Мікалай Уладзіміравіч Лапацін
| Мікалай Уладзіміравіч Лапацін | |
|---|---|
| руск.: Николай Владимирович Лопатин | |
| Дата нараджэння | 23 жніўня 1961 (62 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства |
 СССР→ Расія |
| Род дзейнасці | археолаг |
| Навуковая сфера | археалогія |
| Месца працы | Інстытут археалогіі РАН |
| Навуковая ступень | кандыдат гістарычных навук |
| Альма-матар |
|
| Навуковы кіраўнік | В. В. Сядоў |
Мікалай Уладзіміравіч Лапацін (руск.: Николай Владимирович Лопатин) (нар. 23 жніўня 1961, Масква, СССР) — расійскі археолаг. Кандыдат гістарычных навук (2000).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
У 1983 г. скончыў гістарычны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя М. В. Ламаносава. У 1983—1985 гг. працаваў у аддзеле археалогіі Дзяржаўнага музея мастацтва народаў Усходу. 3 1989 г. у Інстытуце археалогіі Расійскай АН. З 2004 г. загадчык інфармацыйна-выдавецкай групы, а з 2018 г. — аддзела навуковай інфармацыі і падрыхтоўкі публікацый. Адначасова ў 1989—1993 гг. у часопісе «Советская (Российская) археология», з 1994 г. член рэдкалегіі штогодніка «Археологические открытия», а з 2005 г. — адказны рэдактар.
У 2000 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю «Культурные традиции населения Верхнего Поднепровья и Подвинья в III—V вв. н.э.» (навук. кіраўнік — В. В. Сядоў).
Навуковыя інтарэсы[правіць | правіць зыходнік]
Вывучае старажытнасці I-га тыс. ў Верхнім Падняпроўі і Падзвінні. Разам з А. Г. Фурасьевым распрацаваў канцэпцыю культурнай групы кола Заазер’е—Узмень (заходнядзвінскі варыянт кіеўскай культурна-гістарычнай супольнасці III—V стст.) як сувязнога звяна паміж раннеславянскімі старажытнасцямі Падняпроўя і паўночнымі культурамі.
Працы[правіць | правіць зыходнік]
Аўтар больш за 150 навуковых прац.
Кнігі[правіць | правіць зыходнік]
- Северные рубежи раннеславянского мира в III—V вв. н. э. / Н. В. Лопатин, А. Г. Фурасьев. — М.: ИА РАН, 2007. — 252 с. — (Раннеславянский мир; Вып. 8).
Артыкулы[правіць | правіць зыходнік]
- About the Status of Pskov and Izborsk in the 10th — 11th Centuries: a Comparative Analysis // Strongholds and Power Centres East of the Baltic Sea in the 11th — 13th Centuries. A collection of articles in memory of Evald Tonnisson. Compiled and edited by Heiki Valk. — Tartu, 2014. — P. 173—187.
- Изборск и Варяжское сказание // Российская история. — 2016. — № 5. — С. 124—139.
- Методика исследования поселений в условиях вечной мерзлоты (по материалам древнеэскимосских памятников Чукотки Эквена и Пайпельгака) // Вехи на мысах. К 80-летию С. А. Арутюнова. — М., 2012. — С. 52—59.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Лапацін // Археалогія Беларусі: энцыклапедыя: у 2 т. / [склад. Ю. У. Каласоўскі; рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.]. Т. 2: Л — Я. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2009. — 492, [1] c. — С. 7—8. — ISBN 978-985-11-0354-2.
