Сартлан

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сартлан
Морфаметрыя
Вышыня над узроўнем мора 110[1] м
Даўжыня 21 км
Шырыня 15 км
Плошча 238 км²
Аб’ём 0,7 км³
Найбольшая глыбіня 6 м
Сярэдняя глыбіня каля 3 м
Гідралогія
Тып мінералізацыі саланаватае
Басейн
Плошча вадазбору 2020 км²
Размяшчэнне
Краіна  Расія
Рэгіён Новасібірская вобласць
Сартлан (Расія)
Сартлан
Сартлан
Сартлан (Новасібірская вобласць)
Сартлан
Сартлан
Map
Ідэнтыфікатары
ДВР 13020000511115200011628
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сартла́н (руск.: Сартлан)[2] — бяссцёкавае саланаватае возера ў Барабінскай нізіне на тэрыторыі Новасібірскай вобласці Расіі.

Плошча паверхні возера 238[3][2] км². Плошча вадазбору 2020[3] км². Даўжыня возера 21 км, найбольшая шырыня 15 км. Найбольшая глыбіня 6[1] м, сярэдняя — каля 3[1] м. Аб’ём вады 0,7[1] км³. Катлавіна возера выцягнутая ў напрамку з паўночнага ўсходу на паўднёвы захад. Ложа сподкападобнае. Берагі нізкія, пакатыя. Жыўленне пераважна снегавое. Ваганні ўзроўню вады на працягу года да 1,7[1] м. У возера ўпадаюць рака Карапуз і некалькі невялікіх рэк, у перыяд высокага ўзроўню вады выцякае рака Сарайка. Замярзае Сартлан у канцы кастрычніка — першай палове лістапада, вызваляецца ад лёду ў канцы красавіка — маі.

У возеры водзяцца карась, акунь, сазан, пелядзь, плотка, язь, шчупак, ялец і іншыя віды рыб[1].

Зноскі

  1. а б в г д е Сартлан // Научно-популярная энциклопедия «Вода России»
  2. а б Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 311. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  3. а б Озеро Сартлан // Государственный водный реестр РФ (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 311. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  • Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 2. — С. 312. — 768 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-044-4 (т. 2.). (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]