Міхаіл Іванавіч Круціхін

Міхаіл Іванавіч Круціхін
Міхаіл Іванавіч Круціхін
Дата нараджэння	21 снежня 1946 (76 гадоў)
Месца нараджэння	Масква, РСФСР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Расія;
Род дзейнасці	журналіст, перакладчык
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук
Альма-матар	Інстытут краін Азіі і Афрыкі[d]; Расійская акадэмія дзяржаўнай службы;

Міхаіл Іванавіч Круціхін (нар. 21 снежня 1946, Масква) — расійскі эканамічны аналітык, спецыяліст па нафтагазавым рынку, перакладчык, журналіст, гісторык і усходазнавец (іраніст (руск.) (бел., арабіст).

Экс-галоўны рэдактар амерыканскага часопіса «Russian Petroleum Investor». З 2002 года — партнёр інфармацыйна-кансалтынгавай агенцтва RusEnergy.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і інжынераў-хімікаў. У 1965 годзе паступіў у Інстытут усходніх моў (руск.) (бел. пры МДУ імя М. В. Ламаносава па спецыяльнасці «персідская мова і літаратура», у 1970 годзе скончыў яго^[1]. У 1970—1972 гадах-ваенны перакладчык у Іране^[2]. На працягу 20 гадоў працаваў у ТАСС (руск.) (бел. — у аддзеле Блізкі Усход і ў карпунктах (Каір, Дамаск, Тэгеран, Бейрут), загадваў аддзяленнямі ў Ліване і Егіпце. Скончыў аспірантуру Акадэміі грамадскіх навук пры ЦК КПСС, кандыдат гістарычных навук (1985)^[2].

З 1993 года займаецца аналітыкай нафтагазавых інвестыцый у былых савецкіх рэспубліках. Намеснік генеральнага дырэктара PR-агенцтва Alter Ego (з 1992), рэдактар, затым галоўны рэдактар амерыканскага часопіса Russian Petroleum Investor (з 1993). Займацца генеалагічнымі даследаваннямі, вёў сайты Researching Russian Roots і «Поиск пропавших предков». З 2002 года — партнёр інфармацыйна-кансалтынгавага агенцтва RusEnergy.

Валодае фарсі, англійскай, французскай і арабскай мовамі.

Жыве за межамі Расіі.

Выбраныя інтэрв’ю і каментары[правіць | правіць зыходнік]

«Хто такі Міхаіл Круціхін?» — біяграфічнае інтэрв’ю Аляксандра Плюшчава (04.08.2022)
Михаил Крутихин: «Низкие цены на нефть — это надолго» (нявызн.)(недаступная спасылка). RTVi (14 сакавіка 2020). Архівавана з першакрыніцы 13 верасня 2021. Праверана 13 верасня 2021.
«Северный поток — 2» мёртв, трубы будут лежать на дне (нявызн.). Новая газета (27 студзеня 2021). Праверана 11 верасня 2021.
«Трубы на дне Балтийского моря — памятник глупости тем, кто принимал решение о „Северном потоке — 2“» (нявызн.). Укррудпром (15 ліпеня 2020). Праверана 13 верасня 2021.
Михаил Крутихин: «Это смерть нефтяной отрасли. Сотни тысяч людей окажутся без зарплат» (нявызн.). Бизнес-онлайн (13 красавіка 2020). Праверана 13 верасня 2021.
«С сырьевой иглы всё-таки придётся слезать» (нявызн.). Коммерсантъ FM (11 жніўня 2015). Праверана 14 жніўня 2015.
«Российская нефть может исчезнуть с мирового рынка» (нявызн.)(недаступная спасылка). Znak.com (10 красавіка 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 лістапада 2021. Праверана 13 верасня 2021.
Как «Газпрому» стало некуда девать газ (нявызн.). Московский центр Карнеги (24 чэрвеня 2015). Праверана 14 жніўня 2015.
Михаил Крутихин, RusEnergy: «Китайский газовый рынок никогда не заменит России европейский» (нявызн.). Бизнес online (17 верасня 2014). Праверана 14 жніўня 2015.

Зноскі

↑ Волчек Г. 2014.
↑ ^а ^б Раздел «Персоны на BFM.ru». Крутихин Михаил Иванович (руск.). bfm.ru. BFM.ru: деловой портал. Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2021.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Рыбас Е. Михаил Крутихин — человек, открывший свою генеалогическую Атлантиду // Российский «Кто есть Кто». — 2000. — № 2 (17).

[FOOTNOTEВолчек_Г.2014-1] Волчек Г. 2014.

[:0-2] а ^б Раздел «Персоны на BFM.ru». Крутихин Михаил Иванович (руск.). bfm.ru. BFM.ru: деловой портал. Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2021.

[1]

[2]