Павел Яўменавіч Астапенка

Павел Яўменавіч Астапенка
Павел Яўменавіч Астапенка
	1961 — 1966
Папярэднік	Феадосій Гразноў
Пераемнік	Герадот Чарнушчанка
Нараджэнне	13 снежня 1918; Саматэвічы, Чэрыкаўскі павет, Магілёўская губерня, Заходняя вобласць, РСФСР;
Смерць	22 сакавіка 2010 (91 год)
Партыя	КПСС;
Адукацыя	БДУ (1942); Дыпламатычная акадэмія МЗС Расіі[d] (1946);
Дзейнасць	дыпламат
Узнагароды

Па́вел Яўме́навіч Аста́пенка — беларускі дыпламат. Былы пастаянны прадстаўнік Беларускай ССР у ААН (1961—1964)^[3].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З 1949 года — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў Беларускай ССР.

У 1953 годзе — член дэлегацыі Беларускай ССР пры Арганізацыі Аб'яднаных Нацый.

У 1956 годзе — кіраўнік дэлегацыі Беларускай ССР на канферэнцыі Міжнароднай арганізацыі працы ў Жэневе^[4]

У 1960—1961 гг. — намеснік міністра замежных спраў Беларускай ССР^[5]

У 1961—1966 гг. — пастаянны прадстаўнік Беларускай ССР у Савеце Бяспекі Арганізацыі Аб'яднаных Нацый^[6]^[7].

З 1966 года — кіраўнік Упраўлення турызму пры Савеце Міністраў Беларускай ССР^[8].

У 1970—1980 гг. займаў трэцюю па значнасці пасаду ў Міжнароднай арганізацыі працы — памочніка генеральнага дырэктара^[9].

Зноскі

↑ ^а ^б https://www.belta.by/society/view/v-mid-uvekovechili-pamjat-o-diplomate-pavle-astapenko-329244-2018/
↑ ^а ^б https://mfa.gov.by/kcfinder/upload/files/memorybook.pdf
↑ Дык званіў ці не званіў Гарбачоў?, або Пра што ніколі не пісаў Максім Танк № 9 (1032) 03.03.2012 — 10.03.2012
↑ О деятельности Белорусской ССР в Международной организации труда в 1960—1964 гг. Архівавана 24 сакавіка 2019.
↑ О ВИЗИТЕ ЗАМЕСТИТЕЛЯ ГЕНЕРАЛЬНОГО ДИРЕКТОРА ЮНЕСКО РЕНЕ МАЙО В МИНСК (АПРЕЛЬ 1961 г.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 снежня 2021. Праверана 26 кастрычніка 2017.
↑ СОТРУДНИЧЕСТВО БЕЛОРУССКОЙ ССР И ЮНЕСКО В ПОПУЛЯРИЗАЦИИ БЕЛОРУССКОЙ ХУДОЖЕСТВЕННОЙ ЛИТЕРАТУРЫ (ПЕРВАЯ ПОЛОВИНА 1960-х гг.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2020. Праверана 26 кастрычніка 2017.
↑ БЕЛАРУСЬ И ООН: 55 ЛЕТ ВЗАИМОДЕЙСТВИЯ
↑ Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991
↑ У Менску ўшанавалі дыплямата, які зрабіў самую пасьпяховую кар’еру за мяжой

[_d3b836b4c893570a-1] а ^б https://www.belta.by/society/view/v-mid-uvekovechili-pamjat-o-diplomate-pavle-astapenko-329244-2018/

[_5f2eed416e3b9c48-2] а ^б https://mfa.gov.by/kcfinder/upload/files/memorybook.pdf

[3] Дык званіў ці не званіў Гарбачоў?, або Пра што ніколі не пісаў Максім Танк № 9 (1032) 03.03.2012 — 10.03.2012

[4] О деятельности Белорусской ССР в Международной организации труда в 1960—1964 гг. Архівавана 24 сакавіка 2019.

[5] О ВИЗИТЕ ЗАМЕСТИТЕЛЯ ГЕНЕРАЛЬНОГО ДИРЕКТОРА ЮНЕСКО РЕНЕ МАЙО В МИНСК (АПРЕЛЬ 1961 г.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 снежня 2021. Праверана 26 кастрычніка 2017.

[6] СОТРУДНИЧЕСТВО БЕЛОРУССКОЙ ССР И ЮНЕСКО В ПОПУЛЯРИЗАЦИИ БЕЛОРУССКОЙ ХУДОЖЕСТВЕННОЙ ЛИТЕРАТУРЫ (ПЕРВАЯ ПОЛОВИНА 1960-х гг.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2020. Праверана 26 кастрычніка 2017.

[7] БЕЛАРУСЬ И ООН: 55 ЛЕТ ВЗАИМОДЕЙСТВИЯ

[8] Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991

[9] У Менску ўшанавалі дыплямата, які зрабіў самую пасьпяховую кар’еру за мяжой

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Пастаянныя прадстаўнікі БССР і Рэспублікі Беларусь пры Арганізацыі Аб’яднаных Нацый
Далучэнне да арганізацыі Адкрыццё пастаяннага прадстаўніцтва	26 чэрвеня 1945 26 сакавіка 1958
Прадстаўнікі БССР	Феадосій Гразноў (1958—1961) · Павел Астапенка (1961—1964) · Герадот Чарнушчанка (1964—1967) · Віталь Смірноў (1967—1974) · Герадот Чарнушчанка (зноў) (1974—1977) · Леанід Даўгучыц (1977—1980) · Анатоль Шэльдаў (1980—1986) · Леў Максімаў (1986—1990) · Генадзь Бураўкін (1990—1991)
Прадстаўнікі Рэспублікі Беларусь	Генадзь Бураўкін (1991—1994) · Аляксандр Сычоў (1994—2000) · Сяргей Лінг (2000—2002) · Андрэй Дапкюнас (2004—2011, 2011—2017) · Валянцін Рыбакоў (з 2017)