Свольна (рака)
| Свольна | |
|---|---|
 Рака Свольна ля вёскі Валясы (Беларусь) | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 99 км |
| Басейн | 1 510 км² |
| Расход вады | 11,7 м³/с (у вусці) |
| Вадацёк | |
| Выток | Возера Нячэрыца |
| • Вышыня | 125,5 м |
| • Каардынаты | 56°07′18,57″ пн. ш. 28°27′32,59″ у. д.HGЯO |
| Вусце | рака Дрыса |
| • Месцазнаходжанне | вёска Цясты |
| • Вышыня | 102 м |
| • Каардынаты | 55°43′34,3″ пн. ш. 28°02′40,32″ у. д.HGЯO |
| Ухіл ракі | 0,2 м/км |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Заходняя Дзвіна |
|
|
|
| Краіна | |
| Рэгіёны | [[Віцебская вобласць|Віцебская вобласць]] |
  выток  вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Свольна — рака ў Себежскім раёне Пскоўскай вобласці Расіі і Верхнядзвінскім раёне Віцебскай вобласці Беларусі, правы прыток ракі Дрыса.
Асноўныя прытокі[правіць | правіць зыходнік]
Справа: Піжаўка, ручай Мошніца, Водзьга. Злева: Лонніца, Ласкагоўка, ручай Лешня, ручай Рудня.
Густата рачной сеткі 0,54 км/км².
Назва[правіць | правіць зыходнік]
Корань у назве Свольны - такі ж, як і ў малой рачулкі Своланка на Павоччы. Лінгвіст Уладзімір Тапароў вылучаў балцкі корань *Sval-, параўноўваў з літоўскімі гідронімамі Svalė, Svalia, Svolis, пруск. тапонімам Swolow. Сюды ж ён, як і літоўскі даследчык гідраніміі Аляксандрас Ванагас, далучаў і літоўскія назвы Svilė, Svyla, з імі перагукаюцца гідронімы Свілка і Свіліца ў Віцебскай вобласці. Усе гэтыя назвы звязваюць з літоўскім svilti (svela), svelti, адно са значэнняў якога "апякацца", у тым ліку ад сцюдзёнай вады. Назвы тыпу Свольна, Своланка тлумачацца іх тэмпературнай характарыстыкай - сцюдзёнасцю.[1]
Агульнае[правіць | правіць зыходнік]
Даўжыня Свольны 99 км. Выцякае з возера Нячэрыца(Себежскі раён), цячэ па Полацкай нізіне (даўжыня на Беларусі 93 км) па мяжы Расонскага і Верхнядзвінскага раёнаў, сярэдняе і ніжняе цячэнне — ў Верхнядзвінскім раёне, вусце насупраць вёскі Цясты, размешчанай на левым беразе Дрысы. Верхняе і сярэдняе цячэнне ракі праходзіць ў лясістай мясцовасці. Цячэ праз азёры Лісна і Бузянка. Плошча вадазбору 1510 км². У басейне ракі азёры Асвейскае, Белае, Купальнае (Верхнядзвінскі раён), Белае, Жабернае (Расонскі раён), Кабылінскае, Гарбінец, Белянец, Слотца, Малы Тучок, Брэдна, Цялятнае, Гута, Дземя, Плацічнае, Страднае, Селядцова, Тутча, Ізубрыца, Баброўна, Паўночны Шчучынец і інш.
Даліна пераважна трапецападобная, шырыня ў верхнім і сярэднім цячэнні 0,4—0,6 км, у ніжнім 0,8—1,5 км. Схілы спадзістыя і ўмерана стромкія вышынёй 10—20 метраў. Пойма перарывістая, лугавая, у паніжэннях забалочаная шырынёй ад 100 да 300 метраў. Рэчышча звілістае, месцамі моцназвілістае, шырыня 18—20 м. Берагі стромкія.
Рака замярзае ў сярэдзіне снежня, крыгалом у пачатку красавіка. Выкарыстоўваецца ў якасці прыёмніка меліярацыйных сістэм.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1. — С. 328.
- Блакітны скарб Беларусі : энцыклапедыя / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн., 2007.
- Свольна // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
- Макарэвіч А. А. Свольна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 269. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
- Природа Белоруссии: Популярная энциклопедия / Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — 2-е изд. — Мн.: БелСЭ, 1989. — С. 221. — 599 с. — 40 000 экз. — ISBN 5-85700-001-7. (руск.)
- Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Витебская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2010. — С. 11, 52. — 72 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-136-5. (руск.)