Партулак

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Партулак

Portulaca villosa
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Portulaca L., 1753

Сінонімы
Тыпавы від

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  20418
NCBI  3582
EOL  61542
IPNI  325899-2

Партулак[3][4], або Дандур (Portuláca) — род кветкавых раслін сямейства Партулакавыя (Portulacaceae). Існуе больш за 100 (па іншых звестках, каля 200) відаў.

Сучасная навуковая назва расліны дадзена з-за спосабу раскрыцця насеннай каробачкі, паходзіць ад лац.: portula — веснічкі.

Арэал[правіць | правіць зыходнік]

Пашыраны ў трапічных, субтрапічных і часткова ва ўмераных паясах. На тэрыторыі Беларусі ў дзікай прыродзе сустракаецца партулак агародны (Portulaca oleracea) — амаль касмапалітнае пустазелле. Трапляецца на палях, засмечаных месцах, уздоўж дарог. У Цэнтральным батанічным садзе НАН Беларусі інтрадукаваны партулак буйнакветны (Portulaca grandiflora).

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Аднагадовыя ці шматгадовая мясістая травяністая расліна, вышынёй 10—30 см. Корань верацянопадобны, галінасты. Сцябло сакавітае, дудчатае, разгалінаванае. Лісцінкі зялёныя, сакавітыя, авальныя, нагадваюць пляскатыя яйкі, чаргаваныя, сядзячыя. Квітнее з чэрвеня па верасень. Кветкі пераважна дробныя, адзіночныя або ў пазушных пучках, двухполыя, белыя, жоўтыя, часам цёмна-карычневыя, размешчаны па дзве-тры ля разгалінавання сцябла. Плод — каробачка.

Ужыванне[правіць | правіць зыходнік]

Аднагадовы партулак агародны (Portulaca oleracea) ўжываецца ў ежу як салата.

Харчовая, лекавая і дэкаратыўная расліна.

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 103. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]