Пелым
Пелым | |
---|---|
Характарыстыка | |
Даўжыня | 707 км |
Плошча басейна | 15 200 км² |
Басейн | Таўда → Табол → Іртыш → Об → Карскае мора |
Басейн рэк | Паўночны Ледавіты акіян |
Расход вады | каля 100 м³/с (у ніжнім цячэнні) |
Вадацёк | |
Выток | |
· Месцазнаходжанне | Паўночны Урал |
· Вышыня | 134[1] м |
· Каардынаты | 61°22′47″ пн. ш. 60°35′47″ у. д.HGЯO |
Вусце | Таўда |
· Каардынаты | 59°37′52″ пн. ш. 63°04′33″ у. д.HGЯO |
Размяшчэнне | |
Краіна | ![]() |
Рэгіён | Свярдлоўская вобласць |
Пелы́м, Вялікі Пелым (руск.: Пелы́м, Большой Пелым) — рака ў Азіяцкай частцы Расіі, у Заходняй Сібіры, у Свярдлоўскай вобласці, левы прыток ракі Таўда (басейн ракі Об)..
Даўжыня ракі 707 км. Плошча вадазбору 15 200 км². Сярэдні расход вады ў ніжнім цячэнні складае каля 100[2][1] м³/с. Сярэдні аб’ём сцёку 3,156[1] км³/год. Выток ракі знаходзіцца каля падножжа Паўночнага Урала. Працякае па Заходне-Сібірскай раўніне, у ніжнім цячэнні праз возера Пелымскі Туман. З возера выцякае двума рукавамі (Вялікі Пелым і Малы Пелым), якія зліваюцца за 66 км ад вусця[1]. Даліна ракі ў верхнім і сярэднім цячэнні выразная, трапецападобная, у ніжнім цячэнні выражана слаба. Рэчышча моцна звілістае, утварае лукавіны. У ніжнім цячэнні рэчышча мае адносна прамыя ўчасткі. Жыўленне ракі снегавое і дажджавое. Замярзае ў кастрычніку, вызваляецца ад лёду ў красавіку. Рака суднаходная на 264[2] км (на 185 км ад вусця да вёскі Шантальская[3]). Сплаўная[2].
Прытокі Пелыма: Саска, Ахтасымпалум, Ворнік, Пасыр’я, Талт’я, Лам’я, Шчэшча, Анан’я, Яныгпаых’я, Кершаль, Талым, Нерп’я, Яныя, Ушпол, Малы Пелым, Летняя і інш.[3]
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Сурков В. В. Пелым // Научно-популярная энциклопедия «Вода России»(руск.)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 331. — 538 с. — 100 000 экз.(руск.)
- ↑ 3,0 3,1 Река Большой Пелым (Пелым) // Государственный водный реестр РФ(руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 331. — 538 с. — 100 000 экз.(руск.)