Мікалай Кан

Мікалай Кан
Minister of Education and Research[d] 21 кастрычніка 1933 — 11 мая 1936
Minister of Education and Research[d] 28 ліпеня 1920 — 30 ліпеня 1920
Minister of Social Affairs[d] 21 кастрычніка 1933 — 16 сакавіка 1936
member of the Estonian Constituent Assembly[d] 23 красавіка 1919 — 20 снежня 1920
Нараджэнне	26 красавіка 1873(1873-04-26) Хеламаа (Муху), Муху, Павет Саарэ, Эстонія
Смерць	17 лютага 1948(1948-02-17) (74 гады) Гётынген, Ніжняя Саксонія, Бізонія[d], Германія пад акупацыяй саюзнікаў[d], Германія
Партыя	Christian People's Party[d]
Член у	Q12372361? Fraternitas Estica[d]
Адукацыя	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Кан (эст.: Nikolai Kann; 14/26 красавіка 1873, Рынсі — 17 лютага 1948, Гётынген) — эстонскі педагог і палітык.

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Рынсі на востраве Муху ў сям’і служачага і школьнай настаўніцы. Спачатку вучыўся ў праваслаўнай царкоўна-прыходскай школе ў Хеламаа, затым у сярэдняй школе ў Курэссаарэ.

Кан скончыў вывучэнне гісторыі, а таксама германістыкі ў Пецярбургскім універсітэце ў 1901 годзе.

З 1901 па 1915 год ён працаваў настаўнікам у школах у Таліне (1901/02), Рызе (1902—1906) і Санкт-Пецярбургу (1906—1910), а затым зноў у Таліне з 1910 года. З 1915 па 1933 гады ён быў дырэктарам «Tallinna Reaalkool», элітнай школы для хлопчыкаў, першапачаткова заснаванай у сталіцы Эстоніі ў 1881 годзе пад нямецкай назвай «Petri-Realschule zu Reval».

З 1918 года Кан быў адным з уплывовых палітыкаў у галіне адукацыі краіны. У 1919/20 гадах быў членам Устаноўчага сходу Эстонскай рэспублікі. Належаў да Хрысціянскай народнай партыі.

У 1920 годзе Кан займаў пасаду міністра адукацыі ў нядоўгім кааліцыйным урадзе Ада Бірка. З кастрычніка 1933 года па сакавік 1936 года Кан быў міністрам адукацыі і сацыяльных спраў Эстонскай Рэспублікі ў кабінеце кіраўніка дзяржавы і ўрада Канстанціна Пятса. У 1936 годзе выйшаў на пенсію.

Мікалай Кан займаў шматлікія высокія грамадскія пасады ў міжваеннай Эстоніі, у тым ліку ў розных моладзевых арганізацыях, скаўцкім руху (старшыня з 1923 па 1940) і Эстонскім Чырвоным Крыжы. З 1915 па 1927 год Кан быў членам Царкоўнага савета праваслаўнай царквы Праабражэння Гасподняга ў Таліне. З 1927 г. быў членам Сінода Эстонскай Апостальскай Праваслаўнай Царквы.

Падчас Другой сусветнай вайны Мікалай Кан у 1944 годзе ўцёк у Германію ад Чырвонай Арміі.