Оскар Паціёрэк
| Оскар Паціёрэк | |
|---|---|
| славенск.: Oskar Potiorek | |
 | |
| Нараджэнне |
20 лістапада 1853[1][2]
|
| Смерць |
17 снежня 1933[1][2] (80 гадоў) |
| Месца пахавання | |
| Адукацыя | |
| Дзейнасць | ваенны, палітык |
| Род войскаў | пяхота |
| Званне | генерал |
| Бітвы | |
| Узнагароды |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Оскар Паціёрэк (ням.: і славенск.: Oskar Potiorek; 20 лістапада 1853, Бад-Блайберг, Карынтыя — 17 снежня 1933, Клагенфурт) — аўстра-венгерскі военачальнік, фельдцэйхмайстар (30 кастрычніка 1908 года). У 1911—1914 гадах — аўстра-венгерскі намеснік Босніі і Герцагавіны, удзельнік Першай сусветнай вайны.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Оскар Паціёрэк скончыў Тэхнічную ваенную акадэмію ў 1867 годзе і Акадэмію Генеральнага штаба Аўстра-Венгрыі. C 1879 года служыў у Генштабе, у 1886 годзе стаў працаваць у аператыўным бюро, у 1892 годзе стаў яго шэфам; з 1902 года намеснік начальніка Генштаба.
З 1898 года камандаваў 64-й пяхотнай брыгадай. З 1907 года камандзір III армейскага корпуса (Грац). З 1910 года інспектар арміі, з 1911 года старшыня зямельнага ўрада Босніі і Герцагавіны і інспектар арміі са штабам у Сараева, намеснік Босніі і Герцагавіны.
28 чэрвеня 1914 года Паціёрэк быў пасажырам у машыне, якая везла эрцгерцага Франца Фердынанда, і прысутнічаў пры забойстве эрцгерцага, прычым пасля забойца Гаўрыла Прынцып сцвярджаў, што куля, якой была забітая жонка эрцгерцага Сафія, прызначалася менавіта Паціёрэку. Пасля забойства, як намеснік Босніі і Герцагавіны, санкцыянаваў сербскія пагромы ў Сараеве.
З пачаткам вайны Паціёрэк быў прызначаны галоўнакамандуючым узброенымі сіламі на Балканах і камандуючым 6-й аўстра-венгерскай арміяй. Паціёрэк паказаў сябе некампетэнтным палкаводцам і, нягледзячы на тое, што ў яго распараджэнні была армія мацней сербскай, не здолеў у кароткі тэрмін разграміць сербскую армію. Асабліва цяжкімі былі для аўстрыйцаў паразы ў бітвах у гары Цэр і Калубары. 27 снежня 1914 года Оскар Паціёрэк быў звольнены ў адстаўку, на яго месца прызначаны эрцгерцаг Яўген Аўстрыйскі. Пасля вайны Паціёрэк з’ехаў у Аўстрыю, дзе і пражыў астатнія гады жыцця.
Зноскі
- ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #119044749 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 24 красавіка 2014.
- ↑ а б Brozović D., Ladan T. Oskar von Potiorek // Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 с. — ISBN 978-953-6036-31-8
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Anton Kreuzer, Kärntner Biographische Skizzen, Klagenfurt, Kärntner Druck und Verlagsgesellschaft, 1995. ISBN 3-85391-128-5.
- H. P. Willmott, La prima guerra mondiale, Mondadori, 2006.
- Rudolf Jeřábek: Potiorek. General im Schatten von Sarajevo. Styria, Graz/ Köln 1991 г., ISBN 3-222-12067-6.
Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
|---|---|---|---|---|
