Ну, пачакай!

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ну, пачакай!
Тып animated short film series[d]
Жанр мультфільм, прыгодніцкі фільм, кінакамедыя, сямейны фільм і трылер[d]
Рэжысёр
Стваральнік Фелікс Саламонавіч Кандэль[d]
Сцэнарыст
Кампазітар
Студыя Саюзмультфільм[d]
Краіна
Тэлеканал Цэнтральнае тэлебачанне Дзяржтэлерадыё СССР[d]
…3 2 1 ← Ну, пачакай![d]
…5 6 7 → I'll Get You! Holidays[d]
IMDb ID 0234355

Ну, пачакай! (руск.: Ну, погоди!) — савецкі, а пасля расійскі мультыплікацыйны серыял пра Воўка і Зайца, які здымаўся на кінастудыі «Саюзмультфільм» (1969—1993). Коратка адноўлены (19 і 20 серыі) на студыі «Крыстмас Філмз» 2005—2006.

Тэматыка[правіць | правіць зыходнік]

Ну, пачакай! на паштовай марцы СССР

Асноўныя персанажы мультфільма — Воўк (агучаны Анатолем Папанавым) і Заяц (агучаны Клараю Румянцавай  (руск.) (бел.). Акрамя гэтых персанажаў сустракаюцца таксама эпізадычныя — бегемот (у розных серыях і розных вобразах), свіння (1, 5, 8 серыі), кот-штукар (2, 9, 11 серыі), мядзведзі-міліцыянеры (1, 5 серыі) і іншыя.

Выпускі[правіць | правіць зыходнік]

Дзеянне серыяла адбываецца, як правіла, у грамадскіх месцах і адлюстроўвае характэрныя прыкметы савецкай сацыяльнай прасторы. Дзеянне кожнай з серый адбываецца ў вядомых дэкарацыях нейкай савецкай інстытуцыі: парк культуры і адпачынку, пляж, крама, метро, музей, гарадскі стадыён, цырк, калгас і так далей[1][2]. Часцей за ўсё гэта месцы грамадскага адпачынку: адпачынак на пляжы мы бачым у першым і шаснаццатым выпуску, спартыўныя гульні — у чацвёртым, шостым i трынаццатым, адпачынак у парку — у другім, круіз на цеплаходзе — у сёмым, у трэцім, шостым і восьмым выпусках мы бачым такія віды загараднага адпачынку, як паездка ў вёску ці на турбазу, у дзявятым — прагляд тэлевізара, у другім, адзінаццатым, чатырнаццатым і пятнаццатым, адпаведна канцэрт, цыркавое выступленне, музейную экскурсію і навукова-тэхнічную выстаўку і зноў канцэрт[3]. Усе разам гэтыя эпізоды даюць шырокую панараму жыцця простага чалавека часоў Брэжнева[2].

Кожны выпуск пачынаецца з кадра з назвай студыі, за якім ідзе пралог: асобны невялікі сюжэт, у канцы якога так ці іначай гучыць фраза «Ну, пачакай!». Пасля гэтага на экране з’яўляецца назва серыяла і нумар выпуску і ідуць цітры, выкананыя без мультыплікацыі (утрымліваюць толькі тэкст). У час цітраў гучыць кампазіцыя «Водныя лыжы» (венг.: Vízisí) венгерскага кампазітара Тамаша Дзеака  (венг.) (бел. у выкананні венгерскага вакальнага ансамбля «Гармонія» (венг.: Harmónia) і танцавальнага аркестра венгерскага радыё (венг.: Magyar Rádió Tánczenekara)[4]. Астатні час займае асноўны сюжэт выпуску, таксама завяршаецца фразай «Ну, пачакай!».

Музыка[правіць | правіць зыходнік]

Музычнае афармленне мультфільма прадстаўлена значнымі савецкімі і замежнымі песнямі і інструментальнымі мелодыямі, сярод якіх сустракаюцца як выпушчаныя раней, так і ўзятыя з фондаў або запісаныя адмыслова для мультфільма[5].

Спіс выпускаў[правіць | правіць зыходнік]

Прэм’ера першага выпуску мультфільма адбылася 1 ліпеня 1969 года. Станам на 2008 год знята 20 выпускаў:

нумар назва год выпуску
1 Піце маркоўны сок (На пляжы) 1969
2 Вось так фокус... (У вячэрнім парку) 1970
3 Праверкі на дарозе 1971
4 Увага, на старт! (На стадыёне) 1971
5 О, саля міо! .. (У кавуновай краме і ў метро) 1972
6 Пудзіла агароднае (У вёсцы) 1973
7 Свістаць усіх наверх (На караблі) 1973
8 Зімовая фантазія (Навагодні маскарад) 1974
9 Тэлевізійная гісторыя (У тэлецэнтры) 1976
10 Аднойчы на будоўлі 1976
11 Пад купалам цырка 1977
12 Сустрэча ў музеі (У музеі) 1978
13 Спартыўныя спаборніцтвы (на Алімпіядзе) 1980
14 У доме юных тэхнікаў 1984
15 У доме культуры 1985
16 У свеце казак 1986
17 Фільму «Ну, пачакай» 25 гадоў! (На востраве) 1993
18 У супермаркеце (1-я рэдакцыя) 1993
19 На курорце 2005
20 На дачы 2006

Абмежаванні паказу[правіць | правіць зыходнік]

У канцы жніўня 2012 года, у сувязі з прыняццем закона «Аб абароне дзяцей ад інфармацыі, якая наносіць шкоду іх здароўю і развіццю», у Расіі пачалося абмеркаванне, што мультсерыял можа быць аднесены да катэгорыі «для дарослых» і адпаведна з 1 верасня 2012 расійскія тэлеканалы змогуць паказваць яго толькі пасля 23 гадзін[6]. Прычынай таму сталі сцэны з мультфільма, якія тлумачацца як гвалтоўныя.

Звязаныя мультыплікацыйныя тавары[правіць | правіць зыходнік]

  • Вобразы герояў серыяла змясцілі ў электронную кішэнную гульню «Ну, пачакай!»
  • З 2002 па 2010 год фірма «1С-СофтКлаб» выпусціла серыю камп'ютарных гульняў «Ну, пачакай!»:
    1. Ну, пачакай! Выпуск 1 — Пагоня (2002)
    2. Ну, пачакай! Выпуск 2 — Круглы рахунак (2002)
    3. Ну, пачакай! Выпуск 3 — Песня для зайца (2003)
    4. Ну, пачакай! Выпуск 4 — Даганялкі (2005)
    5. Ну, пачакай! Выпуск 5 — Па слядах зайца (2010)

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Роман Абрамов, Екатерина Фень Шахматисты на аллеях парка // Неприкосновенный запас. — 2011. — № 1.
  2. ↑ а б Заболотских 1998.
  3. ↑ Романова 2006.
  4. ↑ 9-ы выпуск тэлеперадачы «Золотой винил».
  5. ↑ Список треков НП — Zoho Sheet(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 19 лістапада 2018. Праверана 4 лютага 2019.
  6. ↑ «Аргументы и Факты» ад 29 жніўня 2012 года

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

  • Дмитрий Заболотских Сказка о совершенном времени. Версия сериала «Ну, погоди!» как зеркала эпохи развитого социализма(руск.) // Искусство кино. — 1998. — Октябрь — № 10.
  • Вячеслав Котёночкин. Ну, Котёночкин, погоди!. — М.: Алгоритм, 1999. — 272 с. — (О времени и о себе). — ISBN 5-88878-026-X.
  • Ольга Романова (2006-09-22). "«Ну, погоди!», или беготня на фоне «застоя»". polit.ru.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ну,_пачакай!&oldid=4713551"