Перайсці да зместу

Мікалай Сцяпанавіч Саламенка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Сцяпанавіч Саламенка
Дата нараджэння 5 снежня 1923(1923-12-05)
Месца нараджэння
Дата смерці 25 чэрвеня 1995(1995-06-25) (71 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковы работнік, ваенны, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера механіка і будаўнічая механіка
Месца працы
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Valentin Novozhilov[d]
Партыя
Член у
Прэміі
Дзяржаўная прэмія СССР
Узнагароды
ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонай Зоркі медаль «За баявыя заслугі» медаль «За абарону Каўказа»
Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі РСФСР
Магіла М. С. Саламенкі на «Літаратарскіх мастках»

Мікалай Сцяпанавіч Саламе́нка[1] (5 снежня 1923(1923-12-05), Менск25 чэрвеня 1995(1995-06-25), Санкт-Пецярбург) — вучоны ў галіне будаўнічай механікі, доктар тэхнічных навук (1965), прафесар (1965[2]), акадэмік Акадэміі навук СССР (1984, член-карэспандэнт з 1979 года), інжынер-контр-адмірал (1975[2]). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі РСФСР (1977[3]).

Нарадзіўся ў Мінску. Скончыў школу і паступіў у Вышэйшае ваенна-марское інжынернае вучылішча імя Ф. Э. Дзяржынскага у Ленінградзе. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Прымаў удзел у сухапутных аперацыях Каспійскай ваеннай флатыліі. Ваенна-марское інжынернае вучылішча імя Ф. Э. Дзяржынскага скончыў у 1946 годзе. У 1946—1984 гадах М. С. Саламенка ў Цэнтральным навукова-даследчым інстытуце ваеннага караблебудавання (з 1974 года на пасадзе намесніка дырэктара). Адначасова У 1951—1955 і 1987—1992 гадах выкладаў у Ленінградскім універсітэце, у 1955—1959 гадах у Ваенна-марскім інжынерным вучылішчы[2]. У 1983 годзе абраны членам Нацыянальнага камітэта СССР па тэарэтычнай і прыкладной механіцы. З 1988 года — дырэктар-арганізатар Інстытута праблем транспарту. З 1984 года член і намеснік Прэзідыума старшыні Ленінградскага навуковага цэнтра Акадэміі навук СССР, з 1985 года — Бюро праблем машынабудавання, механікі і працэсаў кіравання АН СССР, з 1988 года — старшыня Савета АН СССР па праблемах метралогіі і стандартызацыі, з 1991 года — старшыня навуковага савета Расійскай акадэміі навук па праблемах транспарту, з 1993 года — старшыня Савета Пецярбургскага дома вучоных Расійскай акадэміі навук.

Навуковая дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

М. С. Саламенка аўтар навуковых прац па механіцы дэфармаванага цвёрдага цела, будаўнічай механіцы карабля, статыцы і дынаміцы інжынерных збудаванняў, фундаментальных праблемах транспартных сістэм і транспартных працэсаў. Сфармаваў сучасныя прынцыпы абароны караблёў ад выбухаў і сродкаў выяўлення, распрацаваў метады вызначэння зон паражэння, вызначыў эфектыўныя шляхі павышэння скрытнасці і абароны караблёў[2]. Унёс значнны ўклад у развіццё механікі пласцін і абалонак, даследаванне і распрацоўку эфектыўных метадаў ацэнкі трываласці і ўстойлівасці канструкцый караблёў і суднаў, уплыву нелінейна-пругкіх і пругка-пластычных характарыстык матэрыялу на дынамічную трываласць і ўстойлівасць абалонак[2].

Сярод вучняў М. С. Саламенкі 8 дактароў і 25 кандыдатаў навук[2].

Узнагароды і званні

[правіць | правіць зыходнік]
  • Імем М. С. Саламенкі названы Інстытут праблем транспарту Расійскай акадэміі навук[4].
  • Саламе́нка Мікалай Сцяпанавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 99. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
  • Соломенко Николай Степанович // Морской энциклопедический справочник: В двух томах. (руск.) / Под ред. академика Н. Н. Исанина. — Л.: Судостроение, 1987. — Т. 2: О—Я. — С. 244. — 520 с. — 30 000 экз.
  • Соломе́нко Николай Степанович (руск.) // Часопіс «Изобретатель». № 4 (196) 2016. — С. 45.
  • Бережной А. Ф. Они сражались за Родину: Универсанты в годы войны и в послевоенные годы. Вып. 4. СПб.: Изд-во С.-Петербургского университета, 2003. — С. 109. (руск.)