Павел Віктаравіч Галавенка

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Футбол
Павел Галавенка
Поўнае імя Павел Віктаравіч Галавенка
Нарадзіўся 12 студзеня 1997(1997-01-12)[1] (24 гады)
Грамадзянства Flag of Belarus.svg Беларусь
Рост 180 см
Вага 75 кг
Пазіцыя брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб няма
Клубная кар’ера[* 1]
2014—2019 Беларусь Мінск 9 (-15)
2019 →  Беларусь Ліда 0 (0)
2020—2021 Беларусь Арсенал (Дзяржынск) 14 (-13)
Нацыянальная зборная[* 2]
2015 Беларусь Беларусь (да 19) 3 (-5)
2017 Беларусь Беларусь (да 21) 1 (-0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 22 сакавіка 2020.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 18 лютага 2018

Павел Галавенка (нар. 12 студзеня 1997, Мінск) — беларускі футбаліст, брамнік.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец футбольнага клуба «Мінск», з 2014 года пачаў выступаць за дубль. У 2015 годзе стаў таксама прыцягвацца да асноўнай каманды, гуляў за «Мінск» у Юнацкай лізе УЕФА. 21 верасня 2016 года дэбютаваў у асноўнай камандзе «Мінска» ў матчы 1/8 фіналу Кубка Беларусі супраць «Баранавічы» (3:2), правёўшы на полі ўсе 120 хвілін (з дадатковым часам). 2 кастрычніка 2016 года дэбютаваў у Вышэйшай лізе ў матчы супраць «Гарадзеі» (3:1), выйшаўшы на замену на 34-й хвіліне замест атрымаўшага траўму Андрэя Клімовіча.

У сезоне 2017 працягваў выступаць за дубль сталічнага клуба, прыцягваўся да асноўнай каманды ў якасці другога брамніка. За асноўную каманду двойчы выхадзіў на поле — 30 чэрвеня ў Вышэйшай лізе супраць «Крумкачоў» (0:0) і 5 ліпеня ў матчы 1/16 фіналу Кубка Беларусі супраць пінскай «Хвалі» (1:0). У сезоне 2018 згуляў у чатырох матчах чэмпіянату і адным кубкавым.

У студзені 2019 года падоўжыў кантракт з «Мінскам»[2]. У жніўні 2019 года перайшоў у «Ліду»[3], дзе быў запасным брамнікам і не з’яўляўся на полі.

У сакавіку 2020 года папоўніў склад дзяржынскага «Арсенала»[4], аднак на поле выхадзіў нерэгулярна. У жніўні 2021 года па пагадненні бакоў пакінуў каманду[5].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

У кастрычніку 2015 года ў складзе юніёрскай зборнай Беларусі (да 19) прымаў удзел у кваліфікацыйным раўндзе чэмпіянату Еўропы. У якасці асноўнага брамніка правёў усе 3 матчы, прапусціў 5 галоў.

10 лістапада 2017 года дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі, правёўшы на полі ўсе 90 хвілін у таварыскім матчы супраць Літвы (0:0).

Статыстыка выступленняў[правіць | правіць зыходнік]

Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2014 дубль Мінск Беларусь 1 −0
2015 дубль Мінск Беларусь 9 −4
2016 Д1 Мінск Беларусь 1 −1
2017 Д1 Мінск Беларусь 1 −0
2018 Д1 Мінск Беларусь 4 −8
2019 (1) Д1 Мінск Беларусь 3 −6
2019 (2) Д2 Ліда Беларусь 0 0
2020 Д2 Арсенал Беларусь 8 -8
2021 (1) Д2 Арсенал Беларусь 6 -5

Грамадзянская пазіцыя[правіць | правіць зыходнік]

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[6].

Зноскі

  1. ↑ Pavel Golovenko // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Павел Головенко продлил контакт с "Минском"
  3. ↑ Вратарь "Минска" и еще два игрока пополнили состав "Лиды"
  4. ↑ Былинкин и Головенко подписали контракты с "Арсеналом"
  5. ↑ "Арсенал" расстался с вратарем Головенко
  6. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Павел_Віктаравіч_Галавенка&oldid=3893192"