Пётр Сямёнавіч Самадураў

Пётр Сямёнавіч Самадураў
Пётр Сямёнавіч Самадураў
	руск.: Пётр Семёнович Самодуров
Дата нараджэння	10 ліпеня 1908
Месца нараджэння	Пяцігорск, Расійская імперыя
Дата смерці	26 студзеня 1985 (76 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Навуковая сфера	геалогія, петраграфія, мінералогія
Месца працы	Растоўскі дзяржаўны ўніверсітэт, Паўночна-Усходні федэральны ўніверсітэт, Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт, Беларускі НДІ глебазнаўства і аграхіміі, Кубанскі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт
Навуковая ступень	кандыдат геолага-мінералагічных навук, доктар геаграфічных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Растоўскі дзяржаўны ўніверсітэт

Пётр Сямёнавіч Самаду́раў^[1] (руск.: Пётр Семёнович Самодуров; 10 ліпеня 1908, Пяцігорск — 26 студзеня 1985, Мінск) — вучоны ў галіне геалогіі, мінералогіі і петраграфіі, кандыдат геолага-мінералагічных навук (1947), доктар геаграфічных навук (1964).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў горадзе Пяцігорск (Расійская імперыя). У 1937 годзе скончыў Растоўскі дзяржаўны ўніверсітэт. Займаўся падрыхтоўкай кандыдацкай дысертацыі. У час Вялікай Айчыннай вайны прымаў удзел у баявых дзеяннях на розных франтах^[2]. У баях пад Кіевам быў цяжка паранены і кантужаны. Пасля вайны працаваў лабарантам, інжынерам, навуковым супрацоўнікам у розных геалагічных установах. Выкладаў у Растоўскім універсітэце, у 1954—1956 гг. — у Беларускім дзяржаўным універсітэце^[1]. Працаваў у Якуцкім універсітэце. У 1957 годзе абараніў дысертацыю на званне кандыдата геолага-мінералагічных навук. У 1958—1969 гг. у Беларускім навукова-даследчым інстытуце глебазнаўства і аграхіміі. У 1970—1980 гг. узначальваў кафедру ў Краснадарскім універсітэце^[2]. У 1981—1985 гг. жыў у Мінску^[2].

Памёр 21 студзеня 1988 года ў Мінску. Пахаваны на Чыжоўскіх могілках^[2].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя навуковыя працы П. С. Самадурава ў галіне вывучэння лёсавых і лёсападобных глеб, у тым ліку на тэрыторыі Беларусі і Украіны.

Сярод апублікаваных прац:

Минералы и химические элементы в профиле сильноподзоленных дерново-подзолистых почв Белоруссии, образовавшихся на лёссовидных породах. (разам з П. П. Рагавым);
Почвообразующие породы и их роль в формировании почв БССР. — Мн., 1962.;
Палево-подзолистые почвы Белоруссии // Свойства почв и их плодородие. — Мн., 1967.

Зноскі

↑ ^а ^б Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
↑ ^а ^б ^в ^г Лисина В. Д. Развитие минералогических исследований в трудах П. С. Самодурова (К 100-летию со дня рождения) // Почвоведение и агрохимия, № 2(43), 2009. (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Самадураў Пётр Сямёнавіч // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз. — С. 438.
Самадураў Пётр Сямёнавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 129. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[ЭПБ4-1] а ^б Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.

[Почв-2] а ^б ^в ^г Лисина В. Д. Развитие минералогических исследований в трудах П. С. Самодурова (К 100-летию со дня рождения) // Почвоведение и агрохимия, № 2(43), 2009. (руск.)

[1]

[2]