П’ер Банар

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з П'ер Банар)
П'ер Банар
фр.: Pierre Bonnard
Аўтапартрэт 1945
Аўтапартрэт 1945
Дата нараджэння 3 кастрычніка 1867(1867-10-03)
Месца нараджэння
Дата смерці 23 студзеня 1947(1947-01-23) (79 гадоў)
Месца смерці Ле-Канэ
Грамадзянства  Францыя
Жонка Marthe Bonnard[d]
Род дзейнасці мастак, скульптар, мастак-гравёр, друкар, ілюстратар, літограф
Жанр пейзаж
Вучоба
Мастацкі кірунак Набі
інтымізм
Заступнікі Амбруаз Валар
Сяргей Шчукін
Уплыў на Baladine Klossowska[d] і Teofil Fraerman[d]
Член у
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

П'ер Банар (фр.: Pierre Bonnard; 3 кастрычніка 1867 — 23 студзеня 1947) — французскі жывапісец і графік, які ўвайшоў у гісторыю мастацтва як адзін з найвялікшых каларыстаў XX стагоддзя. У маладосці ўзначальваў групу мастакоў «Набі».

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Родам з сям'і чыноўніка, Банар спачатку вывучаў юрыспрудэнцыю ў Сарбоне, а затым вучыўся ў Акадэміі Жуліяна ў Парыжы, затым у Школе вытанчаных мастацтваў, дзе ў 1888 г. утварылася група «Набі», у якую ўвайшлі Рансон, Дэні, Серузье, Вюяр, Русель, а пазней да іх далучыўся Валатон. Пад уплывам Гагена і мастацтва японскай гравюры мастакі лакалізавалі колер, рабілі свой жывапіс больш плоскасным. Аднак наймацнейшы ўплыў японскай гравюры бачны менавіта ў працах Банара, якога нават звалі «японскім Набі».

П'ер Банар быў добра знакам з Амбруазам Валарам і захаваў яго на некалькіх сваіх партрэтах. Банар выстаўляў свае працы на «Салоне незалежных» і пазнаёміўся з Тулуз-Латрэкам. У 1905 г. разам з Эдуарам Вюярам адправіўся ў паездку па Іспаніі, за якой рушылі ўслед падарожжы ў Бельгію, Галандыю, Англію, Італію, Алжыр, Туніс і паўднёвую Францыю. У 1925 г. Банар набыў дом на Лазурным беразе, у Ле-Канэ.

Творчая манера[правіць | правіць зыходнік]

Апошні правадыр эстэтыкі імпрэсіянізму, як яго звалі, П'ер Банар крытыкаваў імпрэсіяністаў за недапрацаванасць кампазіцыі і натуралістычнасць колеру. Мастак мяккіх, прыглушаных тонаў і адносін, Банар адным з першых адкрыў унутранае ці нават інтымнае жыццё жанчыны. Ён пісаў інтэр'еры, міжземнаморскія і парыжскія пейзажы, бытавыя сцэнкі. Пад канец жыцця Банар звярнуўся да насычаных каляровых спалучэнняў, ствараючы вытанчаныя маляўнічыя кампазіцыі.

Банар як ілюстратар[правіць | правіць зыходнік]

Ілюстраваў кнігі Актава Мірбо, «Прыродазнаўчыя гісторыі» Рэнара.

Зноскі

  1. Боннар Пьер // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 25 лютага 2017.
  2. RKDartists

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]