Паной

Паной
Паной
	руск. Поной
Характарыстыка
Даўжыня	426 км
Басейн	15 500 км²
Расход вады	175 м³/с
Вадацёк
Выток
• Месцазнаходжанне	узвышша Кейвы
• Каардынаты	67°47′34″ пн. ш. 35°54′57″ у. д.HGЯO
Вусце	Белае мора
• Месцазнаходжанне	губа Папова Лахта
• Вышыня	0 м
• Каардынаты	66°59′03″ пн. ш. 41°16′44″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Белае мора
Краіна	Расія;
Рэгіён	Мурманская вобласць
Код у ДВР	02020000112101000005650
	;
	; выток вусце
	— выток, — вусце
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пано́й (руск.: Поно́й^[1]^[2]) — рака ў Еўрапейскай частцы Расіі, у Мурманскай вобласці, на Кольскім паўвостраве.

Даўжыня ракі 426 км. Плошча вадазбору 15 500 км². Расход вады 175 м³/с (167 м³/с каля сяла Паной^[1]). Аб’ём сцёку 5,365^[3] км³/год. Выток ракі знаходзіцца ў заходняй частцы ўзвышша Кейвы. Працякае па Лавазёрскай тундры і ўпадае ў губу Папова Лахта Белага мора^[3]. Рэчышча ў верхнім цячэнні звілістае, з перакатамі, разгаліноўваецца на рукавы і пратокі. У сярэднім цячэнні рэчышча Паноя ўмерана звілістае, цячэнне павольнае. У ніжнім цячэнні, ніжэй вусця ракі Калмак рака перасякае крышталічнае плато ў каньёне шырынёй 0,5—0,8^[3] км. Рэчышча ў гэтай частцы ўмерана звілістае, з парогамі. Агульнае падзенне ракі складае 292^[3] м. Жыўленне снегавое і дажджавое. Замярзае рака звычайна ў канцы кастрычніка — пачатку лістапада, на парожыстых участках — у снежні^[3].

У басейне Паноя 7805^[3] азёр агульнай плошчай 324^[3] км². Азёрнасць вадазбору 2,1^[3] %. Азёры ў басейне ракі: Шчучае, Ніжне-Каменскае, Мазгавое, Кальваньвозера, Верхне-Каменскае, Васільева, Вялікае Калакольнае і інш.^[4]

У ракі 244^[3] прытокі. Сярод іх: Кіевейка, Сахарная, Кукша (Кісенга), Ельрака, Пятчэма, Кінемур, Мухая, Кофта, Пача, Патманьга, Ача, Пурнач, і інш.^[4]

У сярэднім цячэнні ракі размешчаны Панойскі заалагічны заказнік^[5]^[6].

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Поной // Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. (руск.) / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 2. — С. 180. — 768 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-044-4 (т. 2.).
Поно́й // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 379. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
Поно́й // Словарь названий гидрографических объектов России и других стран — членов СНГ (руск.) / Под ред. Г. И. Донидзе. — М.: Картгеоцентр — Геодезиздат, 1999. — С. 304. — 464 с. — 500 экз. — ISBN 5-86066-017-0.
Поно́й // Географинеские названия России: топонимический словарь: более 4000 единиц / В. М. Воспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 359. — 523 с. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст) (С.: Словарь (У)); ISBN 978-5 −271-20728-0 (Астрель); ISBN 978-5-17-054983-2 (Аст) (С.: BIBLIO) ISBN 978-5-271-20729-7 (Астрель). (руск.).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[FOOTNOTEГЭС1989-1] а ^б ГЭС 1989.

[FOOTNOTEБЭС1991-2] БЭС 1991.

[water-3] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з Повалишникова Е. С. Поной // Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)

[gvr-4] а ^б Река Поной (Пессарьйок) // Государственный водный реестр РФ (руск.)

[oopt-5] Понойский (зоологический) // ООПТ России (руск.)

[6] Понойский государственный природный зоологический (орнитологический) заказник // Кольская энциклопедия Архівавана 21 кастрычніка 2020. (руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]