Петка Славейкаў

Петка Рачаў Славейкаў
Петка Рачаў Славейкаў
	Петко Рачов Славейков
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	17 лістапада 1827[…]
Месца нараджэння	Вяліка-Тырнава, Асманская імперыя;
Дата смерці	1 ліпеня 1895[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Сафія, абшчына Сталічна[d], гарадская вобласць Сафія[d], Балгарыя;
Пахаванне	Цэнтральныя могілкі Сафіі[d];
Грамадзянства	Балгарыя
Дзеці	Пенча Славейкаў[d], Račo Petkov Slavejkov[d], Hristo Slaveykov[d] і Ivan Slavejkov[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, перакладчык, журналіст, пісьменнік, перакладчык Бібліі, палітык
Мова твораў	балгарская
Грамадская дзейнасць
Член у	Балгарская акадэмія навук;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Петка Рачаў Славейкаў (17 лістапада 1828, Тырнава — 1 ліпеня 1895, Сафія) — балгарскі паэт, публіцыст, асветнік, грамадскі дзеяч і фалькларыст; бацька палітыкаў Івана Славейкава і Хрыста Славейкава, публіцыста Рача Славейкава і паэта Пенча Славейкава (руск.) (бел..

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і Рача Казанджы. Яго маці, Пенка, памерла пры родах, а ён цудам выжыў.

Петка Славейков адначасова навучаўся ў гарадах Тырнава, Дранава (руск.) (бел., Траўна (руск.) (бел. і ў Праабражэнскім манастыры (руск.) (бел.. Акрамя этага, чытаў кнігі ў бібліятэках манастыра каля Тырнава. Велізарную ролю ў яго адукацыі адыграла засваенне ім «Славяна-балгарскай гісторыі» Паісія Хілендарскага. Падчас навучання ў вучылішчы горада Свіштава (руск.) (бел. (на чале якога тады стаяў Эмануіл Васкідовіч) удасканальваў сваё веданне грэчаскай мовы і вывучаў творы сербскай і заходнееўрапейскай літаратуры. З 1843 года быў выкладчыкам у Тырнава. У 1863—1867 быў рэдактарам газеты «Гайда», пазней — газеты «Македонія» (1866—1872) і іншых перыядычных выданняў.

Пасля вызвалення Балгарыі ад турэцкага іга (1878) быў членам Тырнаўскага ўстаноўчага сходу (1879), дэпутатам Народнага сходу (у 1880 старшыня), адным з заснавальнікаў і лідараў Ліберальнай партыі, міністрам ва ўрадзе Петка Каравелава (руск.) (бел..

Падрыхтаваў поўны збор балгарскіх прыказак і прымавак (1889—1897), лічыцца адным з пачынальнікаў новай балгарскай літаратуры. Аўтар паэтычных зборнікаў «Стракаты букет», «Спеўнік» і «Басенік» (Бухарэст, 1852), «Песні і вершы» (1879), паэмы «Крыніца Беланогай» (1873). Перакладаў з рускай, грэцкай, турэцкай, сербахарвацкай моў.

У гонар Славейкова названа вёска Петка-Славейкаў (руск.) (бел..

Зноскі

↑ ^а ^б Petko Rachev Slaveykov // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ ^а ^б ^в http://www.slovo.bg/showbio.php3?ID=277

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Славе́йкаў Петка Рачаў // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 494. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Сайт пра Петка Славейкове Архівавана 11 кастрычніка 2006. (балг.)

[_f014f00f9f89017c-1] а ^б Petko Rachev Slaveykov // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[_4f22b2f7d12f27f0-2] а ^б ^в http://www.slovo.bg/showbio.php3?ID=277

[1]

[2]