Мікола Гамолка

Мікола Гамолка
Мікола Гамолка
	Мікалай Іванавіч Гамолка
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	11 сакавіка 1922
Месца нараджэння	Брынёў, Мазырскі павет, Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка Беларусі;
Дата смерці	3 мая 1992 (70 гадоў)
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ;
Месца працы	Беларусь; Літаратура і мастацтва; Чырвоная змена; Бярозка;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык, пісьменнік
Мова твораў	беларуская

Мікола Гамолка (Мікалай Іванавіч Гамолка; 11 сакавіка 1922, в. Брынёў, Петрыкаўскі раён, Гомельская вобласць — 3 мая 1992) — беларускі празаік, перакладчык і драматург^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нападзіўся ў сялянскай сям’і.

Вучыўся на філалагічным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1939—1940, завочна ў 1948—1952). У 1940—1946 гг. служыў у Савецкай Арміі. У 1947 г. паступіў на працу рэдактарам у Дзяржаўнае выдавецтва БССР, у 1948—1949 гг. — літсупрацоўнік рэдакцыі газеты «Літаратура і мастацтва», з 1949 г. загадваў аддзелам літаратуры і мастацтва рэдакцыі газеты «Чырвоная змена», у 1951—1962 гг. — адказны сакратар часопіса «Бярозка». З 1967 г. — адказны сакратар Камісіі па Дзяржаўных прэміях БССР пры Савеце Міністраў рэспублікі. У 1970—1980 гг.^[1] і ў 1982—1986 гг. — літкансультант СП БССР, у 1980—1982 гг. — дырэктар Бюро прапаганды мастацкай літаратуры СП БССР^[1].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Першыя вершы надрукаваў у 1937 годзе^[1] (бабруйская газета «Камуніст»). Аўтар зборнікаў вершаў «Зварот шчасця» (1946) і «Б’юць куранты» (1950). Паасобныя вершы пакладзены на музыку. Працаваў пераважна ў жанры прозы. Выйшлі аповесці для дзяцей «Лета ў Калінаўцы» (1950, дапоўненае выданне ў 1956), «Добры дзень, школа!» (1953), «За вялікую трасу» (часопіс «Полымя», 1954), а таксама раман «Шосты акіян» (1959), аповесці «Лясная крэпасць» (1980), «Сокалы-сакаляняты» (1987), «Партызанскія сёстры» (1989), зборнік апавяданняў «Шлях адкрыты» (1960). На рускай мове выдаў аповесць-хроніку «Девушка шла по войне» (1972). У 1982—1983 гадах выйшлі Выбраныя творы ў 2 тамах.

Напісаў п’есу «Бітва ў космасе» (пастаўлена ў 1963 годзе)^[1]. Пераклаў на беларускую мову п’есу-казку Я. Шварца «Чырвоная шапачка» (пастаўлена ў 1967 годзе), асобныя творы Людміла Стаянава^[2].

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

За великую трассу. — Мн., 1956;
Девушка шла по войне. — Мн., 1972

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У сярэдняй школе № 1 г. Жыткавічы адкрыты мемарыяльны музей пісьменніка.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Гамолко Микола // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 136. — 737 с.
↑ Стая́наў Людміл // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 184. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 15. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.

[БС-1] а ^б ^в ^г ^д Гамолко Микола // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 136. — 737 с.

[БЭ15-2] Стая́наў Людміл // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 184. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

[1]

[2]