Палівачка
Палівáчка або лéйка — перанасная прылада, звычайна з ручкай і варонкай, якая выкарыстоўваецца для паліву раслін. Гэтая прылада выкарыстоўваецца прынамсі з 79 г. н.э. і з таго часу вельмі змянілася ў дызайне. Акрамя паліву раслін, палівачка мае рознае іншае прымяненне і з'яўляецца досыць універсальным сродкам.
Аб'ём палівачкі можа быць ад 0,5 л (для пакаёвых хатніх раслін) да 10 л (для звычайнага садовага выкарыстання). Звычайна прыладу вырабляюць з металу, керамікі альбо пластыка. На канцы носіка можна размясціць прыстасаванне, падобнае на каўпачок, з невялікімі адтулінамі, каб разбіць струмень вады на кроплі. Гэта дазваляе пазбегнуць празмернага ціску вады на глебу або на далікатныя расліны.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Тэрмін «палівачка» (англ.: watering can) упершыню з'явіўся ў 1692 годзе ў нататніку заўзятага садоўніка лорда Цімаці Джорджа Корнуальскага (да таго часу ў англійскай мове гэтая прылада была вядомая як watering pot).[1][2] У 1885 годзе Майкл Дыз запатэнтаваў новы дызайн. Ён замяніў верхнюю ручку на простую круглявую ручку ззаду. Праз год Джон Хоўс запатэнтаваў палівачку «Haws».
Цяпер палівачкі выкарыстоўваюцца ў побыце для розных патрэб.
Будова і выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Складальнымі часткамі палівачкі з'яўляюцца корпус, ручка, носік і рассейвальнік. Асаблівая форма дазваляе накіроўваць струмені вады ў патрэбнае месца. З дапамогай рассейвальніка (звычайна здымнага) палівачка можа паліваць расліны як дождж.
Палівачкі вырабляюць з ацынкаванай сталі, а таксама паліэтылену, керамікі ды іншых матэрыялаў.
Для пакаёвых раслін выкарыстоўваюць палівачкі меншага памеру (часцей за ўсё ёмістасцю да двух літраў), але з больш строгімі патрабаваннямі да афармлення знешняга выгляду, чым да вялікіх палівачак (ёмістасцю да 15 літраў) для садоўніцтва.
Палівачка ў мастацтве[правіць | правіць зыходнік]
Палівачка нярэдка адлюстроўваецца ў жывапісе і на партрэтах, звычайна як атрыбут маладой дзяўчыны ці дзяўчынкі, якая даглядае садовыя кветкі. Сярод шматлікіх прыкладаў можна назваць палатно А. Рэнуара «Дзяўчынка з палівачкай» (1876)[3], шэраг карцін Д. Р. Найта («Хрызантэмы», к. 1898, «Палівальніца ў садзе», 1912), некалькі прац В. Жыльбера («Юная жанчына у квітнеючым садзе», к. 1885, «Догляд кветак»), карціны Й. С. Нільсана «Дзяўчынка, якая палівае клумбу з ружамі», Ф. Фабі «Юная прыгажуня, якая палівае кветкі». Ва ўсіх гэтых выпадках палівачка — знак, які злучае выяву выдатнага юнага стварэння з прыгажосцю колераў, якія выступаюць аб'ектам яе клопату.
Зноскі
- ↑ Борн, Вэл (2011). The ten-minute gardener's vegetable growing diary. Вялікабрытанія: Transworld. pp. 12. ISBN 978-0593066713.
- ↑ Watering Pot - Definitions. Fine Dictionary.
- ↑ A Girl with a Watering Can