Мікалай Іванавіч Бруноў

Мікалай Іванавіч Бруноў
Мікалай Іванавіч Бруноў
Дата нараджэння	13 (25) лістапада 1898
Месца нараджэння	Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	25 лістапада 1971 (73 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Ізварына[d];
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Род дзейнасці	мастацтвазнавец
Навуковая сфера	архітэктура
Месца працы	Маскоўскі архітэктурны інстытут;
Навуковая ступень	доктар мастацтвазнаўства
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	гісторыка-філалагічны факультэт Маскоўскага ўніверсітэта[d];
Вядомыя вучні	А. М. Марозкіна
Узнагароды

Мікалай Іванавіч Бруноў (руск.: Николай Иванович Брунов; 13 (25) лістапада 1898, Масква — 25 лістапада 1971) — савецкі гісторык архітэктуры. Доктар мастацтвазнаўства (1943), член-карэспандэнт Акадэміі архітэктуры СССР (1941—1956), правадзейны член Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1957—1964).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1920 годзе скончыў гісторыка-філалагічны факультэт Маскоўскага ўніверсітэта, з 1934 года — прафесар Маскоўскага архітэктурнага інстытута. Карыстаўся вялікім аўтарытэтам у навуковых колах, меў шматлікія дзяржаўныя ўзнагароды, у тым ліку ордэн Леніна (1953 г.). Асноўны круг навуковых інтарэсаў — антычная, візантыйская і старажытнаруская архітэктура.

Аўтар прац па гісторыі архітэктуры еўрапейскіх краін, у т. л. Візантыі і Расіі. Адзін з даследчыкаў беларускай архітэктуры. У артыкуле «Беларуская архітэктура XI—XII ст.» (1928) выказаў меркаванне, што ў Полацку і Смаленску ў 12 ст. склалася арыгінальная творчая манера дойлідства, якая ўплывала на архітэктуру Смаленска і Ноўгарада^[2].

«Очерки по истории архитектуры». Т. 1-2. М.: Academia, 1935—1937. Перавыданне: М: Центрполиграф, 2003
«Рим. Архитектура эпохи барокко» (1937)
«Альбом архитектурных стилей»
«Дворцы Франции 17 и 18 веков» (1938)
«Пропорции античной и средневековой архитектуры»
«Эрехтейон»
«Храм Василия Блаженного в Москве (Покровский собор)» (1988; пасм.)
«Мастера древнерусского зодчества»
«Московский Кремль»
«Памятники афинского Акрополя. Парфенон и Эрехтейон» (1973; пасм.).

Брунов Николай Иванович // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
Бруноў Мікалай Іванавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
Комеч А. И. Памяти Н. И. Брунова // Византийский временник. Т. 34. М., 1973
Любавин А. Н. Н. И. Брунов: специалист в области истории архитектуры // Архитектура и строительство Москвы. 1999. № 1