Перайсці да зместу

Раймонд Шмітляйн

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Раймонд Шмітляйн
фр.: Raymond Schmittlein
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
9 снежня 1958 — 9 кастрычніка 1962
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
6 снежня 1962 — 2 красавіка 1967
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
17 чэрвеня 1951 — 1 снежня 1955

Нараджэнне 19 чэрвеня 1904(1904-06-19)[1][2][…]
Смерць 29 верасня 1974(1974-09-29)[4][3] (70 гадоў)
Імя пры нараджэнні фр.: Raymond Antoine Schmittlein[3]
Партыя
Член у
Адукацыя
Месца працы
Званне палкоўнік[d]
Узнагароды
ваенны крыж 1939—1945 гадоў Ваенны крыж замежных тэатраў ваенных дзеянняў Médaille de la Résistance камандор ордэна Ганаровага Легіёна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Раймонд Шмітляйн (фр.: Raymond Schmittlein; 19 чэрвеня 1904 — 29 верасня 1974) — французскі лінгвіст і палітык[6].

Вывучаў германістыку ва ўніверсітэце Парыж I Пантэон-Сарбона. У 1934—1938 гадах выкладаў французскую мову і літаратуру ва ўніверсітэце Вітаўта Вялікага ў Каўнасе. У 1938—1940 гадах быў дырэктарам Французскага інстытута ў Рызе[6].

У Другую сусветную вайну браў удзел у бітве за Нарвік, потым далучыўся да Вольных французскіх сіл у Лондане. Зладзіў разведку ў Ліване і Сірыі. Атрымаў даручэнне ад Шарля дэ Голя сабраць усе сілы супраціву з-за мора. Потым браў удзел у выправах у Італію і Францыю. Дайшоў да Бельфора з Першай арміяй. У 1943—1944 гадах уваходзіў у кабінет генерала Шарля дэ Голя.

У 1945—1951 гадах быў генеральным дырэктарам у справах культуры ў французскай зоне акупацыі Германіі. Спрыяў заснаванню навучальных устаноў, якія існуюць дагэтуль: універсітэт Іагана Гутэнберга ў Майнцы, Вышэйшая школа адміністрацыйных навук у Шпаеры, Школа перакладчыкаў у Гермерсгайме, Інстытут еўрапейскай гісторыі ў Майнцы і іншыя.

Быў міністрам, адказным за Асацыяваныя Штаты (Індакітай), на працягу аднаго дня ва ўрадзе Жазефа Ланьеля (1 чэрвеня 1954 года), потым міністрам, адказным за гандлёвы флот, ва ўрадзе П’ера Мендэса з 20 студзеня да 23 лютага 1955 года. Быў віцэ-прэзідэнтам асамблеі Францыя—СССР[7].

Быў адным з рэдактараў навуковага часопіса «Revue internationale d’onomastique»[6].

  • Études sur la nationalité des Aestii. Toponymie lituanienne. T. 1 (1948)
  • Un Recit de Guerre de Goethe le Siege de Mayence II. Editions Art et Science, Mayence (1951)
  • Avec César en Gaule, Paris, Ed. Artrey (1970)
  1. Raymond, Antoine Schmittlein // Sycomore / Assemblée nationale Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Raymond Antoine Schmittlein // Léonore databaseministère de la Culture. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. а б в г Fichier des personnes décédées mirror Праверана 21 снежня 2023.
  4. Library of Congress AuthoritiesLibrary of Congress. Праверана 30 лістапада 2020.
  5. Léonore databaseministère de la Culture.
  6. а б в Raymond Schmittlein, Visuotinė lietuvių enciklopedija
  7. Siramy P. 25 ans dans les services secrets. — Paris: Flammarion, 2010.