Омскі час

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Часавыя паясы Расіі:
USZ1      Калінінградскі час MSK-1 (UTC+2)
MSK      Маскоўскі час MSK (UTC+3)
YEKT      Екацерынбургскі час MSK+2 (UTC+5)
OMST      Омскі час MSK+3 (UTC+6)
KRAT      Краснаярскі час MSK+4 (UTC+7)
IRKT      Іркуцкі час MSK+5 (UTC+8)
YAKT      Якуцкі час MSK+6 (UTC+9)
VLAT      Уладзівастоцкі час MSK+7 (UTC+10)
MAGT      Магаданскі час MSK+8 (UTC+11)

Омскі час (OMST; MSK+3) — часавы пояс, які адрозніваецца ад UTC на 6 гадзін (UTC+6) і на 3 гадзіны ад маскоўскага часу. Гэты афіцыйны час у Омскай вобласці і, (на 2006) у большасці рэгіёнаў Заходняй Сібіры. Часам Омскі час называюць «Новасібірскім». Зімой ў паўночным паўшар'і гэты час таксама выкарыстоўваецца ў цэнтральным і ўсходнім Казахстане і на ўсёй тэрыторыі Кіргізіі.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Да 1991, Омскі час быў адным з двух часавых паясоў, якія выкарыстоўваліся ў савецкай Сярэдняй Азіі. Акрамя Омскай вобласці ў РСФСР, ён таксама пакрываў усходнія дзве трэці тэрыторыі Казахскай ССР, усю Кіргізскую і Таджыкскую ССР, а таксама ўсходнюю частку Узбекскай ССР. На працягу 2 гадоў пасля распаду СССР, Омская вобласць была адзіным рэгіёнам Расіі ў гэтым часавым поясе. Атрымаўшыя незалежнасць сярэднеазіяцкія рэспублікі адмовіліся ад пераходу на летні час, а Узбекістан і Таджыкістан, акрамя таго, яшчэ і «перасунуліся на захад», перавёўшы стрэлкі на гадзіну назад.

У 1990-х—2000-х гадах у Расіі адбыўся паўсюдны зрух часавых паясоў у бок Масквы. Па стане на 2006, усе (за выключэннем аднаго) заходне-сібірскія рэгіёны, якія раней знаходзіліся ў зоне MSK+4, перайшлі на час MSK+3, далучыўшыся да Омскага часу: Новасібірская вобласць 23 мая 1993 у 00:00, Алтайскі край і Рэспубліка Алтай 28 мая 1995 у 4:00, Томская вобласць 1 мая 2002 у 3:00, Кемераўская вобласць 28 сакавіка 2010.

Асноўныя гарады: