Павел Фёдаравіч Вансецкі
Павел Фёдаравіч Вансецкі | |
---|---|
Дата нараджэння | 1915 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 27 сакавіка 1944 |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Прыналежнасць |
![]() |
Род войскаў | Ваенна-марскі флот |
Гады службы | 1938—1944 |
Званне | старшына другой стацці |
Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні |
Павел Фёдаравіч Вансецкі (1915, Екацярынадар — 27 сакавіка 1944, Мікалаеў) — Герой Савецкага Саюза[1], аўтаматчык 384-га асобнага батальёна марской пяхоты Адэскай ваенна-марской базы Чарнаморскага флоту, старшына другога артыкулу.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў 1915 годзе ў Екацярынадары (цяпер — Краснадар) у сям’і рабочых. Па нацыянальнасці рускі[2], паводле іншых звестак, беларус[1]. Пасля заканчэння сямігадовай школы паступіў токарам на адзін з екацярынадарскіх заводаў.
У 1938 годзе быў прызваны ў рады Чырвонай Арміі. Тэрміновую службу праходзіў на лідары эскадраных мінаносцаў «Ташкент» Чарнаморскага флоту[1].
Удзел у Вялікай Айчыннай вайне прымаў на сухапутным фронце ў складзе марской пяхоты. Браў удзел у абароне Севастопаля, баях на «Малой зямлі» .
У красавіку 1943 года Вансецкі быў залічаны ў 384-ы асобны батальён марской пяхоты Чарнаморскага флоту, і ўвосень таго ж года ўдзельнічаў у дэсантных аперацыях па вызваленні Таганрога, Марыупаля і Асіпенка. За адзнаку ў гэтых баях быў узнагароджаны медалём «За баявыя заслугі»[1].
Удзельнічаў таксама ў баях на Кінбурнскай касе, вызваленні пасёлкаў Херсонскай вобласці Аляксандраўка, Богаяўленскае (цяпер Акцябрскі) і Шырокая Балка.
У другой палове сакавіка 1944 года ўвайшоў у склад дэсантнай групы пад камандаваннем старшага лейтэнанта Канстанціна Фёдаравіча Альшанскага. Задачай дэсанту была палёгка франтальнага ўдару савецкіх войскаў у ходзе вызвалення горада Мікалаева, які з’яўляўся часткай Адэскай аперацыі[1]. Пасля высадкі ў марскім порце Мікалаева атрад на працягу двух сутак адбіў 18 нападаў праціўніка, знішчыўшы каля 700 гітлераўцаў. У гэтых баях па-геройску загінулі амаль усе дэсантнікі, у тым ліку і старшына 2-га артыкулу П. Ф. Вансецкі[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 20 красавіка 1945 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства старшыне 2-й артыкулу Вансецкаму Пятру Фёдаравічу было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза (пасмяротна)[2].
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]Памяць
[правіць | правіць зыходнік]- Пахаваны ў брацкай магіле ў горадзе Мікалаеве (Украіна) у скверы 68-мі дэсантнікаў.
- Там жа ў гонар Герояў адкрыты Народны музей баявой славы маракоў-дэсантнікаў, узведзены помнік[1].
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382
- Медведев Н. Я. Нас было 68 / Литературная запись Ивана Жигалова. — Издание переработанное и дополненное. — М.: ДОСААФ, 1966. — 50 000 экз.
- Божаткин М. И. Десант принимает бой. — Николаев: Возможности Киммерии, 1998. — 379 с. — ISBN ???, ББК СТ 63.3(4УКР-4МИК)
- Морская доблесть / составители Ю. И. Чернов, А. А. Воронин. — М.: Воениздат, 1982. — 206 с. — 65 000 экз. — ISBN ???, ББК 359.75(09) + 3КСМ
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Павел Фёдаравіч Вансецкі на сайце «Героі краіны» (Праверана 5 чэрвеня 2010)