Праспект Гядзіміна

Праспект Гядзімі́на^[1] (літ.: Gedimino prospektas), або праспект Гедзімі́на (Праспект Гядзімі́наса) — галоўная цэнтральная вуліца Вільнюса.

Парадная магістраль сталіцы даўжынёй каля 1,8 км перасякае Лукішкі з усходу на захад ад Кафедральнай плошчы (у савецкі перыяд плошча Гедзіміна) да ракі Віліі (Нярыс, Neris). У канцы праспекта ў пачатку XX стагоддзі быў пабудаваны мост, які вядзе ў прадмесце Жверынас (літ.) (бел. (Žvėrynas). Праезжая частка выбрукавана пліткай. Рух транспарту па праспекце абмежаваны, у вячэрні і начны час закрыты. У адміністрацыйным дачыненні частка праспекта (няцотныя бок ад № 1 да 11, цотны бок ад № 2 да 18) адносіцца да сянюніі (староства) Сянаміесціс, частка (няцотны бок № 13-53, цотны — № 20-64) — да сянюніі Наўяміесціс (літ.) (бел..

Забудова[правіць | правіць зыходнік]

Цотны бок[правіць | правіць зыходнік]

Дом № 2

№ 2 — будынак, у якім з 1907 па 1911 год знаходзілася бібліятэка віленскага мецэната Барыса Даніловіча^[2].

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Ноччу
Гандлёвы цэнтр „Gedimino 9“
Gedimino 22
Банк Літвы
LMTA Palace
Свята-Георгіеўскі праспект (1900)
Праспект (1912)

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Праспект Гядзіміна
Gedimino pr. (англ.)(недаступная спасылка). International Survey of Architectural Values in the Environment. The Baltic Inter-SAVE project in Vilnius (1 чэрвеня 2000). Архівавана з першакрыніцы 20 лютага 2014. Праверана 3 лютага 2014.
Gedimino prospektas Vilniuje (літ.). Vilniaus katalogas. Праверана 3 лютага 2014.
Проспект Гедиминаса (руск.). Vilnius tourism. Vilniaus turizmo informacijos centras. Праверана 3 лютага 2014.

[1] Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»

[vilnia-2] Беларускія старонкі Вільні. Ля вытокаў незалежнай Беларусі (сярэдзіна XIX — першая палова XX ст.)

[1]

[2]