Мікалай Малдрык
Мікалай Малдрык | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
1380-я |
||||||
Смерць | да 1439 | ||||||
Род | Малдрыкі | ||||||
Адукацыя |
Мікалай Малдрык (1380-я — да 1439) — службовец Канцылярыі пры вялікім князю Вітаўце, пісар (1425—1430) і канцлер вялікі літоўскі (1429).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]З незаможнага шляхецкага роду Малдрыкаў з Радамскага павета. Мяркуецца, што кар’еру пачаў як каморнік каралевы польскай Ядвігі.
З пачатку XIV ст. служыў у канцылярыі вялікага князя Вітаўта. У 1412 годзе склаў прывілей Вітаўта на наданне Віленскаму капітулу воласці Убарць, пазней да 1430 года без перапынку выступаў як гаспадарскі пісар і сакратар канцылярыі. Меў першынства сярод іншых пісараў гаспадарскай канцылярыі, фактычна быў канцлерам, пра што сведчыць дакумент 1429 года.
Выконваў дыпламатычныя місіі, праводзіў перамовы з крыжакамі пра пагранічныя праблемы, у 1429 годзе разам з панамі Румбальтам Валімонтавічам і Янам Гаштольдам быў паслом да Ягайлы ў справе каранацыі Вітаўта.
Часта наведваў Польшчу, дзе валодаў шэрагам вёсак і жыла яго жонка. Атрымліваў ад Вітаўта багатыя падарункі, пазычаў грошы нават Ягайлу, што выклікала незадаволенасць у вялікай княгіні Ульяны Гальшанскай. Памёр, заняты гаспадарчымі клопатамі ў сваіх маёнтках у Польшчы[1].
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Малдрык Мікалай // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак. А — Я. — С. 331. — 696 с. — ISBN 978-985-11-0487-7 (т. 3), ISBN 985-11-0315-2.