Прыёр

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Прыёр (ад лац.: Prior — першы, старэйшы) — тытул (званне), пасада і іх носьбіт (службовая асоба).

Старажытны Рым[правіць | правіць зыходнік]

У старажытнарымскім войску gрыёр - камандзір першай цэнтурыі маніпулы.

Каталіцкія манастыры і манашскія ордэны[правіць | правіць зыходнік]

Прыёр - гэта перш за ўсё тытул настаяцеля невялікага мужчынскага каталіцкага манастыра або старэйшы пасля абата-настаяцеля член манашскай абшчыны (першы памочнік абата). Манастыр, у якім мае месца жыхарства прыёр, называецца прыярытэтным.

Прыёрамі называліся настаяцелі манастыроў клюнійскага ордэна, падпарадкаваныя абату Клюні.

Прыёрамі называюцца настаяцелі манастыроў картэзіянцаў, іеранімітаў, дамініканцаў, кармелітаў, аўгусцінаў.

Настаяцелі картэзіянскіх манастыроў называюцца прыёрамі. Генералам ордэна з'яўляецца Прыёр Вялікай Шартрэзы. Генеральны капітул ордэна складаюць усе прыёры і абшчына Вялікай Шартрэзы.

У дамініканаў правінцыйны прыёр (правінцыял) узначальвае аддзяленне ордэна ў краіне, канвентуальны прыёр (ці проста прыёр) - абшчыну (прыёрства, канвент).

Аўгусцінскі ордэн і ордэн кармелітаў ўзначальваюць генерал-прыёры.

У духоўна-рыцарскіх ордэнах прыёрамі называюцца начальнікаў правінцый (мясцовых падраздзяленняў ордэна). Прыёр або вялікі Прыёр - другая пасля вялікага магістра (гросмайстра) службовая асоба ордэна.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]