Міханавічы (аграгарадок)

Аграгарадок Міханавічы Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Мінскі Сельсавет Міханавіцкі Каардынаты 53°44′23″ пн. ш. 27°41′24″ у. д. Заснаваны 1873 Вышыня цэнтра 193 м Насельніцтва 5 351 чал. (2010) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 17 Паштовы індэкс 223070 Аўтамабільны код 5 Міханавічы на карце Беларусі ±

Міханавічы на Вікісховішчы

Мі́ханавічы (трансліт.: Michanavičy, руск.: Михановичи) — аграгарадок у Мінскім раёне Мінскай вобласці. Адміністрацыйны цэнтр Міханавіцкага сельсавета. Месцяцца за 10 км на паўднёвы ўсход ад Мінска, чыгуначная станцыя на лініі Мінск — Асіповічы.

Планіроўка

Чыгуначныя пуці дзеляць пасёлак на дзве часткі. Акрамя прыватнага сектара, у Міханавічах ёсць шматпавярховыя дамы. Злева ад цэнтральнай вуліцы — тэрыторыя воінскай часці з ваенным гарадком, які прадстаўлены невялікімі двухпавярховымі шматкватэрнымі дамамі. У канцы цэнтральнай вуліцы — шасціпавярховы дом.

Гісторыя

Заснаваны 16 верасня 1873 года, калі быў уведзены ў эксплуатацыю ўчастак Лібава-Роменскай чыгункі Мінск — Бабруйск. Чыгуначная станцыя атрымала сваю назву ад суседняй вёскі Міханавічы. У вёсцы на беразе Свіслачы месцілася вадакачка, з дапамогай якой на станцыі вадой запраўляліся паравозы.

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў і ў сярэдзіне кастрычніка 1920 года пад акупацыяй Польшчы. Вадакачка вёскі Міханавічы згадваецца ў гістарычнай літаратуры як месца правядзення II з’езда партызан Менскага павета (5 красавіка 1920 года) падчас польска-савецкай вайны.

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. З 20 жніўня 1924 года пасёлак у Кайкаўскім сельсавеце Самахвалавіцкага раёна Менскай акругі (да 26 ліпеня 1930). З 18 студзеня 1931 года ў Смілавіцкім раёне, з 26 траўня 1935 года ў Менскім раёне. З 20 лютага 1938 года ў Менскай вобласці.

У 1924 годзе пачынае дзейнічаць тарфяное прадпрыемства «Міханавічы» (спыніла дзейнасць у 1964 годзе). У даваенны час для рабочых былі пабудаваны 7 жылых баракаў, сталовая, магазін.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года тэрыторыя пад акупацыяй Германіі. У час акупацыі ў адным з баракаў прадпрыемства нацысты ўтрымлівалі каля 100 ваеннапалонных савецкіх салдат, працу якіх выкарыстоўвалі для здабычы торфу. У ваколіцах Міханавічаў існаваў савецкі партызанскі рух. Недалёка ад чыгуначнай станцыі месціцца брацкая магіла партызан і воінаў Чырвонай Арміі, якія загінулі ў 1941—1944 гадах (з 111 пахаваных вядомыя прозвішчы 43 чалавек).

У 1974 годзе недалёка ад Міханавічаў быў пабудаваны першы кампрэсарны цэх абслугоўвання магістральнага газаправода, з гэтага часу значная частка насельніцтва пасёлка працуе ў Мінскім упраўленні магістральных газаправодаў. У 1989 годзе да пасёлка Міханавічы была далучана суседняя вёска Астравы.

Насельніцтва

• 1926 год — 18 двароў, 66 жыхароў
• 1997 год — 4352 жыхары
• 1999 год — 4047 жыхароў
• 2009 год — 5351 жыхар

Інфраструктура

На тэрыторыі аграгарадка размешчаны агульнаадукацыйная сярэдняя школа, тры дзіцячыя дашкольныя ўстановы, урачэбная амбулаторыя, Дом фальклору, Дзіцячая школа мастацтваў, сельскі Дом культуры, Цэнтр моладзі, Мінская цэнтральная раённая бібліятэка. З 2021 года працуе фізкультурны комплекс «Кіт», дзе ёсць басейн, лазня, спартыўная зала.

Транспарт і дарогі

Чыгуначная станцыя «Міханавічы»

У аграгарадку месціцца аднайменная чыгуначная станцыя. Ёсць маршрутнае таксі да вакзала Мінск-Пасажырскі, ходзіць аўтобус да Кайкава.

Славутасці

Царква евангелістаў «Адраджэнне»

• Царква евангелістаў «Адраджэнне»
• Брацкая магіла савецкіх воінаў (1964)

Літаратура

• Міханавічы // Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 8: Мінская вобласць, кн. 3 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2012. — 624 с.: іл. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0636-9. С. 431—432

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Міханавічы (аграгарадок)