Мідыі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мідыі

Паселішча мідый ядомых
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Mytilidae Rafinesque, 1815

Наменклатурны тып
Mytilus Linnaeus, 1758
Падсямействы
  • Bathymodiolinae
  • Crenellinae
  • Lithophaginae
  • Modiolinae
  • Mytilinae

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  79451
NCBI  6547
EOL  46466613
FW  61248

Мідыі (Mytilidae) — сямейства двухстворкавых малюскаў.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Ракавіна даўжынёй да 25 см, кліналадобна-авальная.

Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]

Вядомы з алігацэну (трыяс, каля 230 млн гадоў назад).

Вядомы 3 віды. Пашыраны ў морах умераных паясоў, пераважна на мелкаводцзі. Мідыі жывуць нават у моцна апрэсненым Балтыйскім моры. У Паўночным паўшар'і найбольш трапляецца мідыя ядомая (Mytilus edilus), якая ўтварае паселішчы — мідыевыя банкі. Прымацоўваецца да субстрату з дапамогай выдзяленняў бісусавай залозы. Кампанент абрастання падводных частак збудаванняў і суднаў.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Фільтратары: праз мантыйную поласць за суткі праходзіць да 70 л вады, неабходнай для дыхання і паступлення корму (пераважна планктон, дэтрыт).

Раздзельнаполыя, развіццё з ператварэннем.

Промысел і выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]

Аб'ект промыслу і развядзення.

Мідыямі кормяцца птушкі, скаты, камбала і траска, у Чорным моры — асятровыя рыбы, у паўночных морах — марскія зоркі.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
  • Біялогія: вучэб. дапам. для 8-га кл. агульнаадукац. устаноў з беларус. мовай навучання / Л. В. Камлюк, А. С. Шалапёнак; пер. з рус. мовы Г. І. Кулеш. — 3-е выд., дап. — Мн.: Нар. асвета, 2010. — 222 с.: іл. — ISBN 978-985-03-1367-6