Мікалай Карлавіч Сванідзэ

Мікалай Карлавіч Сванідзэ
руск.: Николай Карлович Сванидзе
Род дзейнасці	журналіст, вядучы, грамадскі дзеяч, тэлежурналіст, радыёвядучы
Дата нараджэння	2 красавіка 1955(1955-04-02)
Месца нараджэння	Масква, РСФСР, СССР
Дата смерці	11 верасня 2024(2024-09-11) (69 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Грамадзянства	Расія
Маці	Адэлаіда Анатолеўна Сванідзэ[d]
Месца працы	Silver Rain Radio[d]
Альма-матар	гістарычны факультэт МДУ[d] (1977)
Член у	Савет пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі па развіццю грамадзянскага грамадства і правах чалавека[d] first Civic Chamber of the Russian Federation[d] Грамадская палата Расійскай Федэрацыі другога склікання (2008—2010)[d] Грамадская палата Расійскай Федэрацыі трэцяга склікання (2010—2012)[d] Грамадская палата Расійскай Федэрацыі чацвёртага склікання (2012—2015)[d] Грамадская палата Расійскай Федэрацыі[d] (2014) Presidential Commission of the Russian Federation to Counter Attempts to Falsify History to the Detriment of Russia's Interests[d] (2012) Russian Jewish Congress[d] Union of Journalists of Moscow[d]
Узнагароды і прэміі	ТЭФІ[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Карлавіч Сванідзэ (руск.: Николай Карлович Сванидзе; 2 красавіка 1955(1955-04-02), Масква, РСФСР, СССР — 11 верасня 2024(2024-09-11), Масква, Расія) — расійскі журналіст і грамадскі дзеяч, вядучы шэрагу праграм на расійскім тэлебачанні і радыё.

Біяграфія

Быў названы ў гонар дзеда — партыйнага дзеяча УКП(б) Мікалая Самсонавіча Сванідзэ, далёкага сваяка першай жонкі Іосіфа Сталіна — Кацярыны Сванідзэ. Бабуля Мікалая Сванідзэ па бацькоўскай галіне — Цыля Ісакаўна Лускіна з 1916 г. была сябрам партыі бальшавікоў, працавала ў жаночым адзеле. Маці Мікалая Сванідзэ — А. А. Сванідзэ. Сам Мікалай Сванідзэ ў 2006 годзе зняўся ў тэлесерыяле «Жонка Сталіна» ў ролі Аляксея Сванідзэ, брата першай жонкі Сталіна.

Скончыў 56-ю маскоўскую спецыялізаваную школу з вывучэннем англійскай мовы. У 1977 годзе скончыў гістарычны факультэт МДУ па спецыяльнасці «Гісторык, выкладчык гісторыі з веданнем замежнай мовы».

З 2007 года ўзначальваў кафедру журналістыкі факультэта журналістыкі РДГУ, чытаў курсы лекцый «Інфармацыйна-аналітычная журналістыка», «Журналістыка вачыма журналіста».

Найбольш вядомы як аўтар серыі дакументальных фільмаў пад назвай «Гістарычныя хронікі», дзе распавядаў пра найбольш істотныя падзеі расійскай гісторыі.

Выказываўся ў падтрымку затрыманых журналістаў падчас пратэстаў 2020 года ў Беларусі.