Мікалай Арцем’евіч Маер

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Арцем’евіч Маер
Дата нараджэння 9 студзеня 1932(1932-01-09)
Месца нараджэння
Дата смерці 24 жніўня 2012(2012-08-24) (80 гадоў)
Род дзейнасці навуковец
Месца працы
Навуковая ступень доктар хімічных навук
Навуковае званне
Альма-матар

Мікалай Арцем’евіч Маер (нар. 9 студзеня 1932, Ніжні Ноўгарад — 24 жніўня 2012) — беларускі хімік. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1991). Доктар хімічных навук (1976), прафесар (1989)[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Горкаўскі дзяржаўны ўніверсітэт (1954). У 1954—1956 гадах загадчык навукова-даследчай лабараторыі Лахвіцкага спірткамбіната ў Палтаўскай вобласці. З 1956 года аспірант, малодшы, старэйшы, з 1986 года вядучы навуковы супрацоўнік, у 1988—2003 гадах загадчык аддзела арганічнай хіміі Інстытута фізіка-арганічнай хіміі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя даследаванні ў галіне арганічнай хіміі і хіміі металаарганічных злучэнняў. Адкрыў (разам з Г. А. Разуваевым, Ю. А. Альдэкопам) рэакцыю ініцыяванага дэкарбаксіліравання діацылатаў ртуці і даказаў ланцуговай гомалітычны характар гэтай рэакцыі. Распрацаваў прэпаратыўныя спосабы атрымання разнастайных ртутьарганіченых злучэнняў, хімічныя і электрахімічнай спосабы атрымання шэрагу металаацэнавых, біс-дыкарбалільных і металакарбаранавых вытворных жалеза, кобальту і нікеля. Адкрыў шкілетную перабудову орта-карбаранавага ядра ў металакарбаранавае, а таксама ізамерызацыю орта-нікелакарбаранаў ў мета-ізамеры.

Аўтар больш за 170 навуковых прац, у т.л. 2 манаграфій, 10 вынаходстваў[2].

Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]

  • Введение в элементоорганическую химию. Мн.: Наука и техника, 1976 (совм. с Ольдекопом Ю. А.).
  • Синтез металлоорганических соединений декарбоксилированием ацилатов металлов. Мн., 1976 (совм. с Ольдекопом Ю. А.).
  • Новый путь перестройки орто-карборановой структуры в клозо-металлокарборановую (в соавт.) // Доклады АН СССР. 1984. Т.278, № 5.
  • Электрохимический синтез дикарболильных производных кобальта и никеля (в соавт.) // Весцi АН БССР. Серыя хiм. навук. 1984. № 4.
  • Электрохимический синтез h5-циклопентадиенил-h4-тетрафенилбутадиенов и их взаимодействие с йодом (в соавт.) // Металлоорганическая химия. 1991. Т.4, № 5.

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]