Пётр Тышкевіч (ваявода менскі)
Пётр Тышкевіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||
![]() Герб «Ляліва» | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Шчасны Галоўчынскі | ||||||
Пераемнік | Аляксандр Слушка | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Мікалай Сапега | ||||||
Пераемнік | Бальцар Стравінскі | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
30 лістапада 1571 |
||||||
Смерць | 1631[1] | ||||||
Род | Тышкевічы | ||||||
Бацька | Юрый Тышкевіч | ||||||
Маці | Фядора з Валовічаў[d][2] | ||||||
Жонка | Рэгіна з Галоўчынскіх[d][3][4] | ||||||
Дзеці | Казімір Тышкевіч[4], Марына з Тышкевічаў[d], Соф’я з Тышкевічаў[d][5] і Крысціна з Тышкевічаў[d] |
Пётр Тышкевіч (30 лістапада 1571, Берасце — 1631[1]) — вялікалітоўскі ўраднік. Кашталян менскі (28 ліпеня 1611—1618), ваявода менскі (6 верасня 1618—1631).
Адзін з фундатараў касцёла і кляштара дамініканцаў у Менску, у 1615 годзе купіў пляц на рагу вуліц Валоцкай і будучай Дамініканскай і пачаў будаваць для дамініканскага ордэна мураваны касцёл і двухпавярховы кляштар пры ім.
Сям’я
[правіць | правіць зыходнік]Паходзіў з лагойскай лініі роду Тышкевічаў, сын берасцейскага ваяводы Юрыя Тышкевіча і яго другой жонкі Фядоры з Валовічаў, дачкі новагародскага кашталяна Рыгора Валовіча. Меў братоў Тэадора Фрыдэрыка, Марціна, Яна Яўстаха і Аляксандра.
У шлюбе з Рэгінай з Галоўчынскіх, дачкой менскага кашталяна Шчаснага Галоўчынскага. Пакінулі дзяцей:
- Казіміра (пам. 1652), вялікага падчашага літоўскага;
- Барбару, жонку Дынавея;
- Марыяну, жонку смаленскага ваяводы Адама Мацея Саковіча;
- Соф’ю, жонку спачатку Аляксандра Калэнцкага, а потым князя Фёдара Друцкага-Горскага;
- Крысціну, жонку спачатку менскага стольніка Яна Жыжэмскага, а потым Гурскага;
- Кацярыну, жонку вялікага маршалка літоўскага Крыштафа Завішы.
Пасля смерці Пятра Тышкевіча, Рэгіна з Галоўчынскіх узяла другі шлюб з віцебскім ваяводам Крыштафам Кішкам.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 26.
- ↑ Рыбчонак С. Паходжанне і радавод Валовічаў XV — пачатку XVII ст. // Unus pro omnibus: Валовічы ў гісторыі Вялікага княства Літоўскага XV—XVIII стст. / пад рэд. А. М. Янушкевіч — Мн.: 2014. — С. 72. — 508 с. — ISBN 978-985-7085-36-1
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 9, Województwo mścisławskie XVI‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2019. — С. 193. — ISBN 978-83-65880-76-5
- ↑ а б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 125.
- ↑ Князі Друцкія-Горскія ў Вялікім Княстве Літоўскім у XV—XVIII стст. / пад рэд. В. У. Галубовіч, С. А. Рыбчонак, А. І. Шаланда — 2016. — С. 158. — 400 с. — ISBN 978-985-90380-3-7
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Генеалогія магнацкіх радоў Рэчы Паспалітай Архівавана 27 верасня 2013.