Савет пяцісот (Францыя)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Савет пяцісот (фр.: Conseil des Cinq-Cents) — ніжняя палата французскага Заканадаўчага корпуса у перыяд 17951799 гадоў, паводле французскай Канстытуцыі III года рэспублікі.

Савет складаўся, як вынікае з назвы, з 500 дэпутатаў, якія выбіраліся дэпартаменцкімі выбарчымі сходамі на тры гады, з асоб, якія дасягнулі 30-гадовага ўзросту[1].

Савет пяцісот штогод абнаўляўся на адну траціну; адзін раз дазвалялася пераабранне ўслед за заканчэннем першага тэрміну, але ў наступны раз тая ж асоба можа быць абрана толькі праз два гады.

Савет пяцісот засядаў у Цюільры, асобна ад верхняй палаты — Савета старэйшын, які засядаў спачатку ў манежы, а затым у Бурбонскім палацы.

Каб не дапусціць стварэння дэпутацкіх груп і партый (як гэта адбылося ў Нацыянальным Сходзе, дзе дэпутаты ў залежнасці ад палітычных поглядаў садзіліся па правы ці левы бок ад старшыні, або як у Заканадаўчым сходзе і Канвенце, дзе радыкальныя дэпутаты займалі месцы на верхніх лавах, адкуль і атрымалі назву — мантаньяры (ад французскага «montagne» — гара)), былі прынятыя спецыяльныя правілы для рассадкі дэпутатаў:

  • па-першае, усе месцы былі аддзеленыя адно ад другога;
  • па-другое, дэпутатам было забаронена больш за месяц сядзець на адных і тых жа месцах;
  • па-трэцяе, усе месцы былі пранумараваны і прызначаліся дэпутатам па жрэбію кожны месяц.[2]

Савет пяцісот абіраў прэзідэнта і сакратара не больш, як на месячны тэрмін. Пасяджэнні яго былі публічныя, члены атрымлівалі дараванне. Выключна савету належала па канстытуцыі права прапановы новых законаў. Прапановы, прынятыя Саветам пяцісот, называліся рэзалюцыямі (résolutions) і, каб стаць законам, мелі патрэбу ў зацвярджэнні Саветам старэйшын. Савет пяцісот праіснаваў да перавароту 18 брумера ў 1799 годзе.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Совет пятисот и Совет Старейшин // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 4 томах. — СПб., 1907—1909.
  2. Олар. А. Политическая история Французской революции. — Москва: ОГИЗ, 1938. — С. 720.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]