Надзея Іванова
| Надзея Іванова | |
|---|---|
 | |
| Род дзейнасці | грамадская актывістка |
| Дата нараджэння | 4 студзеня 1952 |
| Месца нараджэння | Глыбокае, Віцебская вобласць, Беларусь |
| Дата смерці | 25 лістапада 2020 |
| Месца смерці | Мінск, Беларусь |
| Месца пахавання | Лонданскія могілкі святога Панкрата |
| Грамадзянства | Беларусь |
| Дзеці | Ігар Іваноў |
Надзея Іванова (4 студзеня 1952, Глыбокае, Віцебская вобласць, Беларусь — 25 лістапада 2020, Мінск, Беларусь) — адна з першых беларускіх актывістак з ліку бацькоў ЛГБТК-людзей.
Жыццяпіс[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзілася ў Глыбокім, жыла ў Расонах і Светлагорску, дзе працавала прадзільшчыцай і эканамісткай. У 1980-х гадах пераехала ў Мінск і працавала трамвайніцай. У 1989 годзе была кіроўцай трамвая, які ўдзельнічаў у адной з першых у БССР рэкламных кампаній беларускага брэнду — газеты «Чырвоная змена». Ганарылася, што была адзінай трамвайніцай, хто камунікавала з пасажырамі па-беларуску.[1] Расповеды пра гэты працоўны перыяд ляглі ў аснову апавядання Ў. Гарбацкага «Трамвайніца»[2].
Пасля камінг-аўту сына зацікавілася ЛГБТК-актывізмам, далучылася да бацькоўскага клубу «Community Centre» ў Мінску.
У лістападзе 2020 году памерла ад анкалагічнай хваробы[3].
Дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
Надзея Іванова актыўна ўдзельнічала ў нешматлікай тады супольнасці бацькоў ЛГБТК-людзей. Публічна выступала і заклікала бацькоў не адварочвацца ад сваіх дзяцей, якія ідэнтыфікуюць сябе як ЛГБТК. Удзельнічала ў працы бацькоўскага клубу Community Centre для псіхалагічнай дапамогі і кансультавання бацькоў[4]. Прадстаўляла беларускую супольнасць бацькоў на міжнародных сустрэчах у Кіеве і Львове, удзельнічала ў публічных акцыях у падтрымку правоў геяў і лесбіянак у рэгіёне. Прымала ўдзел ў гей-прайдах у Мінску, Кіеве і Лондане.[5][6] Прыняла ўдзел у праекце #stophateby для актывізацыі бацькоў і блізкіх ЛГБТК+ людей у падтрымку сваіх дзяцей і супраціву мове варожасці да ЛГБТК+[7].
Адкрыты ліст да арцыбіскупа Кандрусевіча[правіць | правіць зыходнік]
Увосень 2019 году напісала адкрыты ліст арцыбіскупу Кандрусевічу, які ўзначаліў кампанію па зборы подпісаў да звароту ў Адміністрацыю прэзідэнта Беларусі аб увядзенні крымінальнай адказнасці за прапаганду гомасэксуалізму сярод непаўналетніх. Яна звяртала ўвагу арцыбіскупа на адсутнасць пастырскай апекі ЛГБТК людзей у Беларусі і заклікала спыніць святароў і касцёльныя структуры ад удзелу ў крыміналізацыі жыцця такіх людзей, як ейны сын[8][9]. Ліст падпісалі 314 чалавек[10].
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ С. Трусевіч Трамвай Надзея // Чырвоная змена. — 1989. — В. 156—157 (13137) 12 жніўня. — С. 1.
- ↑ Уладзіслаў Гарбацкі, Маці геяў. Новы час, 27-11-2020, https://novychas.online/asoba/maci-hejau
- ↑ Уладзіслаў Гарбацкі, Маці геяў. Новы час, 27-11-2020, https://novychas.online/asoba/maci-hejau
- ↑ Community Centre для ЛГБТ+ и их близких, https://www.facebook.com/belaruscommunitycentre/
- ↑ «55 тысяч чалавек ня хочуць, каб я была ў гэтай краіне».
- ↑ Уладзіслаў Гарбацкі, Маці геяў. Новы час, 27-11-2020, https://novychas.online/asoba/maci-hejau
- ↑ История вторая. Надежда. #stophateby на YouTube, https://www.youtube.com/watch?v=OIOzSOeHOZ0&hl=be&ab_channel=J4TBelarus
- ↑ Нечаканы паварот: да мітрапаліта Кандрусевіча звярнулася маці хлопца з ЛГБТ katolik.life, https://katolik.life/bel/news/tserkov/item/4179-neozhidannyj-povorot-k-mitropolitu-kondrusevichu-obratilas-mat-parnya-iz-lgbt.html
- ↑ [Фэйсбук запіс ад 17 Кастрычнік 2019 г.].
- ↑ Ліст мамы да Кандрусевіча.