Сава Хенцыя

Сава Хенцыя
Сава Хенцыя
	рум.: Sava Henția
Імя пры нараджэнні	рум.: Sava Henția
Дата нараджэння	1 лютага 1848
Месца нараджэння	Себешэл[d], Каралеўства Венгрыя[d], Транслейтанія, Аўстра-Венгрыя;
Дата смерці	21 лютага 1904 (56 гадоў)
Месца смерці	Себешэл[d], Каралеўства Венгрыя[d], Транслейтанія, Аўстра-Венгрыя;
Грамадзянства	Румынія
Род дзейнасці	мастак, мастак-манументаліст, ілюстратар
Жанр	партрэт
Вучоба	Бухарэсцкі нацыянальны ўніверсітэт мастацтваў; Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў;
Мастацкі кірунак	рэалізм[d]
Уплыў	Theodor Aman[d], Gheorghe Tattarescu[d] і Аляксандр Кабанель
Уплыў на	Leon Biju[d]
Подпіс
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сава Хенцыя (рум.: Sava Henția; 1 лютага 1848, Себешэл — 21 лютага 1904, Себеш) — румынскі мастак, дэкаратар і ілюстратар.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Сава Хенцыя нарадзіўся ў шматдзетнай сям'і святара. У 1862 годзе, пасля заканчэння пачатковай школы, ён стаў чаляднікам дзядзькі, які навучыў яго рэтушаваць фатаграфіі^[1]. У наступным годзе Сава захварэў на брушны тыф, а хінін, які выкарыстоўваўся для лячэння, пашкодзіў слых^[2].

Яго праца з фатаграфіямі дапамагла яму працягнуць кар'еру ў мастацтве. З 1865 па 1870 ён вучыўся ў Бухарэсцкім нацыянальным універсітэце мастацтваў з Георге Татрэсэску і Тэадорам Аманам^[1]. Затым ён змог атрымаць стыпендыю і паехаў у Парыж, дзе паступіў у Акадэмію выяўленчых мастацтваў і ўладкаваўся ў прэстыжную майстэрню Аляксандра Кабанеля. У 1873 годзе ён вярнуўся ў Бухарэст і стаў выкладчыкам малявання і каліграфіі ў дзіцячым доме «Алена Доамна»^[1].

Чатыры гады праз, па рэкамендацыі доктар Караля Давилы, ён пайшоў на службу ў армейскі медыцынскі корпус, прымаў удзел у Руска-турэцкай вайне (вайне за незалежнасць). За гэты час зрабіў мноства эскізаў сцэн паходаў і бітваў, на аснове якіх ён пазней стварыў акварэлі^[2]. Яго карціна «Артылерыйская батарэя з Калафата» у 1977 годзе была намаляваная на румынскай паштовай марцы^[3].

Пасля вайны ён працаваў настаўнікам, кніжным ілюстратарам і дэкаратарам^[1]. Паміж 1901 і 1902 гадамі ён разам з іншымі мастакамі прымаў удзел у аднаўленні фрэсак і алтарнага роспісу манастыра Брэбуе. У манастыры Чарніца ён напісаў партрэты яго заснавальнікаў.

Яго дом у Себеше быў абвешчаны гістарычным помнікам. З-за неналежнага догляду дах дома абрынуўся ў 2001 годзе.^[4]. Пазней дом працягваў разбурацца, і ад яго засталася толькі пярэдняя сценка і падмурак. Пасля гэтага дом быў выключаны са спісу помнікаў. У гонар мастака названая вуліца ў Бухарэсце.