Парэчча (Пухавіцкі раён)
Вёска
Парэчча
Парэчча на карце Беларусі ±   | ||||||||||||||||||||||||
Парэ́чча[1] (трансліт.: Parečča, руск.: Поречье) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Шацкага сельсавета.
Змест
Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]
Знаходзіцца за 30 кіламетраў на паўднёвы захад ад Мар'інай Горкі, 30 кіламетраў ад чыгуначнай станцыі Пухавічы лініі Мінск-Асіповічы, каля р. Пціч.
Назва[правіць | правіць зыходнік]
Назва вёскі паходзіць ад мсцовасці (урочышча Парэчча).
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Вялікае Княства Літоўскае[правіць | правіць зыходнік]
Вядома з XVI ст. у Вялікім Княстве Літоўскім. У 1588 г. сяло, цэнтр воласці ў маёнтку Койданава ў Менскім павеце Менскага ваяводства.
Пад уладай Расійскай імперыі[правіць | правіць зыходнік]
З 1793 г. — у Расійскай імперыі. У канцы XIX ст. — сяло Порашаў у Слуцкім павеце Мінскай губерні. У 1800 г. сяло Парэчча ў Амельнянскай воласці Ігуменскімага павету. У 1858 г. вёска ў Парэцкай воласці Ігуменскага павета. У 1886 г. узгадаваецца праваслаўная царква (пабудавана ў 1840г., з дрэва).
У 1894—1914 гг. у маёнтку Парэчча працаваў лесапільны завод (у 1913 годзе працавала 118 чалавек)[2]. У 1892—1915 гг. дзейнічаў шклозавод (у 1895 годзе вырабляў бутэлькі, ліставое паўбелае і аконнае шкло, працавала 111 чалавек)[2].
У 1897 годзе дзейнічала прыходская царква, хлебазапасная крама, лаўка, пітная ўстанова, лесапільны і шклярны заводы. У 1898 годзе адкрыта царкоўная школа.
У пачатку XX ст. побач земляробствам і жывёлагадоўляй былі распасюджаны промыслы: прадзенне, ткацтва, вышыванне, вязанне, пляценне кошыкаў з маладых дубцоў ракітніку, з каранў дрэў, лапцей з ліпавай кары, віццё вяровак, шыццё адзення з даматканіны, выраб простай конскай збруі (аброцяў, лейцаў і інш.), начовак, цэбраў, даёнак, бочак, вёдраў і іншых хатніх рэчаў з дрэва, збор ягад, грыбоў, лекавых траў, лоўля рыбы і ракаў. Некаторыя сяляне ў вольны ад сельскагаспадарчых работ час займаліся адыходнымі промасламі: наймаліся нарыхтоўваць дровы, будаўнічы лес, сплаўляць лес па р. Пціч і іншых рэках.
Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]
У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў кайзераўскай Германіі.
25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года адпаведнасці з пастановай І з'езду КП(б) Беларусі вёска ўвашла ў склад БССР.
У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.
Пасля рэвалюціі 1917 г. тут створана працоўная школа 1-ай ступені. У 1922 г. вучылася 50 хлопчыкаў і 13 дзяўчынак. У пачатку 1930-ых гг. створаны калгас "Культура" ("Арэшкавічы"), працавала кузня.
З 1938 года вёска.
З канца чэрвеня 1941 г. да 3 ліпеня 1944 г. вёска акупіравана нямецкімі войскамі. Падчас вайны жыхары в. Парэчча здзейснілі подзьвіг, яны цэлай вёскай далі прытулак габрэйскім дзецям. На сёння ў Беларусі вядома каля 700 чалавек — «праведнікаў народаў свету».
24.11.1966 г. да Парэччы была далучана вёска Ніва.
Да 29 чэрвеня 2006 года вёска ўваходзіла ў склад Селецкага сельсавета[3]. З 2006 года па 28 мая 2013 года ў складзе Вецярэвіцкага сельсавета[4].
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
- 1886 год — 38 двароў, 319 жыхароў.
- 1897 год — 90 двароў, 600 жыхароў.
- пачатак XX ст. — 121 двор, 743 жыхары.
- 1999 год — 173 жыхары.
- 1 студзеня 2002 год — 80 двароў, 136 жыхароў.
- 2009 год — 86 жыхароў[5].
- 2010 год — 86 жыхароў.
Культура і грамадства[правіць | правіць зыходнік]
Славутасці[правіць | правіць зыходнік]
_1j.jpg)
_1g.jpg)
- Помнік «Праведнікам свету». Усталяваны ў 2000 годзе былымі вязнямі, якія збеглі з Мінскага гета [6].
- Мемарыял у памяць пра партызанаў.
Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]
- Царква Праабражэння Гасподняга (1840 г. — 1950-x.).
Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]
- Сцяпан Фёдаравіч Хацкевіч (1910—1979) — беларускі акцёр. Заслужаны артыст БССР (1963).
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік. — Мінск, 2003.
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя ў 15 тамах. Т.8 Мінская вобласць. Кн.4 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2013. — 528 с. :іл. ISBN 978-985-11-0735-9.
- Памяць: Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9
Зноскі
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
- ↑ 2,0 2,1 Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-11-0198-2 (т. 12), ISBN 985-11-0035-8. — С. 157.
- ↑ Решение Минского областного Совета депутатов от 29 июня 2006 г. № 222 «Об упразднении Горелецкого, Краснооктябрьского, Селецкого, Сергеевичского сельсоветов и изменении границ Новоселковского, Пуховичского, Ветеревичского сельсоветов и Правдинского поссовета Пуховичского района»(руск.)
- ↑ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234(руск.)
- ↑ Итоговые данные перепеси населения Республики Беларусь 2009 года
- ↑ http://www.gorka.by/?p=43271
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Парэчча (Пухавіцкі раён)
| ||||||||
| ||||||||||||||||
