Мілуцін (Кнежавіч)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мілуцін
серб. кір.: Милутин Кнежевић
серб. лац.: Milutin Knežević

Дзейнасць святар
Нараджэнне 10 студзеня 1949(1949-01-10)
Смерць 30 сакавіка 2020(2020-03-30) (71 год)
Пахаванне

Епіскап Мілуцін (свецкае імя Міхайла Кнежавіч, сербск.: Михаило Кнежевић; 10 студзеня 1949 г., сяло Міячы, Калубарская акруга, Сербія — 30 сакавіка 2020, Бялград) — епіскап Сербскай праваслаўнай царквы, епіскап Валеўскі  (руск.).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 10 студзеня 1949 года ў вёсцы Міячы пад Валевам, у сям’і Міларада і Цветы (народжанай Петравіч).

У 14-гадовым узросце прыйшоў у Манастыр Каона  (серб.). У 1967 годзе паступіў у манаскую школу ў Остражскім манастыры  (руск.), пасля заканчэння якой вярнуўся ў Каону[2].

У Каонскім манастыры быў паслушнікам да 26 кастрычніка 1968 года, калі епіскап Шабацкі і Валеўскі Іаан  (руск.) пастрыг яго ў манахі ў манастыры Манастыр Петкавіца  (руск.). На наступны дзень у тым жа манастыры епіскап Іааан пасвяціў яго ў сан дыякана, а праз дзесяць дзён, 8 лістапада ў Асечыне  (руск.), у іераманаха.

Скончыў Духоўную семінарыю святога Савы ў Бялградзе, пасля чаго навучаўся на Багаслоўскім факультэце Бялградскага ўніверсітэта, а працягнуў — на факультэце святога Савы ў Ліберцівіле. На працягу 6 месяцаў служыў сакратаром Канадскай епархіі  (руск.) і яшчэ 6 месяцаў парафіяльным святаром у Ніягары, ЗША. Па вяртанні на радзіму прызначаны настаяцелем Каонскага манастыра[2].

У 1979 годзе іераманах Мілуцін пакланіўся Гробу Гасподняму ў Іерусаліме.

У 1981 годзе епіскап Іаан узвёў яго ў годнасць сінкела  (руск.), а ў 1987 годзе — пратасінкела  (руск.).

У 1994 годзе епіскапам Шабацкім і Валеўскім Лаўрэнціем  (руск.) узведзены ў сан ігумена.

Таксама клапаціўся пра манастыр святога Мікалая ў Лелічы  (руск.). 7 лютага 1996 года быў пастаўлены старэйшынай над Каонскім і Лелічскім манастырамі.

17 кастрычніка 1998 года ўзведзены ў сан архімандрыта. 17 мая 1999 года пастаўлены архіерэйскім намеснікам (благачынным) Посава-Тамнаўскага архірэйскага намесніцтва[3].

У маі 2003 года рашэннем Святога Архіярэйскага Сабору  (руск.) абраны епіскапам Аўстралійскім і Новазеландскім  (руск.).

20 ліпеня 2003 года ў Саборнай царкве ў Бялградзе  (руск.) хіратанісаны ў епіскапа Аўстралійскага і Новазеландскага. Хіратонію здзейснілі: Патрыярх Сербскі Павел  (руск.), мітрапаліт Дабра-Баснійскі  (руск.) Мікалай  (руск.), мітрапаліт Чарнагорскі і Прыморскі  (руск.) Амфілохій  (руск.), епіскап Амерыканскі і Канадскі  (руск.) Лонгін  (руск.), епіскап Шабацка-Валеўскі  (сербахарв.) Лаўрэнцій  (руск.), епіскап Нішскі  (руск.) Ірыней (Гаўрылавіч), епіскап Бачскі  (руск.) Ірыней (Булавіч)  (руск.) , епіскап Канадскі  (руск.) Георгій (Джокіч)  (руск.), епіскап Брытанскі і Скандынаўскі  (руск.) Дасіфей (Моціка)  (руск.) [4].

30 снежня таго ж года ў Савінскім манастыры ў Канберы адбылося яго насталаванне, якое ўзначаліў яго папярэднік у Аўстраліі епіскап Ніканор (Багуновіч)  (руск.).

27 мая 2006 года епіскап Мілуцін быў прызначаны на адноўленую Валеўскую кафедру. Яго інтранізацыя адбылася 26 верасня ў Валеве[5].

3 чэрвеня 2013 года пацярпеў у аўтакатастрофе на шашы Бялград-Ніш непадалёк ад Крнева, вяртаючыся са святкавання 1700-годдзя Міланскага эдыкту ў Нішы  (серб.)[6].

Памёр 30 сакавіка 2020 года ў Бялградзе ад наступстваў каронавірусу[7].

Зноскі