Расходнік вялікі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Расходнік вялікі
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Sedum maximum


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  1211475
IPNI  275685-1
TPL  kew-2483346

Расходнік вялікі (Sedum maximum) — від раслін сямейства Таўсцянкавыя (Crassulaceae).

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Шматгадовая расліна з мясістым падоўжаным эліптычным лісцем. Патоўшчаныя карані, верацёнападобныя, багатыя на крухмал. Па форме нагадваюць бабы вяргіні (Dahlia) — даўжынёй 3-4 см, таўшчынёй 0,5-1,5 см.

Распаўсюджанне і асяроддзе пражывання[правіць | правіць зыходнік]

Расце ў Еўропе, у тым ліку ва Украіне.

Падвіды[правіць | правіць зыходнік]

Класіфікацыя[правіць | правіць зыходнік]

Таксанамічнае становішча[правіць | правіць зыходнік]

Від Sedum maximum адносіцца да роду Расходнік (Sedum) сямейства Таўсцянкавыя (Crassulaceae).

  яшчэ 12 сямействаў (па Сістэме APG II), у тым ліку Макавыя   яшчэ ≈53 відаў
       
  парадак Каменяломнікакветныя     род Расходнік    
             
  аддзел Кветкавыя, ці Пакрытанасенныя     сямейства Таўсцянкавыя     від Sedum maximum
           
  яшчэ 44 парадка кветкавых раслін
(па Сістэме APG II)
  яшчэ 38 родаў  
     

Практычнае выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]

У Заходняй і Сярэдняй Еўропе расходнік культывуюць як гародніну. Для ежы прыдатнае маладое лісце, парасткі і карані. З парасткаў і лісця вараць супы, баршчы, рыхтуюць пюрэ, халаднік, гароднінны фарш. Ранняй вясной, калі іншай гародніны яшчэ не хапае, расходнік замяняе шпінат, капусту, салату. Як бульбу выкарыстоўваюць мясістыя карані. Перад ежай з варанага кораня здымаюць лупіну.

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 8. — 160 с. — 2 350 экз. — у крыніцы пад назвай Sedum stepposum

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • М. Л. Рева, Н. Н. Рева Дикі їстівні рослини України / Київ, Наукова думка, 1976—168 с. — С.56