Перайсці да зместу

Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц (1874)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц
Чарнігаўскі губернатар[d]
1916 — 1917
Папярэднік Мікалай Мікалаевіч Лаўрыноўскі[d]
Херсонскі губернатар[d]
28 лютага 1911 — 1915
Папярэднік Фёдар Аляксандравіч Бантыш[d]
Пераемнік Віталь Георгіевіч Вятчынін[d]
Екацярынаслаўскі віцэ-губернатар[d]
15 снежня 1908 — 7 сакавіка 1911
Пераемнік Мікіта Аляксеевіч Тацішчаў[d]
Казанскі віцэ-губернатар[d]
13 ліпеня 1907 — 15 снежня 1908
Папярэднік Дзмітрый Дзмітрыевіч Кабека[d]
Пераемнік Георгій Баляслававіч Пяткевіч[d]
Маршалак шляхты Пінскага павета
1905 — 1907
Пераемнік Ілья Апанасавіч Папа-Афанасопула
Нараджэнне 8 жніўня 1874(1874-08-08)
Смерць 4 студзеня 1931(1931-01-04) (56 гадоў)
Бацька Аляксандр Аляксандравіч Грэвеніц[d]
Адукацыя
Узнагароды
ордэн Святога Уладзіміра 4 ступені ордэн Святой Ганны 2 ступені ордэн Святога Станіслава 2 ступені медаль «У памяць валадарання імператара Аляксандра III» Medal for works on the first general census Медаль «У памяць 100-годдзя Айчыннай вайны 1812 года» медаль «У памяць 300-годдзя валадарання дома Раманавых»
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Грэвеніц.

Барон Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц (руск.: Николай Александрович Гревениц; 1874—1931) — расійскі дзяржаўны дзеяч, Херсонскі (1911—1915) і Чарнігаўскі (1916—1917) губернатар. Сапраўдны стацкі саветнік (1914), камергер (1914).

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 27 ліпеня (8 жніўня) 1874 года[1] у сям’і барона Аляксандра Аляксандравіча Грэвеніца (Аляксандр Фрыдрых Аўраам) Грэвеніц (1837—1901) — сапраўднага стацкага саветніка, дырэктара Санкт-Пецярбургскага выхаваўчага дома[2]. Дзед па бацьку — Аляксандр Фёдаравіч Грэвеніц (1806—1884). Маці — Крысціна Якаўлеўна Грэвеніц (нар. Віліе; 1847 — 17.11.1917[3]). Яго сёстры:

  • Аляксандра Аляксандраўна (1866—1947)[4], у шлюбе з кузенам, баронам Барысам Мікалаевічам (Барысам Тэадорам Рудольфам) Грэвеніцам[5]
  • Ганна Аляксандраўна (1868—1948)[4], у шлюбе з баронам Яганесам (Янам) Аляксандравічам фон Гойнінген-Гюнэ[5]
  • Вольга Аляксандраўна (1871—1939)[4], у шлюбе з Мікалаем Кошалевым[5] — маршалкам дваранства, а затым і губернатарам Гроднам[4]
  • Сафія Аляксандраўна, у шлюбе з інжынерам-архітэктарам Андрэем Феліксавічам Пелем (Poehl; 1878—1938)[5]

У 1894 годзе скончыў Аляксандраўскі ліцэй X класам і паступіў на службу. З 1904 — камер-юнкер[1], у 1907 годзе — надворны саветнік. У 1905—1907 гадах займаў пасаду маршалка шляхты Пінскага павета[6]. З 13 ліпеня 1907 года — Казанскі віцэ-губернатар; 19 мая 1908 года быў выраблены ў калежскія саветнікі. З 15 снежня 1908 года — Екацярынаслаўскі віцэ-губернатар.

З 28 лютага 1911 года быў прызначаны Херсонскім губернатарам; з 19 мая — у чыне стацкага саветніка. У званні камергера з 1914 года; у тым жа годзе стаў сапраўдным стацкім саветнікам[7].

У 1916 годзе прызначаны Чарнігаўскім губернатарам.

У Пецярбургу жыл па адрасе: Мацвееўская вуліца[8], 3[5].

Пасля рэвалюцыі 1917 года эміграваў у Бельгію, дзе і цяпер жывуць яго нашчадкі[9].

Памёр у Бруселі ў 1931 годзе — 2 студзеня[1] ці 4 студзеня[10].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Сям’я

[правіць | правіць зыходнік]
Баранеса А. М. Грэвеніц, жонка. 1915.

Жаніўся ў Казані 12 лістапада 1908 года на Ганне Міхайлаўне Стрыжэўскай[1][5].

Сын — Аляксандр Мікалаевіч (12.06.1911—20.02.1988), з 1933 года быў жанаты на праўнучцы А. С. Пушкіна[11].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г Baron Gräwenitz Nikolaj Aleksandrovič в Erik-Amburger-Datenbank (ням.)
  2. ↑ Барон Гревениц Александр Александрович Архівавана 18 мая 2022. // Список гражданским чинам IV класса. Исправлен по 20 января 1881 года. — С. 670.
  3. ↑ Сканала ў Петраградзе, пахавана 19 лістапада 1917 года на Волкаўскіх лютэранскіх могілках (ЦГИА СПб. Ф. 19. — Оп. 127. — Д. 3590-1. — Л. 513; Бем В. Волковское лютеранское кладбище Санкт-Петербурга = Wolkowo lutherischer Friedhof in St. Petersburg : Справ.-путеводитель на нем. и рус. яз. — СПб., 1998. — C. 52).
  4. ↑ а б в г Полушин В. Л. Потомки великого древа: записки нестороннего наблюдателя — Красноярск: Бонус, 1999 — ISBN 5-7867-0050-X
  5. ↑ а б в г д е Almanach de St.-Petersbourg: Cour, Monde et ville. 1912 — St-Pétersbourg: Société M.O.Wolff, 1912. — С. 241
  6. ↑ Бойко Дм. А. Предводители Дворянства всех наместничеств, губерний, областей, уездов и округов Российской Империи. 1767–1917 гг. — Запорожье, 2022. — 3316(2) с.: ил., XXXVI л. ил.
  7. ↑ а б Барон Гревениц Николай Александрович Архівавана 18 мая 2022. // Список гражданским чинам четвёртого класса на 1915 год. Исправлен по 1-е сентября 1915 года. Ч. 2. — Пг., 1915. — С. 2541—2542.
  8. ↑ Цяпер гэта частка Вуліцы Леніна, ад Вялікага праспекта Петраградскага боку да Сытнінскай вуліцы
  9. ↑ Сахаров И. Гревеницы // Немцы России (энциклопедия) / Председатель ред. коллегии В. Карев. — М.: Издательство «Общественная Академия наук российских немцев», 1999. — Т. 1: А—И. — С. 623. — ISBN 5-93227-002-0.
  10. ↑ Незабытые могилы. Российское зарубежье: некрологи 1917—1997 в 6 томах. / Сост. В. Н. Чуваков. Т 2. — М., 1999. — С. 214. — ISBN 5-7510-0169-9.
  11. ↑ «Аксиологический аспект генеалогии потомков А. С. Пушкина». Архівавана з першакрыніцы 28 жніўня 2016. Праверана 4 красавіка 2013.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мікалай_Аляксандравіч_Грэвеніц_(1874)&oldid=4826666"