракурор Стар дапытаў саму Левінскі, атрымаў ад яе шырокія паказанні і рэчавы доказ — сіняя сукенка са слядамі спермы прэзідэнта Злучаных Штатаў Амерыкі.

За некалькі гадоў да гэтых падзей Клінтан ужо дапытваўся следствам: ён абвінавачваўся ў сексуальных дамаганнях у датычнасці да дзяржаўнай служачай Полы Джонс у бытнасць губернатарам Арканзаса.

У ходзе расследавання па справе Джонс ўсплывала і імя Левінскі, і прэзідэнту было зададзена прамое пытанне пра характары адносін з апошняй, на што Клінтан сказаў літаральна наступнае: «У мяне не было сексуальных адносін з гэтай жанчынай, Міс Левінскі. Сексуальных адносін няма» (англ.: «I did not have sexual relations with that woman, Miss Lewinsky. There is no sexual relationship»). Цяпер гэтая фраза стала доказам супраць Клінтана як ілжэсведкі.

19 жніўня 1998 года Клінтан, пад ціскам Стара, прызнаў, што меў «неналежныя» адносіны з Левінскі, але працягваў адмаўляць вінаватасць у ілжэсведчанні, паколькі праўдзівасць або памылковасць інкрымінаванай яму фразы (першай з працытаваных) відавочным чынам залежыць ад таго, ці разумець пад «сексуальнымі адносінамі» аральны секс ці не; Клінтан жа сцвярджаў, што не ўключае другое паняцце ў першае. Акрамя таго, другая фраза, наконт таго, што адносін «няма» цяпер, таксама інтэрпрэтавалася адвакатамі Клінтана як тая, што ўносіць папраўку ў папярэднюю.

Імпічмент

Стар аддаў здабытыя ім звесткі галоснасці, склаўшы так званы «даклад Старра», які быў апублікаваны і размешчаны ў Інтэрнэце; вялікая ўвага грамадскасці была прыцягнута не толькі да сутнасці абвінавачвання супраць прэзідэнта, але і да выкладзеных там падрабязнасцяў справы.

Непасрэдна затым Палата прадстаўнікоў ЗША ўзбудзіла справу пра адхіленне Клінтана ад пасады па абвінавачванні ў ілжэсведчанні («клятвазлачынства пад вышэйшай прысягай», 228 галасоў супраць 206) і перашкодзе правасуддзя (221 супраць 212) і большасцю галасоў вынесла яму імпічмент 19 снежня 1998 года. Два іншыя абвінавачванні, аднак, былі адхіленыя, а менавіта ў іншым ілжэсведчанні па справе Полы Джонс і ў перавышэнні паўнамоцтваў.

Затым, згодна з Канстытуцыяй ЗША, з 7 студзеня па 12 лютага 1999 года справа аб імпічменце Клінтана была разгледжаная Сенатам ЗША. Старшыняваў у Сенаце Вярхоўны суддзя, справе быў нададзены характар суда з удзелам пракурора і прадстаўнікоў абвінавачанага, але сведкі і эксперты не выклікаліся. Для адхілення прэзідэнта патрабаваліся галасы дзвюх трацін сенатараў, гэта значыць 67 з 100; але абвінавачванне ў ілжэсведчанні было адхілена 55 галасамі супраць 45, а па пытанні пра перашкоду правасуддзя меркаванні падзяліліся напалову (50 супраць 50). Такім чынам, імпічмент быў адхілены, і Клінтан застаўся на пасадзе да заканчэння тэрміну, на які быў абраны, гэта значыць да 20 студзеня 2001 года.

Далейшы лёс

Моніка Левінскі выступае на TED у 2015 годзе.

3 сакавіка 1999 года Левінскі публічна выбачылася за сваю ролю ў справе.

Па ўласным прызнанні, падчас справы Левінскі пераадольвала велізарныя псіхалагічныя праблемы, звязаныя з сорамам, увагай прэсы і іншых СМІ, займаючыся вязаннем на спіцах, якое адцягвала яе ад усяго.

Гэты раман прывёў да таго, што Левінскі стала знакамітасцю ў поп-культуры, бо стала цэнтрам палітычнай буры. Яе пагадненне пра імунітэт абмяжоўвала тое, пра што яна магла гаварыць публічна, але яна змагла супрацоўнічаць з Эндру Мортанам у напісанні «Гісторыі Монікі», яе біяграфіі, якая ўключала яе бок справы Клінтана. Кніга была апублікаваная ў сакавіку 1999 года; урывак з гэтага матэрыялу таксама быў выкарыстаны на вокладцы часопіса Time. 3 сакавіка 1999 года Барбара Уолтэрс узяла інтэрв’ю ў Левінскі ў праграме «20/20» на канале ABC. Праграму паглядзелі 70 мільёнаў амерыканцаў, што, па словах ABC, стала рэкордам для навінавага шоу. Левінскі зарабіла блізу 500 тысяч долараў ад свайго ўдзелу ў кнізе і яшчэ 1 млн долараў ад міжнародных правоў на інтэрв’ю Уолтэрса, але яе па-ранейшаму мучылі высокія рахункі за юрыдычныя паслугі і выдаткі на жыццё.

Нядоўга ў 2003 годзе працавала тэлевядучай.

Пазней займалася бізнэсам — да 2004 года ў яе была свая фірма, якая вырабляла сумкі.

З 2014 года выступае як актывістка ў барацьбе супраць кібербулінга (цкаванне ў Інтэрнэце). У 2014 годзе Моніка ў інтэрв’ю амерыканскім СМІ заявіла:

Я сама глыбока шкадую, што адбылося паміж мной і прэзідэнтам Клінтанам. Дазвольце мне сказаць гэта зноў: Я. Сама. Глыбока. Шкадую. Пра тое. Што здарылася. Арыгінальны тэкст (англ.)   I, myself, deeply regret what happened between me and President Clinton. Let me say it again: I. Myself. Deeply. Regret. What. Happened.

Роля ў гісторыі

У 1998—1999 гадах у сувязі са сваёй справай Моніка была ледзь не самай вядомай жанчынай у свеце, гераіняй рознага роду публіцыстычных і гумарыстычных твораў.

Справа Левінскі стала падставай да імпічмента прэзідэнта ЗША; гэта трэцяя такая спроба ў гісторыі і першая, даведзеная да апошняга галасавання (хоць усё ж не ўвянчаная станоўчым рашэннем).

У 2019 годзе амерыканскі рэпер SAINt JHN выпусціў трэк пад назвай Monica Lewinsky.

Левінскі стала персанажам трэцяга сезона тэлесерыял «Амерыканская гісторыя злачынстваў», які выйшаў на экраны ў 2021 годзе.

Спасылкі

• Моя племянница Моника, журнал «Огонёк», № 13, 1999 год.
• Судьба Моники Левински: она стала несчастной