Рамон Касас

Рамон Касас
катал.: Ramon Casas i Carbó
Дата нараджэння	4 студзеня 1866(1866-01-04)
Месца нараджэння	Барселона, правінцыя Барселона, Каталонія, Іспанія
Дата смерці	29 лютага 1932(1932-02-29)[…] (66 гадоў)
Месца смерці	Барселона, правінцыя Барселона, Каталонія, Іспанія
Месца пахавання	Арэсіфес[d]
Грамадзянства	Іспанія
Бацька	Ramón Casas Gatell[d]
Маці	Elisa Carbó i Ferrer[d]
Жонка	Júlia Peraire[d]
Род дзейнасці	мастак, рысавальнік
Жанр	партрэт
Мастацкі кірунак	імпрэсіянізм
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рамон Касас-і-Карбо (кат. Ramon Casas i Carbó, 4 студзеня 1866, Барселона — 29 лютага 1932, там жа) — каталонскі жывапісец і графік, майстар партрэта і карыкатуры, лідар нацыянальнага мадэрнізму.

Біяграфія

Сын эмігранта, які зарабіў шмат грошай у Матансасе на Кубе. Маці — з забяспечанай буржуазнай сям’і. У 11 год кінуў школу і пачаў браць прыватныя ўрокі жывапісу. У 1881 годзе апублікаваў свой першы малюнак у мадэрнісцкім часопісе Avenç, адным з заснавальнікаў якога стаў. У тым жа годзе прыехаў у Парыж, паступіў у прыватную акадэмію Каролюса-Дзюрана. У 1883 годзе ўпершыню выставіў сваю працу ў Парыжы. У далейшым штогод бываў у Парыжы, астатнюю частку года жыў у Барселоне, а таксама ў Мадрыдзе і Гранадзе. Заўсёды шмат падарожнічаў. Пасябраваў з Сант'яга Рузіньёлем, Сулаагай, Эжэнам Кар’ерам. Перанёс сухоты (1886). Разам з Рузіньёлем працаваў над кнігай «Па Каталоніі» (1889, тэксты Рузіньёля, малюнкі Казаса).

У 1890-я гады — перыяд найвышэйшага росквіту яго творчасці — вялікія выставы прайшлі ў Мадрыдзе, Берліне, яго працы былі паказаны на Сусветнай выставе ў Чыкага (1893). З часу заснавання (1897) — рэгулярны наведвальнік кафэ «Чатыры каты». У 1900 дзве працы Касаса (у тым ліку — партрэт Эрыка Саці) экспануюцца на Сусветнай выставе ў Парыжы. Яго карціна Подлая гарота атрымлівае прэмію ў Мюнхене (1901). Работы мастака выстаўляюцца ў розных гарадах Еўропы, у Буэнас-Айрэсе. У 1903 г. Касас становіцца пастаянным членам парыжскага Салона на Марсавым полі, што дае яму права на штогадовую выставу ў французскай сталіцы. У 1906 яго мадэллю ўпершыню стала Жулія Перайрэ-і-Рыкартэ, якую ён пасля не раз пісаў і з якой у 1922 ажаніўся (яна была маладзейшая за мастака больш чым на 20 гадоў).

З 1907 шмат часу праводзіць у закінутым бенедыктынскім абацтве Сант-Бенет, выкупленым і адноўленым яго маці, з 1912, пасля смерці маці, становіцца ўладальнікам манастыра. У 1908 падарожнічае па Кубе і ЗША, ён наогул увесь час і шмат ездзіць па свеце. Нават падчас сусветнай вайны яго выставы праходзяць у Вене, Будапешце, Мюнхене, Парыжы, Мадрыдзе і інш.

Памёр ад туберкулёзу. Пахаваны на Манжуікскіх могілках у Барселоне.