Півоня
Півоня | |||||||||||||||
![]() Paeonia suffruticosa | |||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||
Тыпавы від | |||||||||||||||
|
Півоня (Paeónia) — род травяністых мнагалетнікаў і лістападных хмызнякоў (дрэвападобныя півоні). Адзіны род сямейства Paeoniaceae, раней род адносілі да сямейства казяльцовыя (Ranunculaceae)[1][2].
Півоні цвітуць у канцы вясны, цэняцца садоўнікамі за пышнае лісце, эфектныя кветкі і дэкаратыўныя плады (у некаторых відаў).
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Сваёй лацінскай назвай ён абавязаны богу-лекару Пеану (або Пеону[3][4], або Пэану[5]), які вылечваў багоў[6] і людзей ад ран, атрыманых у бітвах.
Лацінская назва расліны сустракаецца ў Тэафраста[1].
Батанічнае апісанне
[правіць | правіць зыходнік]
Шматгадовая (у культуры без перасадкі жывуць да 100 гадоў) травяністая, паўкустовая або кустовая расліна з некалькімі сцёбламі (стваламі) вышынёй да 1 метра. Карэнішча буйное з магутнымі, патоўшчанымі, гузаватымі бульбападобнымі або верацёнападобнымі каранямі.
Пупышкі з нешматлікімі лускамі, якія налягаюць адна на другую як чарапіца. Лістаразмяшчэнне чарговае. Лісце няпарна пёрыстараздзельнае або траістае, з шырокімі або вузкімі долямі, цёмна-зялёнае, радзей шызае, восенню жоўтае, бурае, чырванаватае або цёмна-фіялетавае.
Кветкі буйныя, адзіночныя, белыя, ружовыя, чырвоныя, радзей жоўтыя, простыя або махрыстыя,.дыяметрам да 15-25 см, адзінкавыя, з чашачкай і вяночкам. Чашачка якая застаецца, больш ці менш скурыстая, з 5 цёмна-зялёных або чырванаватых чашалісцікаў; пялёсткі ў ліку 5, радзей больш, буйныя, шмат буйнейшыя за чашалісцікі, шырокія, на канцы часта вышчарбленыя, белыя, ружовыя, чырвоныя, крэмавыя або жоўтыя, часам з цёмнымі плямамі пры аснове. Тычынкі шматлікія; песцікаў 1-8, яны сядзяць на мясістым дыску.
Плод — складаная шматлістоўка зоркападобнай формы. Кожная лістоўка адкрываецца па шве і мае некалькі насенін, прымацаваных да краю брушнога шва. Насенне буйное, круглявае або авальнае, чорнае ці чорна-бурае, бліскучае.
Усе віды роду Paeonia можна размеркаваць на дзве групы ў залежнасці ад колькасці храмасом: 10-20 (дыплоідны лік) або 5-10 (гаплоідны лік). Для селекцыі прыналежнасць да пэўнай групы мае важнае значэнне. Ад скрыжавання дыплоідных відаў і сартоў півонь з тэтраплоіднымі, і наадварот, атрымліваюць трыплоідныя гібрыды F1. З-за няпарнай колькасці храмасом меёз у трыплоідаў абсалютна няправільны, таму яны стэрыльныя. У F1 звычайна ў большай ступені выяўляецца гібрыдная моц нашчадкаў. Эфект гібрыднай моцы, або гетэрозіс, заключаецца ў перавазе гібрыдаў F1 па шэрагу прыкмет і ўласцівасцяў над зыходнымі бацькоўскімі формамі. Гетэрозіс можа выяўляцца па адной або некалькіх прыкметах. Вегетатыўнае размнажэнне півонь дазваляе адабраць і замацаваць любую каштоўную стэрыльную форму[7].
2n=10: P. anomala, P. corsica, P. broteroi, P. rodia, P. daurica, P. mairei, P. emodi, P. mlokosewitschii, P. lactiflora, P. suffruticosa, P. decomposita, P. delavayi, P. lutea, P. potanini, P. tenuiofolia, P. veichii, P. brownii.
2n=20: P. officinalis, P. peregrina, P. parnassica, P. clusii, P. mascula, P. coriacea, P. obovata, P. wittmanniana[7].
Распаўсюджанне і экалогія
[правіць | правіць зыходнік]
Віды сямейства растуць у субтропіках і ўмераных раёнах. Пашыраны ва ўмераных і горных абласцях Еўразіі, Паўночнай Афрыкі і на захадзе Паўночнай Амерыкі. Трапляюцца ў светлых лясах, на субальпійскіх лугах, а таксама ў лесастэпах і стэпах. На Беларусі інтрадукаваны 3 травяністыя віды півоня адваротнаяйцападобная (Paeonia obovata), півоня адхіленая (Paeonia anomala), півоня малочнакветкавая (Paeonia lactiflora) — родапачынальніца мноства культурных сартоў, і 1 дрэвападобны — півоня паўкустовая (Paeonia ×suffruticosa).
Півоні аддаюць перавагу добра асветленым і прагрэтым сонцам участкам, хоць могуць перанесці і невялікае зацяненне ў сярэдзіне дня.
Лепшы тэрмін пасадкі півонь — жнівень—верасень.
Півоні размножваюць дзяленнем кустоў, але калі трэба атрымаць шмат раслін ўпадабанага сорта, то можна размножыць атожылкамі, сцябловымі і каранёвымі тронкамі. Самы надзейны спосаб — размнажэнне пупышкамі з кавалачкамі карэнішча. У кожнай частцы карэнішча павінна быць не менш за 2-3 пупышак.
Значэнне і прымяненне
[правіць | правіць зыходнік]

Паводле кітайскіх крыніц, цікавасць да півонь як дэкаратыўных раслін пачалася ў перыяд праўлення дынастый Цынь і Хань, раней 200 года да н. э. Такім чынам, півоні ў культуры ўжо больш за 2000 гадоў[8].
Paeonia officinalis і Paeonia anomala выкарыстоўваюць у якасці лекавай сыравіны. Сыравіну выкарыстоўваюць для падрыхтоўкі настойкі, якая ўжываецца як седатыўны сродак[9].
У Кітаі апалыя пялёсткі півонь падсушваюць і падсалоджваюць як чайны ласунак. Півоневая вада, настой пялёсткаў півоні, выкарыстоўвалася для піцця ў сярэднія вякі. Пялёсткі можна дадаваць у салаты або ў пуншы і ліманады[10].
У астраноміі
[правіць | правіць зыходнік]У гонар півоні названы астэроід (1061) Пеонія , адкрыты ў 1925 годзе нямецкім астраномам Карлам Рэйнмутам у Гейдэльбергскай абсерваторыі.
Класіфікацыя
[правіць | правіць зыходнік]Таксанамія
[правіць | правіць зыходнік]Род Півоня уваходзіць у манатыпнае сямейства півоневыя (Paeoniaceae) парадак Garryales.
Віды
[правіць | правіць зыходнік]Паводле інфармацыі базы дадзеных The Plant List (на ліпень 2016), род уключае 36 відаў[11]:
- Paeonia algeriensis Chabert
- Paeonia anomala L. — Півоня адхіленая
- Paeonia arietina G.Anderson
- Paeonia × baokangensis Z.L.Dai & T.Hong
- Paeonia broteri Boiss. & Reut.
- Paeonia brownii Douglas
- Paeonia californica Nutt.
- Paeonia cambessedesii (Willk.) Willk.
- Paeonia cathayana D.Y.Hong & K.Y.Pan
- Paeonia clusii Stern
- Paeonia coriacea Boiss.
- Paeonia corsica Sieber ex Tausch
- Paeonia daurica Andrews
- Paeonia decomposita Hand.-Mazz.
- Paeonia delavayi Franch.
- Paeonia emodi Wall. ex Royl
- Paeonia intermedia C.A.Mey.
- Paeonia jishanensis T.Hong & W.Z.Zhao
- Paeonia kesrouanensis (J.Thiébaut) J.Thiébaut
- Paeonia lactiflora Pall. — Півоня малочнакветкавая
- Paeonia ludlowii (Stern & G.Taylor) D.Y.Hong
- Paeonia mairei H.Lev.
- Paeonia mascula (L.) Mill.
- Paeonia obovata Maxim. — Півоня адваротнаяйцападобная
- Paeonia officinalis L.
- Paeonia ostii T.Hong & J.X.Zhang
- Paeonia parnassica Tzanoud.
- Paeonia peregrina Mill.
- Paeonia qiui Y.L.Pei & D.Y.Hong
- Paeonia rockii (S.G.Haw & Lauener) T.Hong & J.J.Li
- Paeonia saueri Xiao Q.Wang & D.M.Zhang
- Paeonia × saundersii Stebbins
- Paeonia sterniana H.R.Fletcher
- Paeonia × suffruticosa Andrews
- Paeonia tenuifolia L.
- Paeonia × yananensis T.Hong & M.R.Li
Від Paeonia lutea прызнаны сінонімам віду Paeonia delavayi.
Від Paeonia mlokosewitschii і Paeonia wittmanniana паніжаны да падвідаў віду Paeonia daurica.
У флоры Расіі прызнаны Paeonia hybrida Pall..
Сарты
[правіць | правіць зыходнік]Сарты півоні адрозніваюцца велічынёй, афарбоўкай, будовай кветак, працягласцю цвіцення, вышынёй і формай куста. У афарбоўцы сартоў прысутнічаюць розныя адценні белага, жоўтага, аранжавага і чырвонага колеру. Тоны яркія і сакавітыя або мяккія, прыглушаныя, з ледзь улоўным пераходамі да іншага колеру. Старыя французскія сарты травяністых півонь часта выводзілі ў асноўным на зрэзку і трываласць сцеблаў не мела ніякага значэння. З часам з’явіўся кірунак ландшафтных півонь, і Амерыканская асацыяцыя півоняводаў увяла спецыяльную прэмію «Лепшая ландшафтная півоня». Гэта значыць акрамя таго, што яны, безумоўна, звяртаюць увагу на якасць і прыгажосць півоні, яны яшчэ асобна ацэньваюць яе ландшафтныя ўласцівасці[12].
Паводле Міжнароднага рэгістра (APS) у пачатку двухтысячных было зарэгістравана больш за 4664 сартоў травяністых[13] і больш за 500 сартоў дрэвападобных півонь[14].
Па будове кветкі сарты дзеляць на:
- немахрыстыя, якія маюць толькі адзін шэраг шырокіх пялёсткаў ('Golden Glow', 'Надзя'),
- паўмахрыстыя ('Легіён Ханкор'),
- японскія ('Moon of Nippon'),
- анемонападобныя ('Лангфела'),
- махрыстыя паўшарападобныя,
- ружовыя ('Роберт Оўтэн'),
- карончатыя ('Канзас').
Рэгіструючым органам з’яўляецца Амерыканскае таварыства півонь . Некаторыя вядомыя сарты:
- Paeonia 'Bartzella'
- Paeonia 'Coral Charm'
- Paeonia 'Coral Sunset'
- Paeonia 'Da Fu Gui'
- Paeonia 'Fen Yu Nu'
- Paeonia 'Gui Fei Cha Cui'
- Paeonia 'Hai Huang'
- Paeonia 'Hu Hong'
- Paeonia 'Ni Hong Huan Cai'
- Paeonia 'Nymphe'
- Paeonia 'Pink Hawaiian Coral'
- Paeonia 'Xuan Li Duo Cai'
- Paeonia 'Yan Zi Xiang Yang'
- Paeonia 'Zi Fu Rong'
- Paeonia 'Zi Lian Wang Yue'
- Paeonia jishanensis 'Chun Hong Jiao Yan'
- Paeonia suffruticosa 'Feng Dan Bai'
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б Флора СССР 1937.
- ↑ Деревья и кустарники СССР 1954.
- ↑ Мифы народов мира : в 2 т. — М., 1991—1992. — Т. 2. — С. 300.
- ↑ Гесиод, фр. 307 М.—У.
- ↑ Блинова К. Ф. и др. Ботанико-фармакогностический словарь : Справоч. пособие / Под. ред. К. Ф. Блиновой, Г. П. Яковлева. — М.: Высш. шк, 1990. — С. 223. — ISBN 5-06-000085-0. Архівавана 8 верасня 2013 года. Архіваваная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 8 верасня 2013. Праверана 18 верасня 2011.
- ↑ Гомер. Илиада V 401; Гомер. Илиада V 899—904; Лукиан. Разговоры богов 13, 2.
- ↑ а б Горобец В. Ф., Косенко В. М. Особенности селекционного процесса пионов // Цветоводство: история, теория, практика : Материалы VII международной научной конференции. — Минск: Конфидо, 2016. Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2017.
- ↑ WEB САД - Статьи - Пионовое весеннее цветение Китая . www.websad.ru. Праверана 8 сакавіка 2025.
- ↑ Атлас ареалов и ресурсов лекарственных растений СССР (Сборник) . plant.geoman.ru. Праверана 8 сакавіка 2025.
- ↑ Getting to Know Peonies’ Symbolism - Part 2 (англ.). BloomThis. Архівавана з першакрыніцы 26 жніўня 2021. Праверана 30 верасня 2020.
- ↑ Paeonia (англ.). The Plant List. Version 1.1. (20 мая 2013). Праверана 27 ліпеня 2016.
- ↑ Ито-пионы — роскошно и просто! . www.delenka.ru. Праверана 9 сакавіка 2025.
- ↑ Ипполитова 2001.
- ↑ Успенская 2003.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Півоня // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).
- Paeonia // Ботанический словарь / сост. Н. И. Анненков. — СПб.: Тип. Имп. АН, 1878. — XXI + 645 с.
- С. Р. Пион, в ботанике // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Пион // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
- Пион : [арх. 3 января 2023] / А. Ю. Куленкамп // Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая российская энциклопедия, 2004—2017.
- Шипчинский Н. В., Комаров В. Л. Род 507. Пион — Paeonia // Флора СССР. В 30-ти томах / Главный редактор акад. В. Л. Комаров; Редактор тома Б. К. Шишкин. — М.—Л.: Издательство Академии Наук СССР, 1937. — Т. VII. — 792 + XXVI с. — 5 200 экз.
- Род 1. Пион — Paeonia // Деревья и кустарники СССР. Дикорастущие, культивируемые и перспективные для интродукции. / Ред. тома С. Я. Соколов. — М.—Л.: Изд-во АН СССР, 1954. — Т. III. Покрытосеменные. Семейства Троходендроновые — Розоцветные. — С. 20—23. — 872 с. — 3 000 экз.
- Семейство пионовые (Paeoniaceae) // Жизнь растений. В 6-ти т. / Гл. ред. А. Л. Тахтаджян. — М.: Просвещение, 1981. — Т. 5. Ч. 2. Цветковые растения. / Под ред. А. Л. Тахтаджяна. — 512 с. — 300 000 экз.
- Павлова Л. А. Отечественные пионы: регистр сортов и сеянцев / Фотогалерея: Балассис-Чернова М. Ю.. — М., 2019. — 256 с.
- Думитрашко А.И. Пионы. — Кишинёв, 1984.
- Ипполитова Н. Я. Пионы. — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2001. — 62 с.
- Успенская М. С. Пионы, цветы в саду. — М.: Фитон+, 2003. — 208 с.
- Дубров В. Ито-гибриды: прошлое и будущее // Цветоводство. — май/июнь 2007. — № 3.
- Тимохин В. И. Культура пионов и способы размножения // Интродукция и приёмы культуры цветочно-декоративных растений. — М.: Наука, 1997. — 168 с.
- Hong De-Yuan. Peonies of the World, Taxonomy and Phytogeography. — London and Missouri Botanic Garden, St. Louis: Kew Publishing, 2010. — ISBN 978-1-84246-392-5.
- Голиков К. Лучшие пионы для Подмосковья // Цветоводство : Часопіс. — 2002. — № 5.
- Червякова О., Келдыш М. Основные болезни пиона // Цветоводство : Журнал. — 2012. — № 5.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Пион: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
- Клуб "Цветоводы Москвы". Секция Пионов (классификация и описания сортов садовых пионов) . Архівавана з першакрыніцы 2 ліпеня 2008. Праверана 16 верасня 2013.
- Жашкова Т. Л.. Ито-гибриды - самые современные пионы . КЦ Зеленая линия. Архівавана з першакрыніцы 9 мая 2013. Праверана 16 верасня 2013.
- Вершхор Я.. Пионы нового тысячелетия: как воплощаются несбыточные мечты . КЦ Зеленая линия. Архівавана з першакрыніцы 30 ліпеня 2013. Праверана 16 верасня 2013.