Сухадроўка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Рака Ольша)
Сухадроўка
Характарыстыка
Даўжыня 66 км
Басейн 519 км²
Расход вады 3,3 м³/с
Вадацёк
Выток  
 • Каардынаты 55°07′56″ пн. ш. 30°40′35″ у. д.HGЯO
Вусце Лучоса
 • Вышыня 136 м
 • Каардынаты 55°00′06″ пн. ш. 30°14′18″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Лучоса → Заходняя Дзвіна → Балтыйскае мора

Краіна
Рэгіён Віцебская вобласць
Раёны Лёзненскі раён, Віцебскі раён
physical
Сухадроўка
Сухадроўка
physical
выток
выток
вусце
вусце
— выток, — вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сухадро́ўка[1], Суходраўка[1] (у верхнім цячэнні Ольша[2][3]) — рака ў Лёзненскім і Віцебскім раёнах Віцебскай вобласці Беларусі, правы прыток ракі Лучоса (басейн Заходняй Дзвіны).

Даўжыня ракі 66 км. Плошча вадазбору 519 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 3,3 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 1,7 ‰. Густата рачной сеткі 0,5 км/км².

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Назва балцкага паходжання, на сёння мае гібрыдны выгляд у выніку пазнейшага перакладу першай асновы.

Поўны аналаг назвы — заходнелітоўскі двухасноўны гідронім Saus-drãv’as. У ім першая аснова — ад літоўскага sausas «сухі», другая ад кораня Drav- / Drev-, які звязаны з індаеўрапейскім *droṷus «плынь», *dreu- «бегчы, імкнуцца»[4][5][6]. З балцкай лексікі гэты корань у такім значэнні з цягам часу знік, выціснуты іншымі каранямі, застаўшыўся толькі ў гідраніміі. Найбольш паказальнае стараіндыйскае draváḥ (< dravas) «бег».

Корань Drav- / Drev- у балцкіх гідронімах Dreverna, Drawanta (з пашыральнікамі -rn-, -nt-), Друць, Друя, Дрывяты.

Недалёка ад Сухадроўкі працякае рака Адроў (адносіцца да іншага басейна, дняпроўскага), назва якой ад таго ж кораня Drav- (з другасным устаўным галосным А-)[7]. Адпачатныя формы гэтых назваў былі тыпу *Dravas i *Saus-dravas. Адносіны паміж імі такія ж, як паміж назвамі рэк Мокрая Табола і Сухая Табола на Верхнім Падонні[8] (адна рака больш паўнаводная, другая схільная высыхаць).

Такога ж утварэння на Верхнім Павоччы гідронімы Сухадроў (пазней Сухадрэў[ru], на поўнач ад Калугі) і Сухадзераў (на поўнач ад арлоўскага Мцэнска), у іх адпачатнае балцкае Drav- пад уплывам народнага вытлумачэння эвалюцыянавала ўрэшце ў -древ, -дерев, набыўшы семантыку «дрэва».

Таго ж паходжання можа быць і зусім «перакладзенага» выгляду назва ракі «Сухацечка[ru]» (у Пскоўскай вобласці на ўсходзе ад латвійска-эстонскага сумежжа), побач з якой рэкі з балцкімі назвамі Наліца[ru], Кудзеб[ru].

З літоўскім sausas «сухі» звязаная і назва ракі Сусейка на Верхнім Павоччы (прыток Жыздры), побач з якой цякуць рэкі з назвамі-«перакладам» Суханка, Сухая[9].

Назву Сухадроўка (< *Saus-dravas) можна перадаць як «Сухая плынь».

У літоўскім словаўтварэнні звыкла ўтвараць двухасноўныя назоўнікі ад назоўніка разам з прыметнікам, які яго дапаўняе[10]: aukštas kalnas «высокая гара» > aukštakalnis (адсюль тапонім Аў(к)штакальня ля Відзаў).

Апроч Сухадроўкі, двухасноўныя рачныя назвы на ўсходзе старабалцкай тэрыторыі маюць выгляд тыпу Іслач, Няропля, Ясельда, Турамець, Лебажода[11], у якіх другая аснова (Ak-, Ap-/Up-, (U)da, Met-, Žad-) са значэннем «плынь, рака, вада».

Асноўныя прытокі[правіць | правіць зыходнік]

Гідраграфія[правіць | правіць зыходнік]

Пачынаецца каля паўночна-ўсходняй ускраіны вёскі Свірбы Лёзненскага раёна, вусце за 1 км на паўночны захад ад вёскі Кузьмянцы Віцебскага раёна.

Цячэ ў межах Віцебскага ўзвышша, у сярэднім і ніжнім цячэнні — Лучоскай нізіны.

Азёрнасць вадазбору менш 1 %, найбольшае возера — Шэлахава.

Даліна трапецападобная (шырыня 300—600 м, ёсць звужэнні да 50 м), ніжэй упадзення ракі Ласасіна невыразная. Абалона чаргуецца па берагах, у высокай плыні месцамі адсутнічае, пераважная шырыня 100—300 м.

Рэчышча вольна меандруе, умерана звілістае, у сярэдняга цячэння моцна звілістае, паміж вёскамі Стасева і Вялікая Выдрэя Лёзненскага раёна парожыстае.

Уздоўж ракі населеныя пункты Стасева, Мерзлякова, Вялікая Выдрэя, Высачаны, Шапечына, Кузьмянцы і інш.

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. а б БелЭн 2002.
  2. Турецкий С. И. Беларусь. По Западной Двине и её притокам: путеводитель туриста-водника / С. И. Турецкий. — Мн.: Белкартография, 2010. — С. 28,29. — 120 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-508-143-3. (руск.)
  3. Белорусская ССР: Краткая энциклопедия. В 5-ти т. Т.2 / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: Гл. ред. Белорус. Сов. Энциклопедии, 1979. — Т. 2. — 768 с. — 50 000 экз. (руск.)
  4. A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1980. — С. 90—91, 292.
  5. J. Pokorny. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern / München 1959 / 1969. C. 204—205.
  6. H. Krahe. Unsere ältesten Flussnamen. Wiesbaden, 1964. C. 44-45, 55.
  7. В. Н. Топоров, О. Н. Трубачев. Лингвистический анализ гидронимов Верхнего Поднепровья. Москва, 1962. С. 175.
  8. В. Н. Топоров. Балтийские следы на Верхнем Дону // Балто-славянские исследования. 1988—1996. Москва, 1997. С. 317.
  9. B. H. Топоров. Балтийский элемент в гидронимии Поочья. II // Балто-славянские исследования. 1987. Москва, 1989. С. 61.
  10. P. Skardžius. Rinktiniai raštai. T. 1. Vilnius, 1996. C. 410—411.
  11. В. Н. Топоров, О. Н. Трубачев. Лингвистический анализ гидронимов Верхнего Поднепровья. Москва, 1962. С. 203, 223.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
  • Сухадро́ўка, Суходраўка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 294. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1—2. — Л., 1971
  • Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
  • Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.
  • Белорусская ССР: Краткая энциклопедия. В 5-ти т. Т.2 / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: Гл. ред. Белорус. Сов. Энциклопедии, 1979. — Т. 2. — 768 с. — 50 000 экз. (руск.)
  • Турецкий С. И. Беларусь. По Западной Двине и её притокам: путеводитель туриста-водника / С. И. Турецкий. — Мн.: Белкартография, 2010. — С. 28,29. — 120 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-508-143-3. (руск.)
  • Витебская область: Общегеографический атлас / Ред. И. Н. Шлык. — Мн.: РУП «Белкартография», 2008. — С. 28, 29. — 36 с. — 5 000 экз. — ISBN 978-985-508-049-8. (руск.)
  • Ліст карты N-36-26. Выданне 1985 года. Стан мясцовасці на 1981 год. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]