Пахавальны інвентар

Астанкі з пахавальным інвентаром у археалагічным аддзеле музея Кыркларэлі, Турцыя

Пахавальны інвентар — археалагічны тэрмін, які азначае сукупнасць прадметаў, якія суправаджаюць пахаванне. Узнікненне пахавальнага інвентара ставіцца, самае пазней, да эпохі верхняга палеаліту. У тым ці іншым выглядзе пахавальны інвентар сустракаецца ў большасці чалавечых культур на працягу ўсёй гісторыі аж да сучаснасці. У археалагічным плане пахавальны інвентар, як і ўсе іншыя аспекты пахавальнага абраду, служыць важным крытэрыем прыналежнасці да той ці іншай культуры.

Пахавальны інвентар звязаны з верай у замагільны свет і, як правіла, прадстаўлены прадметамі, якія могуць спатрэбіцца чалавеку ў пасмяротным жыцці: асабістыя рэчы, упрыгажэнні, статусныя прадметы, прылады працы, зброю, амулеты, ежу і г. д. Пахавальны інвентар адрозніваецца ў залежнасці ад статусу, полу і ўзросту нябожчыка. Пахавальны інвентар кіраўнікоў, жрацоў і вяльможаў развітых культур старажытнасці можа ўтрымліваць вялікую колькасць прадметаў раскошы і твораў мастацтва.