21 сакавіка 1940 года быў прызначаны прэм'ер-міністрам Францыі, змяніўшы Эдуара Даладзье. Ён прытрымліваўся жорсткай антынямецкай пазіцыі і быў прыхільнікам працягнення вайны супраць нацысцкай Германіі. Спрабаваў рэарганізаваць эканоміку і ваенны супраціў, а таксама ўмацаваць саюз з Вялікабрытаніяй, падтрымліваючы ідэю ўтварэння франка-бртанскага саюза.
Аднак пасля паражэння французскіх войскаў у маі—чэрвені 1940 года і наступлення немцаў, яго палітыка страціла падтрымку. 16 чэрвеня 1940 года ён падаў у адстаўку, адмовіўшыся падпісаць перамір'е з Германіяй, і яго замяніў маршал Філіп Петэн, які неўзабаве заключыў перамір'е.
Пасля адстаўкі быў арыштаваны нямецкімі акупацыйнымі ўладамі і правёў некалькі гадоў у палоне. Пасля вызвалення ў 1945 годзе вярнуўся да палітычнай дзейнасці. Ён крытыкаваў рэжым Вішы і актыўна ўдзельнічаў у паваенным аднаўленні Францыі. Падтрымліваў еўрапейскую інтэграцыю і ідэю стварэння агульнаеўрапейскіх структур.
Медыяфайлы на Вікісховішчы