Мінскі метрапалітэн
| Мінскі метрапалітэн |
|
 |
|
| Інфармацыя | |
|---|---|
| Краіна | |
| Горад | |
| Дата адкрыцця | |
| Даўжыня ліній |
37,27 км |
| Колькасць станцый |
29 |
| Колькасць ліній |
2 (будуецца трэцяя, праектуюцца станцыі чацвёртай) |
| Пасажырапаток за дзень |
836,4 тыс.(2015)[1] |
| Пасажырапаток за год |
305,3 млн.(2015)[1] |
| Схема ліній | |
|
|
|
Мі́нскі метрапалітэ́н — метрапалітэн у горадзе Мінску. З'яўляецца рэйкавым па-завулічным (цалкам падземным) гарадскім грамадскім транспартам на электрычнай цяге.
Храналагічна з'яўляецца дзявятым адкрытым метрапалітэнам у постсавецкай прасторы, а таксама адзінай на дадзены момант сістэмай метро на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь. Па колькасці пасажыраў у год займае чацвёртую пазіцыю сярод краін СНД (пасля Маскоўскага, Санкт-Пецярбургскага і Кіеўскага метрапалітэнаў адпаведна).
Складаецца з 29 станцый на дзвюх лініях: Аўтазаводскай (14 станцый) і Маскоўскай (15 станцый). На дадзены момант (2016 год) будуецца першы ўчастак трэцяй лініі, у якой у сукупнасці плануецца 14 станцый, а таксама праектуюцца станцыі чацвёртай лініі.
Змест
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Гісторыя мінскага метрапалітэна пачынаецца ў канцы 1960-х. У мінскіх уладаў з'явілася ідэя пабудаваць у горадзе новы від грамадскага транспарту. У той час у СССР метро будавалі ў гарадах з насельніцтвам не менш за мільён чалавек. Пасля заканчэння Вялікай Айчыннай вайны Мінск рос хутчэй за ўсе іншыя буйныя гарады СССР[2] галоўным чынам дзякуючы хуткаму развіццю прамысловасці. У выніку ужо ў 1972 у горадзе нарадзіўся мільённы жыхар. Напачатку 1970-х гадоў беларуская сталіца сутыкнулася з істотнымі цяжкасцямі ў перавозцы людзей (вычарпаў сваю прапускную здольнасць шэраг асноўных магістраляў). Разглядаліся тры варыянты развіцця транспартнай сістэмы: аўтобус «экспрэс», хуткасны трамвай і метрапалітэн, які і быў абраны[3].
План будаўніцтва Мінскага метро быў зацверджаны Саветам Міністраў БССР 4 лютага 1974. 3 мая 1977 пачалося будаўніцтва, а 29 чэрвеня 1984 пачаўся рэгулярны рух цягнікоў ад станцыі «Маскоўская» да станцыі «Інстытут культуры» Маскоўскай лініі. У 1985 пачалося будаўніцтва адрэзку другой лініі метро ад станцыі «Фрунзенская» да станцыі «Трактарны завод». У 1990 па гэтай лініі пачалі хадзіць цягнікі.
Кароткае апісанне[правіць | правіць зыходнік]
На сённяшні дзень Мінскае метро складаецца з дзвюх ліній агульнай працягласцю 37,2 км, 29 станцый і двух электрадэпо. Паводле звестак на пачатак 2013 года, метрапалітэн перавозіць прыблізна 918 тыс. пасажыраў у суткі, а ўсяго на долю метро прыпадае 36,7 % пасажыраў, якія перавозяцца грамадскім транспартам Мінска.
| Загружанасць станцый Мінскага метрапалітэна па ўваходу і выхаду ў дзень (I квартал 2013)[4] |
||
|---|---|---|
| Месца | Станцыя | Пасажыраў, тыс. |
| 1 | Плошча Леніна | 85,6 |
| 2 | Плошча Якуба Коласа | 65,9 |
| 3 | Каменная Горка | 63,1 |
| 4 | Пятроўшчына | 49,6 |
| 5 | Магілёўская | 47,5 |
| 6 | Інстытут Культуры | 47,4 |
| 24-25 | Парк Чалюскінцаў | 12,6 |
| 24-25 | Міхалова | 12,6 |
| 26 | Грушаўка | 10,7 |
| 27 | Першамайская | 9,7 |
| 28 | Купалаўская | 5,1 |
Усе лініі і станцыі мінскага метро падземныя, дробнай закладкі. Уваход на падземныя вестыбюлі ў большасці выпадкаў сумешчаны з падвулічнымі пешаходнымі пераходамі. Тры станцыі — Купалаўская, Кастрычніцкая і Плошча Леніна маюць уваходы, убудаваныя ў будынкі. На апошняй з іх па доўгім падземным пераходзе можна выйсці ў будынак чыгуначнага вакзала і да чыгуначных платформаў.
З-за невялікай глыбіні спуск на большасць станцый ажыццяўляецца пры дапамозе лесвічных маршаў. Эскалатары ўсталяваныя толькі на 9 станцыях (і толькі ў выпадку станцыі «Кастрычніцкая» такое абсталяванне маецца на абодвух выхадах да вестыбюляў), усяго — 31 машына. Тры эскалатары, усталяваныя на станцыі Маладзёжная, не эксплуатаваліся да восені 2011. Большасць эскалатараў аднапралётныя, трохніткавыя, на станцыі Кастрычніцкая ў 2008 падчас рэканструкцыі быў усталяваны чатырохніткавы эскалатар.
На «Пушкінскай», а таксама на ўсіх станцыях, уведзеных у эксплуатацыю пасля 2001 года — «Магілёўская», «Спартыўная», «Кунцаўшчына», «Каменная Горка», «Барысаўскі тракт», «Уручча», «Грушаўка», «Міхалова», «Пятроўшчына» і «Малінаўка» маюцца ліфты для людзей з праблемамі апорна-рухальнай сістэмы.
Маскоўская лінія[правіць | правіць зыходнік]
Будаўніцтва першай лініі Мінскага метрапалітэна пачалося 3 мая 1977 года. Першая чарга будаўніцтва ўключала 8 станцый. Рэгулярны рух цягнікоў на гэтым участку распачаўся 30 чэрвеня 1984 года. Адкрываў лінію першы сакратар ЦК КПБ Мікалай Слюнькоў[5].
Пазней лінія яшчэ чатыры разы падаўжалася і зараз мае даўжыню 19,2 км і складаецца з 15 станцый (Малінаўка,Пятроўшчына, Міхалова, Грушаўка, Інстытут Культуры, Плошча Леніна, Кастрычніцкая, Плошча Перамогі, Плошча Якуба Коласа, Акадэмія Навук, Парк Чалюскінцаў, Маскоўская, Усход, Барысаўскі тракт, Уручча). Лінію абслугоўвае Маскоўскае электрадэпо.
-
Плошча Якуба Коласа
-
Акадэмія Навук
-
Парк Чалюскінцаў
Аўтазаводская лінія[правіць | правіць зыходнік]
Праектаванне другой лініі Мінскага метро пачалося ў пачатку 1980-х гадоў. Планавалася звязваць Заводскі раён з Чырвоным борам. Будаўніцтва першай чаргі Аўтазаводскай лініі, у склад якой уваходзіла 6 станцый, пачалося ў 1984 годзе. 31 снежня 1990 года пяць з іх, уключаючы перасадачны пункт, звязаны з першай лініяй, былі аддадзены да ўжытку. Праз тры месяцы — у сакавіку 1991 года — была аддадзена да ўжытку станцыя «Першамайская». Пасля гэтага лінія падаўжалася чатыры разы і зараз мае даўжыню 18,1 км і складаецца з 14 станцый (Магілёўская, Аўтазаводская, Партызанская, Трактарны Завод, Пралетарская, Першамайская, Купалаўская, Няміга, Фрунзенская, Маладзёжная, Пушкінская, Спартыўная, Кунцаўшчына, Каменная Горка). Лінію абслугоўвае Магілёўскае электрадэпо.
-
Каменная Горка
-
Спартыўная
-
Трактарны Завод
-
Аўтазаводская
Развіццё[правіць | правіць зыходнік]
Будаўніцтва трэцяй лініі[правіць | правіць зыходнік]
Будаўніцтва трэцяй лініі (працоўная назва — Зялёны Луг) пачалося ў 2014 годзе. Яна злучыць Курасоўшчыну з Зялёным Лугам і пройдзе праз новы гарадскі раён Мінск-Сіці. Першая чарга новай лініі павінна складацца з 7 станцый: Слуцкі Гасцінец, Немаршанскі сад, Аэрадромная, Кавальская Слабада, Вакзальная, Плошча Францішка Багушэвіча, Юбілейная плошча.
Праект чацвёртай лініі[правіць | правіць зыходнік]
У перспектыве плануецца будаўніцтва чацвёртай лініі. Яна пройдзе пад Другім кальцом ад Вяснянкі да Серабранкі і Чыжоўкі.
| Лініі Мінскага метрапалітэна | |||||
| 1 | Маскоўская | 2 | Аўтазаводская | 3 | Трэцяя |
Цікавыя факты[правіць | правіць зыходнік]
Асаблівасці[правіць | правіць зыходнік]
- Першая лінія метро ў Мінску сіняга колеру, а не чырвонага, як у большасці метрапалітэнаў у СССР. Чырвоная — другая лінія па часе адкрыцця. Аналагічная сітуацыя назіраецца ў Варшаўскім метрапалітэне.
Мабільная сувязь[правіць | правіць зыходнік]
На ўсіх станцыях мінскага метрапалітэна працуе сотавая сувязь.
Назвы-цёзкі[правіць | правіць зыходнік]
З 29 станцый мінскага метро 13 маюць станцыі-цёзкі ў іншых гарадах СНД.
- Аўтазаводская
- Кастрычніцкая
- Маладзёжная
- Маскоўская
- Партызанская
- Першамайская
- Плошча Леніна
- Плошча Перамогі
- Пралетарская
- Пушкінская
- Спартыўная
- Трактарны завод
- Фрунзенская
Рэкорды[правіць | правіць зыходнік]
Самы доўгі перагон — Пралетарская — Трактарны Завод, 2 км. Самы кароткі перагон — Купалаўская — Няміга, 800 м. Самая глыбокая станцыя — Кастрычніцкая — −15 м.
Турнікеты[правіць | правіць зыходнік]
У нумарацыі турнікетаў першая лічба азначае нумар станцыі.
З'ява ў культуры[правіць | правіць зыходнік]
- Асноўнае дзеянне постапакаліптычнага рамана (фанфік да Метро 2033) «МУОС. Постъядерный мир. Постъядерный Минск» адбываецца ў мінскім метро.
- У Мінскам метро здымалі шэраг эпізодаў фільма «Землетрасенне». Паказаны станцыі: Акадэмія Навук, Маскоўская, і Парк Чалюскінцаў. Аднак у тытрах пра Мінскі метрапалітэн нічога не сказана.
Аварыі[правіць | правіць зыходнік]
- Трагедыя на Нямізе — масавая таўкатня ў падземным пераходзе Мінска каля станцыі метро «Няміга». Колькасць смяротных ахвяраў — 53 чалавекі, больш за 150 чалавек было паранена.
- Улетку 2009 года ў Мінску здарылася паводка ў выніку моцнага ліўня. Было затоплена шмат цэнтральных вуліц, у тым ліку і метро: вада цалкам затапіла некалькі глыбока закладзеных станцый, пасля чаго рух цягнікоў на абедзвюх лініях быў спынены, а пасажыры былі выведзены са станцый.
- Тэрарыстычны акт у мінскім метро
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Метро сегодня // Минский метрополитен: официальный сайт
- ↑ Польский С. А. Демографические проблемы развития Минска. — Минск: БГУ, 1976. — С. 17-18.
- ↑ Минское метро: архивные съёмки и проекты будущего
- ↑ Ежедневно услугами минского метро пользуются примерно 918 тыс. пассажиров
- ↑ 30 лет назад минчане опробовали новый вид транспорта — метрополитен. TUT.BY.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мінскі метрапалітэн
- Афіцыяная старонка на сайце «Мінсктранса»
- Афіцыйная старонка на сайце Мінска
- Аўтарскі праэкт Minsk-Metro.NET
- Мінскае метро: аўтарскі праэкт
- Мінскі метрапалітэн на urbanrail.net
- Мінскі метрапалітэн на xussrsubways.by.ru
- Мінскі метрапалітэн на сайце metrosoyuza.net
- Cхема путевого развития Минского метрополитена
- Форум метро Мінска
- Минское метро ожидают большие и малые перемены // TUT.BY : Общество, 30 марта 2008
- Трэцюю лінію метро ў Мінску пабудуюць да 2017 года
|
|||||||||||||||||
|
|||||||||||
