Перайсці да зместу

Нікало Барэла

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Футбол
Нікало Барэла
Агульная інфармацыя
Нарадзіўся 7 лютага 1997(1997-02-07)[1][2] (28 гадоў)
Грамадзянства
Рост 175 см[3]
Вага 68 кг[4]
Пазіцыя паўабаронца
Клубная кар’ера[* 1]
Кальяры
→ Кома (арэнда)
→ Інтэрнацыянале (арэнда)
Інтэрнацыянале
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нікало Барэла (італ.: Nicolò Barella; нар. 7 лютага 1997) — італьянскі футбаліст, паўабаронца клуба «Інтэрнацыянале» і нацыянальнай зборнай Італіі. Часцяком узгадваецца як адзін з найлепшых паўабаронцаў Еўропы[5].

Кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Клубная

[правіць | правіць зыходнік]

Барэла ёсць выхаванцам футбольнай акадэміі «Кальяры»[6][7]. Упершыню з'явіўся на полі ў кашулі сардзінскага клуба 15 студзеня 2015 года ў матчы Кубка Італіі супраць «Пармы»[7]. Яго дэбют у Серыі А прыпаў на 4 мая 2015 года зноў у матчы супраць «Пармы». Гэтым разам ён замяніў на 68-й хвіліне Дыега Фарыяса ў хатняй перамозе з лікам 4:0[7]. Дзеля набыцця гульнявога досведу Барэла выправіўся ў арэнду ў «Кома» з Серыі Б, дзе адразу стаў іграком першай адзінаццаткі. 17 верасня 2017 года па вяртанні з арэнды забіў першы гол у складзе «Кальяры» ў браму клуба СПАЛ[8]. 19 лютага 2019 года матч супраць «Сампдорыі» стаў сотым у кашулі «Кальяры». На той момант гульцу было 22 гады.

12 ліпеня 2019 года Барэла далучыўся да міланскага «Інтэру» на ўмове арэнды з абавязацельствам выкупу іграка[9]. Італьянец дэбютаваў у клубе 26 жніўня ў матчы супраць «Лечэ», калі выйшаў з лаўкі запасных у другім тайме замест Маціяса Весіна. Ігрок дапамог здабыць гол Антоніа Кандрэва і ўсталяваць фінальны лік 4:0[10]. Футбаліст адразу атрымаў месца ў стартавым складзе клуба. У сезоне 2020—2021 гадоў «Інтэрнацыянале» здабыў перамогу ў Серыі А, а Барэла быў высунуты кандыдатам на найлепшага паўабаронцу турніру. 5 лістапада 2021 года ігрок склаў новую працоўны дагавор з «Інтэрам», паводле якога ён мусіць заставацца ў клубе да 2026 года[11]. Па заканчэнні сезона 2021—2022 гадоў паўабаронца чацвёрты раз запар быў уключаны ў сімвалічную зборную Серыі А[12].

Міжнародная

[правіць | правіць зыходнік]

Прыцягваўся да матчу юніёрскай і моладзевай зборных Італіі. У кастрычніку 2017 года быў упершыню выкліканы да складу нацыянальнай зборнай Італіі на адборачныя матчы чэмпіянату свету 2018 года супраць зборных Паўночнай Македоніі і Албаніі[13]. Але дэбютаваў паўабаронца крыху пазней 10 кастрычніка 2018 года пад кіраўніцтвам трэнера Раберта Манчыні ў таварыскім матчы супраць зборнай Украіны ў Генуі, які скончыўся ўнічыю 1:1[14]. 23 сакавіка 2019 года Барэла ўключыў своё першы гол за зборную ў матчы кваліфікацыі чэмпіянату Еўропы 2020 года[15]. У чэрвені 2021 года быў далучаны да складу зборнай Італіі на пераможным чэмпіянаце Еўропы 2020 года. Ігрок быў адным з ключавых ігракоў каманды.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

«Інтэрнацыянале»:

Італія:

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Nicolò Barella // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Nicolo Barella // As — Madrid: PRISA, 1967. — ISSN 1888-6671
  3. ↑ https://www.inter.it/it/squadra/prima-squadra/nicolo-barella
  4. ↑ https://www.cagliaricalcio.com/team/prima-squadra/17/nicolo-barella
  5. ↑ Lane, Barnaby. «The 10 best midfielders in world soccer right now». Insider.
  6. ↑ Angioni, Carlo (5.06.2019). «Barella ha scelto. Da Riva a LeBron, ecco chi è il jolly che vuole Conte». La Gazzetta dello Sport.
  7. ↑ а б в «Happy 25th birthday to Nicolò Barella!». FIGC.
  8. ↑ «Spal-Cagliari 0-2: decidono Barella e Joao Pedro». La Gazzetta dello Sport.
  9. ↑ «Nicolò Barella is an Inter player!». Inter Milan.
  10. ↑ Cotugno, Vladimiro (26.08.2019). «Inter-Lecce 4-0: Brozovic, Sensi, Lukaku e Candreva, quanti sorrisi per Conte». Il Corriere dello Sport.
  11. ↑ «Nicolo Barella extends Inter stay till 2026». Internazionale Milano.
  12. ↑ «Milan pigliatutto, premiati Pioli, Maldini e 4 giocatori. Leao il migliore: "Qui sono maturato"». La Gazzetta dello Sport.
  13. ↑ «Barella and Inglese called up by Italy». Football Italia.
  14. ↑ «Italy: Azzurri held by Ukraine». Football Italia.
  15. ↑ «Italy: Kean and Barella take down Finland». Football Italia.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Нікало_Барэла&oldid=4994029"