Рафаэль Эйтан

Рафаэль Эйтан
іўр.: רפאל איתן
11-ы Начальнік Генеральнага штаба Арміі абароны Ізраіля[d] 16 красавіка 1978 — 19 красавіка 1983
Папярэднік	Мардэхай Гур
Пераемнік	Moshe Levi[d]
дэпутат кнэсета[d] 13 жніўня 1984 — 16 лістапада 1987
міністр сельскай гаспадаркі Ізраіля[d] 11 чэрвеня 1990 — 31 снежня 1991
міністр сельскай гаспадаркі Ізраіля[d] 18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999
намеснік прэм'ер-міністра Ізраіля[d] 18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999
дэпутат кнэсета[d] 16 лістапада 1987 — 30 лістапада 1987
дэпутат кнэсета[d] 30 лістапада 1987 — 21 лістапада 1988
дэпутат кнэсета[d] 21 лістапада 1988 — 13 ліпеня 1992
дэпутат кнэсета[d] 13 ліпеня 1992 — 17 чэрвеня 1996
дэпутат кнэсета[d] 17 чэрвеня 1996 — 4 сакавіка 1999
дэпутат кнэсета[d] 4 сакавіка 1999 — 7 чэрвеня 1999
Нараджэнне	11 студзеня 1929(1929-01-11) Tel Adashim[d], Jezreel Valley Regional Council[d], Ізрээль[d], Паўночная акруга, Ізраіль
Смерць	23 лістапада 2004(2004-11-23) (75 гадоў) Port of Ashdod[d], Ашдод, падакруга Ашкелон[d], Паўднёвая акруга Ізраіля[d], Ізраіль
Месца пахавання	Tel Adashim[d]
Партыя	Tzomet[d]
Род войскаў	Армія абароны Ізраіля
Званне	раў-алуф[d]
Бітвы	Араба-ізраільская вайна (1947—1949) Суэцкі крызіс Шасцідзённая вайна War of Attrition[d] Вайна Суднага дня[d] Ліванская вайна (1982)
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рафаэль «Рафуль» Эйтан (11 студзеня 1929 — 23 лістапада 2004) — ізраільскі палітычны і ваенны дзеяч. Генерал, 11-ы Начальнік Генштаба Арміі абароны Ізраіля, дэпутат Кнэсета 11-14 скліканняў і міністр урада Ізраіля.

У сярэдзіне 1972 года Эйтан быў прызначаны камандзірам кадраванай бранятанкавай дывізіі «Гааш» Паўночнай ваеннай акругі. Адначасова ён працягваў вучобу на факультэце палітычных навук у Хайфаўскім універсітэце.

Вайна Суднага дня, якая пачалася 6 кастрычніка 1973 года, заспела Рафуля на пасадзе камандуючага дывізіяй «Гааш» на Галанскіх вышынях. Вырашальнае наступленне сірыйцы разгарнулі на трэці дзень вайны, калі ўвялі ў бой усе свае танкавыя рэзервы. Фактычна ўсё сірыйскае войска было кінута ў бітву за Галанскія вышыні. Эйтан адыграў сур’ёзную ролю ў адбіцці націску сірыйцаў, якія кінулі ў бой нашмат праўзыходныя сілы. Нягледзячы на ​​колькасную і якасную перавагу сірыйцаў у тэхніцы, дэсантнікі Рафуля скончылі вайну на подступах да Дамаска.

Па заканчэнні баявых дзеянняў Эйтан быў прызначаны камандуючым Паўночнай акругай.

У 1978 годзе Рафаэлю Эйтану прысвойваецца званне генерал-лейтэнанта і ён прымае пасаду начальніка генеральнага штаба Арміі Абароны Ізраіля. Яго прызначэнне было для многіх нечаканасцю, але кіраўнік апазіцыі Шымон Перэс ухваліў выбар міністра абароны Эзэра Вейцмана.

Эйтан праслужыў начальнікам генеральнага штаба пад кіраўніцтвам чатырох міністраў абароны, якія змянялі адзін аднаго — Эзэра Вейцмана, Менахема Бегіна, Арыэля Шарона і Машэ Арэнса. На гэтай пасадзе ён перажыў асабістую трагедыю: яго сын Ёрам, маёр ізраільскіх ВПС, загінуў падчас вучэнняў, увайшоўшы ў штопар на сваім «Фантоме». Трагедыя здарылася на поўдні краіны ў 1981 годзе.