Свята-Троіцкая царква (Лельчыцы)

Свята-Троіцкая царква
	Праваслаўны храм
Свята-Троіцкая царква
	51°47′00,20″ пн. ш. 28°19′39,40″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Гарадски пасёлак	Лельчыцы
Канфесія	Беларуская праваслаўная царква
Епархія	Тураўская
Першае згадванне	1650
Будаўніцтва	1993—2000 гады
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Свята-Троіцкая царква — праваслаўная царква ў Лельчыцах.

Размешчана па адрасу Гомельская вобл., в. Лельчыцы, вул. Чырвонаармейская 15.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Першае згадванне царквы адносіцца да 1650 года. Апекуном царквы быў віленскі біскуп Георгій Тышкевіч, які пастаянна выдзяляў сродкі на яе ўтрыманне. У 1754—1788 настаяцелем прыходу быў уніяцкі святар Стэфан Загорскі. У прыход уваходзілі вёскі Лельчыцы (40 двароў) і Ліпляны (20 двароў). Апекуном царквы ў гэты час быў віленскі біскуп Ігнацій Масальскі. У 1777 царква згарэла і на тым жа месцы пабудавана новая, драўляная, у форме прамавугольніка з трыма глухімі купаламі.

У 1795 годзе царква стала праваслаўнай. З 1803 да Лельчыцкага прыхода былі прыпісаны Міхайлаўская царква ў в. Картынічы і Уваскрасенская царква ў в. Дуброва. З 1804 Успенская царква ў в. Ліпляны таксама была прыпісана да Лельчыцкага прыхода. У 1820 быў зроблены новы іканастас, роспіс якога якога адбываўся ажно да 1849 года. У 1835 на сродкі памешчыка Іосіфа Казарына царкву адрамантавалі. У 1843 на сродкі прыхаджан была пабудавана новая званіца.

Паводле «Апісання цэркваў і прыходаў Мінскай епархіі» 1879 года Свята-Троіцкая царква была драўляная. Меліся тры купалы. Іканастас складаўся з 19 абразоў звычайнага пісьма. У званіцы, што стаяла асобна, меліся тры званы вагой каля 16, 8 і 6 кг.

Метрычныя кнігі захоўваліся з 1799, а таксама фундушныя запісы ад віленскіх біскупаў Георгія Тышкевіча 1651 года і Ігнація Масальскага 1776 года. У склад прыхода ўваходзілі вёскі Буда, Асянское, Гарновішча, Дуброва, Жмурнае, Забалацце, Картынічы, Лельчыцы, Ліпляны, Лохніца, Стары Фальварак. Усяго прыхаджан лічылася 1945 чалавек. Царкоўнай зямлі было 33 дзесяціны. Мелася тры капліцы.

У 1887 стары храм разабралі і пабудавалі новы. У 1888 царкоўнай зямлі мелася 154 дзесяціны. Новую царкву асвяцілі ў 1892 годзе. У 1913 у Лельчыцкай воласці налічвалася 13 праваслаўных храмаў, 3 сінагогі і 1 касцёл.

У 1938 годзе лельчыцкага святара рэпрэсавалі, а царкву разбурылі.

У 1991 быў зарэгістраваны Лельчыцкі прыход і створана Лельчыцкая благачынная акруга, якая ўваходзіла ў Гомельскую епархію, з 1992 у Тураўскую епархію.

Новую мураваную царкву са званіцай над уваходам і паццю купаламі пасярэдзяне асвяцілі у 2000 годзе. У 2005 годзе на тэрыторыі храма усталяваны паклонны крыж і памятная дошка, якая была асвечана ў гонар пяцігоддзя асвячэння храма^[1].