Перайсці да зместу

Рабер Шуман

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Рабер Шуман
люкс.: Jean-Baptiste Nicolas Robert Schuman
старшыня Савета міністраў Францыі[d]
24 лістапада 1947 — 26 ліпеня 1948
Папярэднік Поль Рамадзье
Пераемнік Андрэ Мары
дэпутат Еўрапейскага парламента
1958 — 1962
1-ы Старшыня Еўрапейскага парламента
1958 — 1960
Папярэднік Hans Furler[d]
Пераемнік Hans Furler[d]
старшыня Савета міністраў Францыі[d]
5 верасня 1948 — 11 верасня 1948
Папярэднік Андрэ Мары
Пераемнік Анры Кей
дэпутат Рады дэпартамента[d]
1937 — 1940
Папярэднік Julien Reiter[d]
дэпутат Рады дэпартамента[d]
1945 — 1949
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
8 снежня 1919 — 31 мая 1924
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
1 чэрвеня 1924 — 31 мая 1928
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
1 чэрвеня 1928 — 31 мая 1932
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
1 чэрвеня 1932 — 31 мая 1936
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
1 чэрвеня 1936 — 31 мая 1942
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
6 лістапада 1945 — 10 чэрвеня 1946
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
11 чэрвеня 1946 — 27 лістапада 1946
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
28 лістапада 1946 — 4 ліпеня 1951
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
5 ліпеня 1951 — 1 снежня 1955
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Мозель)
19 студзеня 1956 — 5 снежня 1958
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
9 снежня 1958 — 9 кастрычніка 1962
міністр замежных спраў Францыі
8 сакавіка 1952 — 23 снежня 1952
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Жорж Бідо
міністр юстыцыі Францыі[d]
23 лютага 1955 — 24 студзеня 1956
Папярэднік Emmanuel Temple[d]
Пераемнік Франсуа Мітэран
міністр замежных спраў Францыі
20 студзеня 1952 — 28 лютага 1952
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
11 жніўня 1951 — 7 студзеня 1952
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
10 сакавіка 1951 — 10 ліпеня 1951
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
12 ліпеня 1950 — 28 лютага 1951
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
2 ліпеня 1950 — 4 ліпеня 1950
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
7 лютага 1950 — 24 чэрвеня 1950
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
28 кастрычніка 1949 — 7 лютага 1950
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
11 верасня 1948 — 5 кастрычніка 1949
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
5 верасня 1948 — 7 верасня 1948
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рабер Шуман
міністр замежных спраў Францыі
26 ліпеня 1948 — 28 жніўня 1948
Папярэднік Жорж Бідо
Пераемнік Рабер Шуман
міністр фінансаў Францыі[d]
22 кастрычніка 1947 — 19 лістапада 1947
Папярэднік Рабер Шуман
Пераемнік Рэнэ Мэер
міністр фінансаў Францыі[d]
22 студзеня 1947 — 21 кастрычніка 1947
Папярэднік André Philip[d]
Пераемнік Рабер Шуман
міністр фінансаў Францыі[d]
24 чэрвеня 1946 — 28 лістапада 1946
Папярэднік André Philip[d]
Пераемнік André Philip[d]

Нараджэнне 29 чэрвеня 1886(1886-06-29)[1][2][…]
Смерць 4 верасня 1963(1963-09-04)[3][4][…] (77 гадоў)
Месца пахавання
Імя пры нараджэнні люкс.: Jean-Baptiste Nicolas Robert Schuman
Веравызнанне Каталіцкая Царква
Партыя
Член у
Адукацыя
Месца працы
Аўтограф Выява аўтографа
Бітвы
Узнагароды
Сайт robert-schuman.com
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жан-Баціст Нікаля Рабер Шуман (фр.: Jean-Baptiste Nicolas Robert Schuman; 29 чэрвеня 1886, Люксембург — 1 ліпеня 1963, Мозель, Францыя) — французскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, які займаў пасаду прэм'ер-міністра Францыі. Адзін з заснавальнікаў Еўрапейскага Саюза.

Нарадзіўся ў Люксембургу, але першапачаткова меў нямецкае грамадзянства, бо яго бацька, ураджэнец Латарынгіі, быў падданым Германіі пасля яе анексіі 1871 года. Вучыўся ў Люксембургу і Мецы, а вышэйшую адукацыю па правазнаўстве атрымаў у Германіі.

Пасля Першай сусветнай вайны, калі Латарынгія зноў стала французскай, у 1919 годзе быў абраны дэпутатам Нацыянальнага сходу Францыі ад Мозеля. Ён абараняў асаблівы прававы статус Эльзаса-Латарынгіі і падтрымліваў хрысціянскія каштоўнасці ў палітыцы.

Падчас Другой сусветнай вайны быў арыштаваны Гестапа, але ўцёк і далучыўся да французскага Супраціву. Пасля вайны аднавіў палітычную дзейнасць, стаўшы міністрам фінансаў, прэм’ер-міністрам (1947–1948) і міністрам замежных спраў (1948–1952).

9 мая 1950 года, у супрацоўніцтве з Жанам Манэ, прапанаваў стварэнне Еўрапейскага аб’яднання вугалю і сталі — першага кроку да еўрапейскай інтэграцыі. Гэта ініцыятыва прывяла да падпісання Парыжскай дамовы (1951), што стала асновай для будучага Еўрапейскага саюза.

У 1958 годзе стаў першым старшынёй Еўрапейскага парламента. Пайшоў з палітыкі ў 1962 годзе і памёр у 1963 годзе. Яго намаганні ў аб’яднанні Еўропы адзначаны ўзнагародамі, а каталіцкая царква пачала працэс яго беатыфікацыі.

Штогод 9 мая адзначаецца Дзень Еўропы ў гонар ягонай дэкларацыі.