Піліп Ерафеевіч Жгіроў
Піліп Ерафеевіч Жгіроў | |
---|---|
Дата нараджэння | 11 лістапада 1911 |
Месца нараджэння | вёска Гута, Рагачоўскі раён, Гомельская вобласць |
Дата смерці | 20 студзеня 1988 (76 гадоў) |
Месца смерці | Санкт-Пецярбург |
Месца пахавання | |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | СССР |
Род войскаў | пяхота |
Гады службы | 1933—1963 |
Званне |
|
Бітвы/войны |
Баі на Халхін-Голе, Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Піліп Ягоравіч Жгіроў (1911—1998) — генерал-маёр Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Піліп Жгіроў нарадзіўся 29 кастрычніка (па новаму стылю — 11 снежня 1911 года ў вёсцы Гута (цяпер — Рагачоўскі раён Гомельскай вобласці). Пасля заканчэння вучэбна-кааператыўнага камбіната ў Бабруйску працаваў у калгасе. У 1933 годзе Жгіроў быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію. У 1939 годзе скончыў Маскоўскае ваеннае пяхотнае вучылішча. Удзельнічаў у баях на Халхін-Голе. З кастрычніка 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прыймаў удзел у баях на Сталінградскім, Данскім, Бранскім, Цэнтральным, і 1-ым Беларускім франтах. Да верасня 1943 года гвардыі маёр Піліп Жгіроў быў начальнікам штаба 221-а стралковага палка 77-й гвардзейскай стралковай дывізіі 61-й арміі Цэнтральнага фронта. Вызначыўся ў ходзе бітвы за Дняпро[1].
У ноч з 27 на 28 верасня 1943 года полк Жгірова дзякуючы дакладнай і зладжанай дзейнасці штаба, які ён узначальваў паспяхова пераправіўся пад масіраваным варожым агнём праз Дняпро у раёне вёскі Вялле Брагінскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР. Полк паспяхова захапіў плацдарм на заходнім беразе Дняпра і прайшоў шэсць кіламетраў наперад[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за «узорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і паказаныя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі маёр Піліп Жгіроў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» за нумарам 2946[1][2].
Са студзеня 1944 года Жгіроў камандаваў 218-м стралковым палком. Пасля заканчэння вайны ён працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1947 годз ён скончыў Ваенную акадэмію імя Фрунзэ, у 1955 годзе — Ваенную акадэмію Генеральнага штаба. У 1963 годзе у званні гвардыі генерал-маёра Жгіроў быў звольнены ў запас. Пражываў у Санкт-Пецярбургу. Памер 20 студзеня 1998 года, пахаваны на Багаслоўскіх могілках Санкт-Пецярбурга[1].
Быў таксама ўзнагароджаны трымя ордэнамі Чырвонгага Сцяга, ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д Піліп Ерафеевіч Жгіроў на сайце «Героі краіны»
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
- Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984.
- Нарадзіліся 11 лістапада
- Нарадзіліся ў 1911 годзе
- Асобы
- Нарадзіліся ў Рагачоўскім раёне
- Памерлі 20 студзеня
- Памерлі ў 1988 годзе
- Памерлі ў Санкт-Пецярбургу
- Пахаваныя на Багаслоўскіх могілках
- Выпускнікі Маскоўскага вышэйшага ваеннага каманднага вучылішча
- Выпускнікі Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ
- Выпускнікі Ваеннай акадэміі Генштаба
- Генерал-маёры СССР
- Героі Савецкага Саюза
- Кавалеры ордэна Леніна
- Кавалеры ордэна Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Айчыннай вайны I ступені
- Кавалеры ордэна Чырвонай Зоркі
- Удзельнікі бітвы за Дняпро