Пётр Андрэевіч Гільтэбрант
| Пётр Андрэевіч Гільтэбрант | |
|---|---|
| руск.: Гильтебрандт, Пётр Андреевич | |
 | |
| Дата нараджэння | 1840[1][2][…] ці 29 лістапада (12 снежня) 1905 |
| Дата смерці | 1905[2][3][…] |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | гісторык, палеограф, фалькларыст, этнограф, пісьменнік |
| Навуковая сфера | гісторыя, палеаграфія, этнаграфія, фалькларыстыка |
| Альма-матар | Імператарскі Маскоўскі універсітэт |
 Творы ў Вікікрыніцах | |
Пётр Андрэевіч Гільтэбрант (руск.: Гильтебрандт, Пётр Андреевич; 26 красавіка (8 мая) 1840 — 29 лістапада (12 снежня) 1905) — рускі праваслаўны літаратар і гісторык, археограф, палеограф, этнограф і фалькларыст[4].
Навуковая біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Адукацыю атрымаў у Імператарскім Маскоўскім універсітэце.
Працаваў у штотыднёвай газеце «День» І. С. Аксакава, а таксама — у газеце «Голос» А. А. Краеўскага. Супрацоўнічаў з А. А. Хаванскім, рэдактарам-выдаўцом «Філалагічных нататак»; Гільтэбранту належыць ідэя стварэння «Славянскага весніка»[5].
У 1866 г. выдаў у Вільні «Сборник памятников народного творчества в Северо-Западном крае». У выданні складальнік змясціў 300 беларускіх народных песень, 151 прыказку, 93 загадкі, апісанні абрадаў у Гродзенскай, Віленскай і Мінскай губерняў[4].
Гільтэбранту атрымалася выявіць «Тураўскае Евангелле», якое ён і надрукаваў са сваімі тлумачэннямі (Вільня, 1869). Там жа, ў 1871 г., склаў вопіс віленскай публічнай бібліятэкі пад загалоўкам: «Рукописное отделение виленской публичной библиотеки. Вып. I. Церковнославянские рукописи. Вып. II. Русские пергаменты».
Разам з М. І. Кастамаравым рэдагаваў «Труды этнографическо-статистической экспедиции в Западнорусский край, снаряженной Императорским русским географическим обществом» (т. I, «Верования и суеверия»; т. II, «Малорусские сказки»; т. VI, «Народные юридические обычаи по решениям волосных судов», і т. VII, «Поляки. Евреи. Племена немалорусского происхождения. Малоруссы. Статистика, сельский быт и язык»).
У «Русской Исторической Библиотеке», якую выдавала археаграфічная камісія, надрукаваў тры кнігі «Памятников полемической литературы в западной Руси» — каштоўны ўклад у літаратуру гісторыі рускай царквы і ў рускую палеаграфію.
Навуковыя працы[правіць | правіць зыходнік]
Артыкулы[правіць | правіць зыходнік]
- Мысли о народной психологии Архівавана 11 лістапада 2013. // Филологические записки. — Воронеж, 1864.
Слоўнікі[правіць | правіць зыходнік]
- Справочный и объяснительный словарь к Новому Завету Архівавана 7 студзеня 2014.. — СПб., 1882—1885. — в 6 кн.;
- Справочный и объяснительный словарь к Псалтыри. — СПб., 1898.
У слоўнікі ўвайшлі інтэрпрэтацыі значэнняў слоў, якія сустракаліся ў Новым Запавеце (па славянскім тэксце сінадальнага выдання 1862 года) і ў Псалтыры, а таксама дадзены іх грэка-лацінскія пераклады, прыклады іх ужывання і паралельныя месцы ў Евангеллях і іншых тэкстах[6]. Таксама дадзены даведкі пра імёны уласныя. Слоўнікі ўяўляюць сабой род так званай «Сімфоніі», гэта значыць ўзгаднення розных месцаў і тэрмінаў у Св. Пісанні. У складанні слоўнікаў, акрамя асноўнага аўтара-складальніка, прымалі ўдзел выбітныя навукоўцы: І. І. Сразнеўскі, А. Ф. Бычкоў, П. І. Саваітаў, К. М. Бястужаў-Румін і інш.
Зноскі
- ↑ Пётр Андрэевіч Гільтэбрант
- ↑ а б Petr A. Gilʹtebrandt // opac.vatlib.it
- ↑ Petr Andreevič Gilʹtebrandt // CONOR.BG
- ↑ а б Гильтебрандт Пётр Андреевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 147. — 737 с.
- ↑ Хованский А. А. Наши предположения и желания (о внесении в «Филологические записки» нового отдела, под заглавием «Славянский вестник») // Филологические записки. — Воронеж, 1865. — Вып. I. — С. 1-4.
- ↑ Гильтебрандт П. А. Справочный и объяснительный словарь к Новому Завету. — СПб., 1882. — с. 2512.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Церковные Ведомости, 1905, № 50;
- Исторический Вестник, 1906, январь (некролог);